Izajasza 64

Izajasza 64

¹Obyś rozdarł niebiosa i zstąpił!

Oby przed Twym obliczem

zatrzęsły się góry!

²Jak ogień zapala chrust,

a od ognia wrze woda,

tak niechby objawienie Twego imienia

nieprzyjaciołom

sprawiło, że zadrżą przed Tobą narody!

³Jak wtedy, gdy dokonywałeś dzieł

budzących lęk,

dla nas nieoczekiwanych,

tak obyś znów zstąpił, a przed Twym obliczem

oby zatrzęsły się góry!

⁴I od wieków nie słyszano,

w uszy nikomu nie wpadło,

oko nie widziało — poza Tobą —

Boga,

który by działał na rzecz tego,

kto Go oczekuje.

⁵Wychodzisz naprzeciw czyniących

z radością sprawiedliwość —

tacy na Twoich drogach

pamiętają o Tobie.

Mimo że Ty się gniewałeś,

my odwiecznie trwaliśmy

w grzechu!

I mamy być zbawieni?

⁶Staliśmy się jak nieczyści —

i to my wszyscy!

Nasza sprawiedliwość jest jak bielizna

zabrudzona krwią!

Więdniemy jak liść — my wszyscy!

A nasze winy unoszą nas jak wiatr.

⁷I nikt nie wzywa Twojego imienia,

nikomu nie śpieszno uchwycić się Ciebie,

gdyż zakryłeś swe oblicze przed nami,

pozwoliłeś nam stopnieć

w mocy naszych win.

⁸Lecz mimo wszystko, PANIE ,

Ty jesteś naszym Ojcem,

my jesteśmy gliną, Ty naszym

garncarzem —

wszyscy jesteśmy dziełem

Twoich rąk!

⁹Nie gniewaj się, PANIE , tak bardzo

i nie pamiętaj winy na wieki!

Ach! Weź pod uwagę, prosimy,

że jesteśmy Twym ludem —

my wszyscy.

¹⁰Twoje święte miasta stały się pustynią,

pustynią stał się i Syjon,

Jerozolima jest pustkowiem.

¹¹Nasz przybytek, święty i wspaniały,

w którym chwalili Cię nasi ojcowie,

padł pastwą ognia,

wszystko, co nam najdroższe,

legło w gruzach!

¹²Czy mimo to, PANIE , wstrzymasz sięod czynu?

Czy będziesz milczał i upokorzysz nas

aż tak głęboko?