Jeremiasza 42

Jeremiasza 42

Poszukiwanie rady u Jeremiasza

¹Dla upewnienia się, wszyscy dowódcy wojskowi, Jochanan, syn Kareacha, Jezaniasz, syn Hoszajasza, oraz cały lud, od najmniejszego do największego, przyszli[#42:1 Wg G: Azariasz , por. BHS.]

²do proroka Jeremiasza z następującą prośbą: Wysłuchaj nas, prosimy, i módl się za nami do PANA , twojego Boga, za całą tę resztę, bo — jak sam widzisz — z naszej wielkiej liczby niewielu nas pozostało![#42:2 Idiom: Niech nasza prośba padnie przed twoim obliczem .]

³Niech PAN , twój Bóg, wskaże nam drogę, którą mamy pójść, i niech wypowie Słowo, którego moglibyśmy się uchwycić.

⁴Dobrze! — odpowiedział prorok Jeremiasz. — Zgodnie z waszym życzeniem będę modlił się do PANA , waszego Boga. Przekażę wam też każde Słowo odpowiedzi, której wam PAN udzieli — i niczego nie ujmę.

⁵Wtedy oświadczyli: Niech PAN będzie nam świadkiem, prawdziwym i wiernym, że postąpimy zgodnie z każdym Słowem, które przekaże ci dla nas PAN , twój Bóg.

⁶Czy będzie nam się to podobało czy nie, posłuchamy głosu PANA , naszego Boga, do którego sami przecież cię posyłamy. Chcemy bowiem, by dzięki posłuszeństwu głosowi PANA , naszego Boga, darzył nas On powodzeniem.

⁷Po upływie dziesięciu dni PAN przemówił do Jeremiasza.

⁸Wtedy prorok wezwał Jochanana, syna Kareacha, i pozostałych dowódców wojskowych skupionych wokół niego oraz cały lud, od najmniejszego do największego,

⁹i oznajmił: Tak mówi PAN , Bóg Izraela, do którego posłaliście mnie, abym przedłożył Mu waszą prośbę:

¹⁰Jeśli osiądziecie na stałe w tej ziemi,

odbuduję was, a nie zburzę,

zasadzę was, a nie wyrwę,

bo smuci Mnie to nieszczęście,

które musiałem wam zesłać.

¹¹Nie bójcie się króla Babilonu,

przed którego obliczem tak drżycie.

Nie bójcie się go —

oświadcza PAN —

ponieważ Ja jestem z wami

po to, by was wybawić

i wyrwać was z jego ręki!

¹²Wyjednam wam miłosierdzie,

zmiłuje się on nad wami

i pozwoli wam powrócić

do waszej ziemi.

¹³Ale jeśli powiecie: Nie osiądziemy w tej ziemi. Nie posłuchamy głosu PANA , naszego Boga.

¹⁴Jeśli powiecie: Nie! Jednak pójdziemy do Egiptu. Tam już nie będziemy oglądać wojny, słuchać dźwięków rogu ani łaknąć chleba, tam się osiedlimy! —

¹⁵to posłuchajcie Słowa PANA , reszto Judy! Tak mówi PAN Zastępów, Bóg Izraela:

Jeżeli rzeczywiście postanowicie

iść do Egiptu,

mieszkać tam jako cudzoziemcy,

¹⁶to miecz, którego tak się boicie,

dosięgnie was tam, w Egipcie;

i głód, przed którym tak drżycie,

tam do was przylgnie, w Egipcie —

tam także pomrzecie!

¹⁷Ci wszyscy mężczyźni,

którzy postanawiają

iść do Egiptu,

by tam mieszkać jako

cudzoziemcy,

zginą od miecza, głodu i zarazy!

I nie będzie wśród was ocalałych

ani tych, którzy uszli przed

nieszczęściem,

które Ja na was sprowadzę.

¹⁸Gdyż tak mówi PAN Zastępów, Bóg Izraela:

Jak rozlał się mój gniew

i moje wzburzenie

na mieszkańców Jerozolimy,

tak rozleje się moje wzburzenie na was,

jeśli pójdziecie do Egiptu.

Tam staniecie się tematem

złorzeczenia

i przedmiotem grozy,

przekleństwem i pohańbieniem —

i nie zobaczycie już tego miejsca.

¹⁹To oznajmia wam PAN , reszto Judy: Nie idźcie do Egiptu! Zapamiętajcie, co mówię. Dziś was przed tym przestrzegam!

²⁰Jeśli nie posłuchacie, popełnicie błąd. I zapłacicie za to życiem. A przecież sami wysłaliście mnie do PANA , waszego Boga, prosząc: Módl się za nami do PANA , naszego Boga, i przekaż nam dokładnie to, co powie ci PAN , nasz Bóg, a zgodnie z tym postąpimy.

²¹Macie więc Jego odpowiedź. Widzę jednak, że nie zamierzacie posłuchać rady PANA , waszego Boga, z którą mnie do was posyła.

²²Zapamiętajcie zatem, że tam, dokąd pragniecie pójść i gdzie się chcecie zatrzymać, poginiecie od miecza, od głodu i zarazy.