Micheasza 2

Micheasza 2

Zapowiedź ukarania ciemięzców

¹Biada tym, którzy obmyślają nieprawość

i czynią to, co złe, na swych posłaniach!

Popełniają je w świetle poranka,

ponieważ jest to w ich mocy.

²Pragną pól — zagarniają je.

Domów — przejmują je.

Gnębią gospodarza i jego dom,

człowieka wraz z jego dziedzictwem.

³Dlatego tak mówi PAN :

Oto Ja obmyślam dla tego rodu nieszczęście,

przed którym nie zdołacie usunąć swych karków

ani ujść dumnie, gdyż będzie to czas niedoli.

⁴W tym dniu ułożą o was przysłowie

i wzniosą tren takiej treści:

Jesteśmy całkiem zniszczeni!

On zmienił dział mego ludu.

Ach! Jak On mi go odebrał!

Nasze pola przydzielił odstępcy!

⁵Teraz sznura już nikt nie rozciągnie

i nikt nie odmierzy

tego, co przypadło ci losem

w zgromadzeniu Pana!

Hardość ciemięzców

⁶Przestańcie bredzić! Już dosyć!

Przestańcie bredzić,

że nas nie ominą zniewagi!

⁷Skąd to wiadomo, domu Jakuba,

że PAN utracił cierpliwość?

Czy takie są Jego dzieła?

A czy moje słowa nie wychodzą

na dobre

temu, kto postępuje w sposób prawy?

⁸Lecz ostatnio mój lud powstaje

niczym wróg.

Zdzieracie ozdoby z szat ufnych

przechodniów,

dalekich od walki!

⁹Wypędzacie z pięknych domów

kobiety mego ludu!

Zabieracie ich dzieciom mą ozdobę

na zawsze!

¹⁰Wstańcie i odejdźcie!

Bo to nie miejsce waszego spoczynku!

Stało się ono nieczyste i zostanie zniszczone,

zniszczenie zaś będzie bolesne!

¹¹Gdyby jakiś człowiek, lekkoduch

i oszust, kłamał:

Poprorokuję ci! Nalej mi wina

lub piwa —

o, to byłby kaznodzieja właściwy

dla tego ludu!

Nadzieja dla reszty

¹²Na pewno zbiorę cię, Jakubie — całego,

na pewno zgromadzę resztę Izraela.

Razem skupię ich jak owce w zagrodzie,

jak stado w środku jego pastwiska —

gwarne mnóstwem ludzi.

¹³Wstąpił przed nimi burzyciel,

przedarli się, przeszli przez bramę.

Przed nimi przeszedł ich król,

a PAN był na ich czele!