Jeremiasza 49

Jeremiasza 49

Proroctwo o Ammonie

¹O synach Ammona.

Tak mówi PAN :

Czy Izrael nie ma synów?

Czy nie ma on dziedzica?

Dlaczego więc Milkom przejął

dziedzictwo Gada,

a jego lud osiadł w jego miastach?

²Dlatego idą dni —

oświadcza PAN —

w których Rabba Ammonicka

usłyszy okrzyk wojenny

i stanie się kupą gruzu,

a jej osady spłoną w ogniu!

Izrael natomiast będzie dziedziczył

po swoich dziedzicach —

mówi PAN .

³Zawódź, Cheszbonie, bo Ai

spustoszone!

Krzyczcie, córki Rabby!

Opaszcie się w wory! Lamentujcie!

Włóczcie się tu i tam pomiędzy

murami,

bo Milkom pójdzie do niewoli,

a z nim jego kapłani i książęta!

⁴Cóż to? Chlubisz się swoją potęgą?[#49:4 Lub: () dolinami .]

Przypływem twojej siły,

ty odstępcza córko?

Polegasz na swych skarbach!

Kto wystąpi przeciw mnie?! —

zapytujesz.

⁵Oto Ja sprowadzę na ciebie strach —

mówi Pan,

PAN Zastępów —

ze strony wszystkich wokół

ciebie,

i rozproszycie się — każdy

w swoją stronę.

Nikt nie pozbiera uciekających!

⁶Potem jednak przywrócę powodzenie

synom Ammona —

oświadcza PAN .

Proroctwo o Edomie

⁷O Edomie.

Tak mówi PAN Zastępów:

Czy już nie ma mądrości

w Temanie?

Czy zginęła rada roztropnych?

Czy jego mądrość przepadła?

⁸Uciekajcie! Zawracajcie!

Zaszyjcie się głęboko,

mieszkańcy Dedanu!

Bo sprowadzam klęskę na Ezawa,

czas jego nawiedzenia!

⁹Gdy przyjdą obciąć twe grona,

nie zostawią resztek!

Gdy nocą wpadną złodzieje,

to natną, ile zechcą!

¹⁰Gdyż Ja ogołocę Ezawa,

obnażę jego kryjówki —

nic się nie zdoła ukryć!

Zginie jego potomstwo —

wraz z braćmi

i sąsiadami — i nie będzie go!

¹¹Porzuć swoje sieroty,

Ja się nimi zajmę!

Niech twoje wdowy Mi

zaufają!

¹²Gdyż tak mówi PAN : Ci, których wyrokiem nie był kielich gniewu, muszą z niego pić, a ty chciałbyś ujść całkiem bezkarnie? Nie ujdziesz bezkarnie! Będziesz musiał pić!

¹³Gdyż przysiągłem na siebie samego — oświadcza PAN — że Bosra będzie miejscem grozy i hańby, pustkowiem i przekleństwem, a jej okoliczne miasta — ruiną na wieki!

¹⁴Usłyszałem wieść od PANA —

i do narodów ruszył posłaniec:

Zgromadźcie się!

Najedźcie go!

Wyruszcie do boju!

¹⁵Bo oto uczyniłem cię najmniejszym

wśród narodów,

wzgardzonym między ludźmi!

¹⁶Strach, który szerzyłeś,

zmylił cię,

zwiodła cię pycha twego serca,

ty, który mieszkasz w skalnych

ostępach

i zajmujesz szczyty gór.

Lecz choćbyś zbudował

swe gniazdo

wysoko jak orzeł,

i stamtąd cię strącę —

oświadcza PAN .

¹⁷I będzie Edom zionął grozą. Wszystkich tamtędy przechodzących będzie przerażał i zadziwiał ogromem swoich zniszczeń.

¹⁸Podobnie jak po upadku Sodomy i Gomory oraz ich sąsiadów — mówi PAN — nie zamieszka tam ani się nie zatrzyma żaden człowiek.

