Izajasza 2

Izajasza 2

Przyszłość góry ze świątynią PANA

¹Słowo, które otrzymał Izajasz, syn Amosa, na temat Judy i Jerozolimy:

²Gdy nadejdą dni ostateczne,

góra ze świątynią PANA

będzie posadowiona na szczycie gór,

będzie wzniesiona ponad pagórki

i popłyną do niej wszystkie narody.

³Liczne ludy wyruszą, mówiąc:

Chodźmy, wstąpmy na górę PANA ,

idźmy do domu Boga Jakuba,

niech nas naucza swoich dróg,

byśmy chodzili Jego ścieżkami;

z Syjonu bowiem wyjdzie Prawo,

a Słowo PANA z Jerozolimy.

⁴Będzie On rozsądzał między narodami,

rozstrzygał sprawy rozlicznych ludów —

i przekują swoje miecze na lemiesze,

a swoje włócznie na sierpy.

Nie podniesie już naród miecza

na inny naród

i nie będą się już uczyć sztuk

wojennych.

⁵Domu Jakuba! Dalej!

Chodźmy w świetle PANA !

Zapowiedź dnia PANA

⁶Tak, porzuciłeś swój lud, dom Jakuba,

gdyż wypełnili go ludzie ze Wschodu

i czarownicy, niczym Filistyni,

i bratają się w najlepsze z synami

cudzoziemców.

⁷Pełna jest jego ziemia srebra i złota

i nie ma końca jego skarbom.

Pełna jest jego ziemia koni

i nie ma końca rydwanom.

⁸Pełna jest też jego ziemia bożków,

kłaniają się dziełu własnych rąk,

temu, co uczyniły ich palce.

⁹I tak poniżył się człowiek,

spodlał rodzaj ludzki —

nie przebacz im.

¹⁰Wejdź między skały

i ukryj się w prochu

ze strachu przed PANEM ,

przed blaskiem Jego majestatu,

gdy powstanie, by roztrzaskać ziemię!

¹¹Opadnie wyniosły ludzki wzrok,

zniży się ludzka pycha

i tylko PAN będzie wywyższony

w tym dniu.

¹²Gdyż będzie to dzień PANA Zastępów

nad wszystkim, co pyszne i wyniosłe,

nad wszystkim, co nadęte —

to się zniży!

¹³I nad wszystkimi cedrami Libanu —

wysokimi, wyniosłymi —

i nad wszystkimi dębami Baszanu.

¹⁴Nad wszystkimi strzelistymi górami,

nad wszystkimi wzniosłymi wzgórzami.

¹⁵Nad każdą wysoką wieżą,

nad każdym niezdobytym murem.

¹⁶Nad wszystkimi okrętami Tarsziszu,

nad łodziami lśniącymi od zbytku —

¹⁷i opadnie wyniosłość człowieka,

zniży się ludzka pycha,

i tylko PAN będzie wywyższony

w tym dniu.

¹⁸Bożki zaś całkowicie przeminą!

¹⁹Wtedy ludzie wejdą do jaskiń skalnych

i do jam wykopanych w ziemi

ze strachu przed PANEM

i przed blaskiem Jego majestatu,

gdy powstanie, aby wstrząsnąć ziemią!

²⁰W tym dniu człowiek porzuci

na pastwę kretom i nietoperzom

swoje bożki srebrne i złote,

które zrobił, by się im kłaniać.

²¹Sam bowiem będzie krył się

w dziurach skalnych,

w rozpadlinach między urwiskami,

ze strachu przed PANEM

i przed blaskiem Jego majestatu,

gdy powstanie, aby wstrząsnąć ziemią!

²²Dajcie sobie spokój z człowiekiem,

wartym tyle, co tchnienie w jego nozdrzach!

Bo za cóż więcej można go uznać?