The chat will start when you send the first message.
1Biada ci, Arielu, Arielu,[#29:1 , hbr. אֲרִיאֵל (), czyli: (1) lew Boży ; (2) rycerz Boży ; (3) palenisko ołtarza (). Określenie to odnosi się tu do Jerozolimy.]
grodzie obozu Dawida!
Dodawajcie rok do roku,
niech święta biegną swym trybem!
2A jednak ucisnę Ariela,
będzie płacz i żałoba,
i będziesz mi jak Ariel.
3Ścisnę cię dookoła,[#29:3 G.]
otoczę oddziałami
i wzniosę przeciwko tobie
umocnienia.
4I będziesz mówił poniżony do ziemi,
upokorzony z prochu się odezwiesz,
twój głos wydobędzie się z dołu
jak od ducha po zmarłym,
a twoja mowa przebije się
przez proch jak
cykanie [świerszcza].
5Jak drobny pył będzie horda
twoich wrogów,
a banda okrutnych niczym
tuman plew —
a wszystko to stanie się nagle,
natychmiast!
6PAN Zastępów wystąpi
przeciw tobie
z grzmotem, wstrząsem
i potężnym hałasem,
z burzą, wichrem i płomieniem
zdolnym pożreć wszystko.
7I będzie jak sen, jak zmora nocą,
ten tłum wszystkich narodów
wojujących z Arielem,
ci wszyscy walczący z nim
i z jego warowniami,
naciskający zewsząd.
8Wówczas będzie jak wtedy, gdy śni się głodnemu, że je, lecz gdy się obudzi, jest nienasycony. Albo jak wtedy, gdy śni się spragnionemu, że pije, lecz gdy się obudzi, jest słaby i spragniony. Tak właśnie będzie z tłumem wszystkich narodów walczących z górą Syjon.
9Zatrzymajcie się i oniemiejcie!
Oślepnijcie i bądźcie ślepi!
Upiliście się, lecz nie winem,
zatoczyliście się, lecz nie od trunku!
10To PAN wylał na was ducha
głębokiego snu.
On zamknął wasze oczy — proroków,
i zasłonił wasze głowy — jasnowidzów.
11I będzie z waszym rozumieniem biegu spraw jak z rozumieniem niejasnej treści zwoju. Gdy się poprosi tego, który umie czytać: Przeczytaj mi to, proszę — odpowiada: Nie potrafię, to jest niezrozumiałe.
12A gdy się go poda temu, który nie umie czytać, i poprosi o to samo, odpowiada: Nie umiem czytać.
13I Pan powiedział tak:
Ponieważ ten lud zbliża się do Mnie
tylko ustami
i czci Mnie tylko wargami,
jego serce jest daleko ode Mnie,
a jego bojaźń przede Mną
jest tylko wyuczonym
przepisem ludzkim,
14dlatego Ja będę nadal
traktował ten lud nadzwyczajnie,
w sposób niepojęty,
za pomocą cudów,
i na nic zda się mądrość
jego mędrców,
a rozum jego rozumnych
nic nie wskóra.
15Biada tym, którzy chowają się
głęboko przed PANEM ,
aby ukryć swój plan,
i swoje sprawy prowadzą
w ciemności!
Mówią oni: Kto nas widzi?
Pytają: Kto o nas wie?
16O, wy przewrotni!
Zachowujecie się tak, jakby glinę
można było stawiać na równi
z garncarzem!
Albo tak, jakby twór mógł powiedzieć
o twórcy:
To nie on mnie stworzył,
a garnek o garncarzu:
On nic nie potrafi!
17Czy już za małą chwilkę
Liban nie zamieni się w sad?
A sad nie będzie uchodził za las?
18W tym dniu głusi usłyszą
słowa zapisane na zwoju,
przejrzą niewidomi pogrążeni
w mroku i ciemności,
19ubodzy pogłębią swoją radość[#29:19 Lub: pokorni .]
w PANU ,
a weselem ludzi w potrzebie będzie
Święty Izraela.
20Bo na okrutnych przyjdzie kres,
przepadną szydercy,
będą wytępieni wszyscy
chciwi nieprawości,
21którzy nakłaniają ludzi do grzeszenia
w słowach,
zastawiają pułapki na rozjemców
w sądzie
i bez żadnych podstaw gnębią
sprawiedliwych.
22Dlatego tak mówi PAN do domu Jakuba — Ten, który odkupił Abrahama:
Od tej chwili Jakub już nie będzie się wstydził,
odtąd już nie poblednie na twarzy,
23bo gdy zobaczy swe dzieci,
dzieło moich rąk pośród siebie,
wówczas jego ludzie uświęcą moje imię,
czcić Mnie będą jako Świętego w Jakubie,
podchodzić do Mnie z drżeniem —
do Boga Izraela.
24Wówczas błądzący duchem
nabiorą poznania,
a ci, którzy szemrali,
nauczą się rozumu.