¹⁹Bo jak lew wypada

z zarośli Jordanu

na stale zielone łąki,

tak Ja w okamgnieniu wypłoszę

go z jego ziemi

i sam postanowię, kogo nad nią

postawię.

Bo kto jest Mi równy? Kto może Mi

rzucić wyzwanie?

I kto jest tym pasterzem,

który się przede Mną ostoi?

²⁰Dlatego słuchajcie postanowienia

PANA ,

które powziął On względem Edomu,

słuchajcie, jaki ma plan

względem mieszkańców Temanu:

Jagnięta jego stada zostaną

wywleczone!

Na jego łąki padnie groza!

²¹Odgłos jego upadku

wstrząśnie ziemią!

Rozlegnie się krzyk! Usłyszą go

nad Morzem Czerwonym!

²²Oto jak orzeł wróg wzbije się

i spikuje,

i rozciągnie swe skrzydła nad Bosrą,

a serca bohaterów Edomu

będą w tym dniu

jak serca kobiet w bólach rodzenia.

Proroctwo o Damaszku

²³O Damaszku.

Zawstydzone są Chamat

i Arpad,

ponieważ usłyszały złą wieść.

Stały się jak niespokojne

morze

i nie mogą odzyskać pokoju.

²⁴Osłabł Damaszek!

Chce się ratować ucieczką.

Przejmuje go drżenie,

lęk i ból jak kobietę rodzącą!

²⁵O, jak opuszczone jest to

sławne miasto,

ten radosny gród!

²⁶Jego młodzieńcy padną

na placach,

a wojownicy umilkną

w tym dniu —

oświadcza PAN .

²⁷Rozniecę ogień w murach

Damaszku

i strawi on pałace Ben-Hadada!

Proroctwo o Kedarze i Chazorze

²⁸O Kedarze i o królestwach Chazoru, które pokonał Nebukadnesar, król Babilonu.

Tak mówi PAN :

Wstańcie! Ruszcie na Kedar!

Niszczcie synów Wschodu!

²⁹Zdobyto ich namioty i stada,

zasłony i cały ich sprzęt.

Uprowadzają wielbłądy!

Wołają: Groza wokoło!

³⁰Uciekajcie!

Rozbiegnijcie się prędko!

Zaszyjcie się dobrze,

mieszkańcy Chazoru —

oświadcza PAN —

bo tak postanowił przeciw wam

Nebukadnesar,

król Babilonu,

taki ma względem was plan:

³¹Wstańcie! Ruszcie na naród

spokojny,

który mieszka bezpiecznie —

oświadcza PAN .

Nie ma on wrót ani rygli,

mieszka samotnie!

³²Niech ich wielbłądy staną się łupem,

a ich stada bydła zdobyczą.

Rozpędzę ich na cztery wiatry,

tych z włosami obciętymi na bokach,

ze wszystkich stron sprowadzę

na nich klęskę —

oświadcza PAN .

³³I będzie Chazor legowiskiem

szakali,

pustkowiem na wieki.

Nie zamieszka tam nikt,

nie zatrzyma się tam żaden

człowiek.

Proroctwo o Elamie

³⁴To, co jako Słowo PANA otrzymał prorok Jeremiasz na temat Elamu. Było to na początku panowania Sedekiasza, króla Judy.

³⁵Tak mówi PAN Zastępów:

Oto Ja złamię łuk Elamu,

podstawę jego potęgi!

³⁶Sprowadzę na Elam cztery wiatry. Poślę je z czterech krańców nieba. Rozproszę nimi Elam tak, że nie będzie narodu, w którym by się nie znaleźli jego rozproszeni.

³⁷Sprawię, że Elam zlęknie się

swoich wrogów,

tych, którzy chcą targnąć się

na jego życie.

Sprowadzę na Elam nieszczęście,

żar mojego gniewu! —

oświadcza PAN .

Poślę za nimi miecz,

dopóki ich nie wygubię.

³⁸I ustawię w Elamie mój tron,

zniszczę tam króla i książąt —

oświadcza PAN .

³⁹Jednak w dniach ostatecznych

przywrócę Elamowi powodzenie —

oświadcza PAN .