The chat will start when you send the first message.
1Zaśpiewam mojemu przyjacielowi[#5:1 Lub: ukochanemu .]
Jego miłosną pieśń o Jego winnicy. Miał mój przyjaciel winnicę
na urodzajnym pagórku.
2Ogrodził ją, oczyścił z kamieni[#5:2 Lub: Przekopał ją .]
i zasadził szlachetne szczepy.
Wybudował w niej potem wieżę,
wykuł w kamieniu tłocznię —
oczekiwał dorodnych winogron,
a wydała nic niewarte owoce.
3Teraz więc, mieszkańcy Jerozolimy
i wy, zamieszkali w Judzie,
rozsądźcie pomiędzy Mną a moją winnicą!
4Co jeszcze należało w niej zrobić,
a czego w niej nie zrobiłem?
Dlaczego oczekiwałem gron dorodnych,
a wydała nic niewarte owoce?
5Otóż teraz chcę wam ogłosić,
co mam zamiar uczynić mej winnicy:
Rozbiorę jej płot — i niech ją ogołocą!
Rozwalę jej mur — i niech ją podepczą!
6Wystawię ją na zniszczenie:
nie będzie przycinana
i nie będzie pielona.
Niech porasta cierniem i ostem!
A obłokom rozkażę,
aby na nią nie spuściły ani kropli deszczu.
7Tak, winnicą PANA Zastępów
jest dom izraelski,
Judejczycy są Jego ulubioną sadzonką.
Oczekiwał prawa, a oto rozlew krwi;
sprawiedliwości, a oto krzyk.
8Biada tym, którzy przyłączają dom do domu
i pole dodają do pola,
tak że nie ma wolnego miejsca —
tylko wy rozsiedliście się w tej ziemi!
9Usłyszałem głos PANA Zastępów:
Wiele domów ulegnie spustoszeniu!
W tych wielkich i tych pięknych
zabraknie mieszkańca!
10Obszar dziesięciu zaprzęgów winnicy[#5:10 Tj. 5,8 ha.]
wyda jeden bat wina,
a z chomera wysianego ziarna
zbiorą tylko efę.
11Biada tym, którzy już od rana
uganiają się za trunkiem,
a wino rozpala ich po sam świt!
12Na ich ucztach nie brak cytry i lutni,[#5:12 Lub: harfy .]
tamburynu, fletu — i wina,
lecz o dzieło PANA nie dbają,
nie dostrzegają czynów Jego rąk!
13Dlatego pójdzie w niewolę mój lud —
bo zabrakło mu poznania.
Jego możnych pościna głód,
a pospólstwo uschnie z pragnienia.
14Stąd świat zmarłych rozwarł już
swą gardziel,
już rozdziawił szeroko swą paszczę;
pochłonie śmietankę miejską
i pospólstwo,
zgiełk miasta i radosne wrzaski.
15Tak śmiertelnik będzie poniżony,
ludzi spotka upokorzenie —
wyniośli pospuszczają swe oczy.
16Tylko PAN Zastępów wywyższy się
przez sąd,
Święty Bóg uświęci się przez
sprawiedliwość.
17Wtedy jagnięta paść się będą
jak na własnym wygonie,
cudzoziemcy będą wypasać
na pustkowiach bogaczy.
18Biada ściągającym winę
sznurami marności,
a grzech — niczym powrozami
wozów!
19Biada powtarzającym:
Niech czym prędzej
ukaże nam swoje dzieło!
Chcemy je wreszcie zobaczyć!
Niechże już się spełni
ten plan Świętego Izraela —
niech go wreszcie poznamy!
20Biada nazywającym zło dobrem,
a dobro — złem;
zamieniającym ciemność w światło,
a światło — w ciemność,
zamieniającym gorycz w słodycz,
a słodycz — w gorycz!
21Biada mądrym we własnych oczach
i we własnym mniemaniu rozumnym!
22Biada bohaterom w piciu wina
i mistrzom w mieszaniu trunku,
23tym, którzy usprawiedliwiają
bezbożnego za łapówkę,
a sprawiedliwym odmawiają słuszności!
24Dlatego jak ogień pożera słomę
i plewa znika w płomieniu,
tak ich korzeń strawi zgnilizna,
a ich kwiat uleci jak pył —
ponieważ odrzucili Prawo
PANA Zastępów
i odtrącili postanowienie
Świętego Izraela.
25Dlatego zapłonął gniew PANA na lud,
podniósł swą rękę i uderzył weń.
Wtedy zadrżały góry, a zwłoki
walały się w pyle ulic jak gnój.
Mimo to nie ustał Jego gniew,
a Jego ręka pozostaje wyciągnięta!
26Da On sygnał narodowi z daleka.
Gwizdem zwabi go z krańców ziemi,
a ten ściągnie niezwłocznie i szybko.
27Nikt w nim nie jest zmęczony i nikt się nie potyka,
nikt w nim nie jest znużony i nikt nie zaspany.
Nikomu na biodrach pas się nie rozluźnia
ani nie pęka rzemyk u obuwia!
28Jego strzały są ostre,
wszystkie łuki napięte,
kopyta koni uchodzą za krzemień,
koła wozów mkną niczym huragan.
29Jego ryk — jak u lwa!
Ryczy niczym lwięta!
Warknął! I porwał łup!
I uniósł — nie było ratującego!
30Zahuczy on nad nim w tym dniu
tak, jak huczy morze!
Gdziekolwiek spojrzeć, ziemię spowija
budząca grozę ciemność,
światło kryje się za jej chmurami.