Izajasza 25

Izajasza 25

Pieśń wdzięczności

¹PANIE , Ty jesteś

moim Bogiem!

Pragnę Cię wywyższać,

wielbić Twoje imię,

bo dokonałeś cudu —

w swej niezachwianej wierności

spełniłeś odwieczne plany!

²Bo miasto zamieniłeś w gruzy,

warownię w rumowisko,

gród niedostępny w ruinę,

miasto z pałacem obcych

w miejsce wiecznego zniszczenia.

³Dlatego będzie Cię czcić lud potężny,

miasta groźnych narodów

bać się będą Ciebie.

⁴Gdyż byłeś schronieniem biednemu,

schronieniem ubogich w niedoli,

ucieczką przed ulewą,

cieniem w czasie upału,

bo duch budzących grozę jest jak

ulewa dla muru

⁵i jak upał dla zeschłej ziemi.

Lecz wrzawę obcych stłumiłeś

jak upał cieniem obłoku,

przerwałeś śpiew wywołujących

grozę.

Zapowiedź wielkiej uczty

⁶A PAN Zastępów na tej górze

wyprawi wszystkim ludom

wystawną ucztę,

ucztę z wystałych win —

z najlepszych potraw

i win klarownych,

niezmąconych.

⁷Zniszczy On także na tej górze

zasłonę rozpostartą

ponad wszystkimi ludami,

przykrycie rozciągnięte

nad każdym narodem.

⁸Pochłonie śmierć — na wieki!

I otrze Wszechmocny PAN

łzę z każdego oblicza,

a hańbę swego ludu

usunie z całej ziemi —

ponieważ tak PAN postanowił.

⁹I wyznają w tym dniu:

Oto PAN , nasz Bóg;

zaufaliśmy Mu — i wybawił nas!

To PAN ! Zaufaliśmy Mu!

Weselmy się! Radujmy się

z Jego zbawienia!

¹⁰Ponieważ ręka PANA spocznie

na tej górze!

Los Moabu

Moab natomiast pozostanie tam,

gdzie leży, zdeptany,

jak depcze się słomę w gnojowisku.

¹¹A kiedy rozłoży ramiona,

jak pływak, gdy chce popływać,

to Pan upokorzy jego dumę

pomimo ruchów jego rąk.

¹²Tak zbije umocnienia wyniosłych

twoich murów,

zwali je na ziemię, spadną one w proch.