Izajasza 40

Izajasza 40

Zapowiedź wyzwolenia

¹Pocieszajcie, pocieszajcie mój lud,

mówi wasz Bóg!

²Mówcie do serca Jerozolimy,

wołajcie do niej,

że dopełniła się jej niewola,

że zapłata za winę przyjęta,

bo odebrała z ręki PANA podwójnie

za wszystkie swe grzechy.

³Głos woła na pustkowiu:

Uporządkujcie drogę PANA ,

wyprostujcie na stepie

ścieżkę dla naszego Boga!

⁴Doliny niech będą podniesione,

góry i pagórki obniżone,

to, co strome — wyprostowane,

a co wyboiste — wyrównane!

⁵Wówczas objawi się chwała PANA

i zobaczy to wszelkie ciało,

ponieważ usta PANA tak postanowiły.

⁶Głos mówi: Głoś!

Zapytałem więc: Co mam

głosić?

To, że wszystko, co żyje,

jest trawą —

z całym swym wdziękiem

jest niczym kwiat polny.

⁷Usycha ta trawa i więdnie ten kwiat,

gdy tylko wiatr PANA powieje na nie.

Tak! Ludzie są jak trawa!

⁸Trawa usycha, a kwiat — więdnie,

lecz Słowo naszego Boga

trwa na wieki!

⁹Wyjdź na wysoką górę,

zwiastunie dobrej wieści,

Syjonie!

Natęż mocno swój głos,

zwiastunko dobrej wieści,

Jerozolimo!

Natęż głos, nie bój się!

Mów do miast Judy:

Oto wasz Bóg!

¹⁰Oto Wszechmocny PAN przychodzi

jako Mocny!

Swym ramieniem sprawuje władzę!

Przybywa z zapłatą,

ma z sobą należności!

¹¹Jak pasterz będzie pasł

swoje stado,

ku jagniętom wyciągnie ramiona,

przytuli je do serca,

a karmiące poprowadzi ostrożnie.

Wyjątkowość PANA

¹²Kto zmierzył garścią odmęty mórz[#40:12 1QIsaᵃ; wody MT.]

lub piędzią wymierzył niebiosa?

Kto miarką przeliczył proch ziemi,

zważył na wadze góry

i umieścił na szalach pagórki?

¹³Kto przeniknął Ducha PANA ?[#40:13 G.]

Kto Go pouczył swą radą?

¹⁴Kto udzielał Mu lekcji?

Dzięki komu nabrał rozumu?

Kto Go wprowadził na

ścieżki słuszności?

Kto Mu poszerzył wiedzę

lub wskazał drogę rozumu?

¹⁵Oto narody są jak kropla w wiadrze,

znaczą tyle, co pył na szalach —

także wyspy uważa za lekkie.

¹⁶Drzew Libanu nie starczyłoby na ogień,

jego zwierząt zabrakłoby na ofiary.

¹⁷Wszystkie narody są niczym wobec Niego,

są przed Nim jak nicość, jak pustka!

¹⁸Do kogo chcielibyście

upodobnić Boga?

Jakie moglibyście wskazać

podobieństwo?

¹⁹Czy do bożka? Takiego odlewa

rzemieślnik,

złotnik powleka złotem

i przytwierdza mu

srebrne łańcuszki.

²⁰A kto na to za biedny, bierze

drewno bez próchna,

szuka lepszego w rzemiośle

i zleca mu sporządzenie bożka,

który by się nie przewracał.

²¹Nie wiecie? Nie słyszeliście?

Nie mówiono wam o tym od początku?

Nie rozumiecie, jak powstała

ziemia?

²²On siedzi ponad jej widnokręgiem,

a jej mieszkańcy są niczym szarańcza.

Rozpostarł niebo niczym zasłonę,

rozciągnął je jak namiot,

w którym można

mieszkać.

²³On władców obraca wniwecz,

sędziów ziemi czyni nicością —

²⁴ledwie ich zasadzono,

ledwie ich zasiano,

ledwie zakorzenił się w ziemi ich pień —

uschli, gdy na nich powiał,

burza uniosła ich jak plewę.

²⁵Do kogo więc jestem, według

was, podobny?

Kto może być mi równy? —

pyta Święty.

²⁶Podnieście ku górze oczy!

Popatrzcie: Kto to stworzył?

Ten, który wyprowadza zastęp gwiazd

w ścisłej liczbie.

Wszystkie je zna po imieniu!

Dzięki Jego ogromnej sile

i potężnej mocy, żadnej z nich

nie zabrakło!

²⁷Dlaczego więc mówisz, Jakubie,

i twierdzisz, Izraelu,

że zakryta jest przed PANEM twoja droga

i nie dochodzi do Boga twoja sprawa?

²⁸Czyżbyś nie wiedział?

Czyżbyś nie słyszał?

Bogiem wiecznym jest PAN ,

Stwórcą krańców ziemi.

On się nie męczy ani nie ustaje,

niezgłębiona jest Jego mądrość.

²⁹Zmęczonemu daje siłę,

a bezsilnemu moc w obfitości.

³⁰Nawet najmłodsi ustają,

nawet młodzieńcy padają.

³¹Lecz tym, którzy ufają PANU ,

przybywa wciąż

nowych sił,

wzbijają się na skrzydłach jak orły,

biegną, nie tracąc tchu,

prą naprzód — i nie są zmęczeni.