Izajasza 35

Izajasza 35

Zaproszenie do radości

¹Niech się weseli pustynia

i spieczona ziemia!

Niech się cieszy step,

niech zakwitnie!

Jak krokus

²niech bujnie zakwitnie

i da upust radości. Niech woła, szczęśliwy,

na wiwat!

Bo obdarzą ją chwałą Libanu,

majestatem Karmelu i Szaronu —

zobaczą one chwałę PANA ,

majestat naszego Boga!

³Wzmocnijcie ręce opuszczone

z niechęcią,

posilcie omdlałe kolana!

⁴Mówcie do targanych niepokojem:

Bądźcie mocni,

przestańcie się lękać!

Oto wasz Bóg!

Nadchodzi już pomsta,

zbliża się On z odpłatą!

Przychodzi, aby was zbawić!

⁵Wtedy otworzą się oczy niewidomych

i uszy niesłyszące usłyszą.

⁶Chromy podskoczy jak jeleń

i radośnie zawoła niemy,

gdyż na pustyni wytryśnie woda,

na stepie popłyną potoki.

⁷Sprażony piach zamieni się w staw,

a spragniony grunt w źródła wody,

w legowisku szakali, ich stałej

siedzibie,

zaszumi sitowie i trzcina.

⁸I będzie tam bity trakt,

droga zwana świętą.

Nie będzie nią chodził

nieczysty,

a On będzie strzegł idącego

i nie zbłądzą na niej

nawet niemądrzy.

⁹Nie będzie tam lwa,

drapieżnik tam nie wstąpi,

nikt go tam nie spotka.

Pójdą nią natomiast odkupieni.

¹⁰I wrócą wykupieni przez PANA ,

i przyjdą na Syjon z okrzykiem.

Wieczna radość będzie nad ich głową,

ogarnie ich wesele i radość,

a prysną smutek i wzdychanie.