Izajasza 48

Izajasza 48

Nadchodzi nowe!

¹Słuchajcie tego, domu Jakuba,

wy, nazywani imieniem Izraela

i należący do potomstwa Judy,

przysięgający na imię PANA

i wyznający Boga Izraela —

chociaż nie w dobrej wierze,

nieszczerze!

²Tak, przecież biorą nazwę

od świętego miasta

i opierają się na Bogu Izraela,

którego imię brzmi: PAN Zastępów.

³To, co się stało, zapowiadałem

już wcześniej,

ode Mnie wyszła wieść, Ja to

ogłosiłem,

po czym spełniłem to, nagle —

i nadeszło!

⁴Ponieważ wiedziałem, że jesteś

uparty

i że twój kark jest niczym

ścięgno z żelaza,

a czoło twarde jak spiż.

⁵Właśnie dlatego zapowiadałem ci to

od dawna,

ogłaszałem, zanim nastąpiło,

abyś nie powiedział:

To sprawa mego bożka,

mój posążek, mój odlew

o tym postanowił.

⁶Słyszałeś! Skojarz to wszystko!

Czy nie przyznasz Mi racji?

Od teraz natomiast będziesz

ode Mnie słyszał

o tym, co nowe, zakryte,

i o czym nie wiedziałeś.

⁷Teraz powstało — nie dawniej,

nie słyszałeś o tym przed

dniem dzisiejszym,

abyś nie powiedział:

O tym już wiedziałem!

⁸Nie wiedziałeś. Nie słyszałeś.

Nigdy nie doszło to do twoich uszu!

Wiedziałem bowiem, że jesteś

całkowicie przewrotny,

od łona matki zwany buntownikiem.

⁹Ze względu na moje imię

powstrzymywałem

swój gniew,

ze względu na moją sławę

oszczędzałem cię,

nie chcąc cię zniszczyć.

¹⁰Wytapiałem cię jednak, ale nie[#48:10 Lub: oczyszczałem cię .]

jak srebro.

Próbowałem cię w piecu cierpienia.

¹¹Czyniłem to ze względu na siebie,

tylko ze względu na siebie,

bo dlaczego moje imię miałoby

być bezczeszczone?

Przecież mojej chwały

nie oddam nikomu.

Wezwanie do wyjścia z niewoli

¹²Słuchaj Mnie, Jakubie,

i ty, Izraelu, którego powołałem!

Ja jestem tym Bogiem —

Ja jestem pierwszy

i Ja jestem ostatni.

¹³Tak, to moja ręka posadowiła ziemię,

moja prawica rozpięła niebiosa;

gdy Ja na nie zawołam,

wszystkie stają na baczność.

¹⁴Zbierzcie się wy wszyscy!

Słuchajcie!

Czy kto inny to zapowiedział?

Ten, którego PAN kocha,

wykona Jego wolę

na Babilonie,

wykona ją swym ramieniem

na Chaldejczykach.

¹⁵Ja, Ja to oznajmiłem

i Ja go powołałem,

sprowadziłem go — i dam mu

powodzenie.

¹⁶Zbliżcie się do Mnie!

Słuchajcie tego!

Nigdy nie głosiłem w ukryciu;

od czasu, kiedy się to dzieje,

Ja jestem świadkiem zdarzeń.

A teraz posłał mnie Wszechmocny PAN

oraz Jego Duch.

¹⁷Tak mówi PAN , twój Odkupiciel,

Święty Izraela:

Ja, PAN , twój Bóg, uczę cię tego,

co zapewni ci korzyść,

prowadzę cię drogą, po której masz iść.

¹⁸Gdybyś wcześniej zważał

na moje przykazania,

twój pokój byłby jak rzeka,

a twoja sprawiedliwość

niczym morskie fale!

¹⁹Twojego potomstwa byłoby dużo —

jak piasku,

a twoich dzieci tyle, co jego ziaren,

nie byłoby też tępione ani niszczone

jego imię przed moim obliczem.

²⁰Wychodźcie z Babilonu!

Uciekajcie z Chaldei!

Ogłoście to z radością!

Niech wszyscy usłyszą!

Niech wieść o tym dotrze

aż po krańce ziemi!

Mówcie: PAN wykupił

swojego sługę Jakuba!

²¹Nie mieli pragnienia,

gdy ich niegdyś wiódł przez

pustynię;

sprawił, że woda dla nich

trysnęła ze skały.

Tak! Rozłupał skałę

i popłynęła woda!

²²A do bezbożnych PAN mówi:

Nie zaznają pokoju!