The chat will start when you send the first message.
1Zaraz o świcie arcykapłani wraz ze starszymi, znawcami Prawa i całą Wysoką Radą odbyli naradę, po czym związali Jezusa, odprowadzili i wydali Piłatowi.
2Piłat zapytał Go: Czy Ty jesteś królem Żydów? Ty to mówisz — odparł Jezus.
3Arcykapłani zaś pośpieszyli oskarżać Go o różne rzeczy.
4Wtedy Piłat znów zapytał: Nic nie odpowiadasz? Zauważ, że stawiają Ci poważne zarzuty.
5Ale Jezus nic już nie odpowiedział, tak że się Piłat dziwił.
6Na każde święto Piłat uwalniał im jednak jednego więźnia, tego, o którego prosili.
7W tym czasie więziono niejakiego Barabasza. Został on aresztowany wraz z buntownikami, którzy podczas rozruchów dopuścili się zabójstwa.
8Tłum wystąpił więc z prośbami, aby Piłat uczynił im to, co zawsze.
9Ten zapytał: Czy chcecie, abym wam wypuścił króla Żydów?
10Coraz bardziej uświadamiał sobie bowiem, że arcykapłani wydali Go z zawiści.
11Arcykapłani zaś tak wpłynęli na ludzi, że ci wybrali Barabasza.
12Piłat zapytał: A co mam zrobić z tym, którego nazywacie królem Żydów?
13Ukrzyżuj Go! — zawołali.
14Na pytanie Piłata: Jakiego zła się dopuścił? oni tym głośniej krzyczeli: Ukrzyżuj Go!
15Wtedy Piłat, chcąc uczynić zadość żądaniom tłumu, uwolnił im Barabasza, a Jezusa kazał ubiczować i wydał na ukrzyżowanie.
16Żołnierze odprowadzili Go więc na wewnętrzny dziedziniec pałacu, gdzie zwołali kilkuset żołnierzy.
17Ubrali Jezusa w purpurowy płaszcz, a na Jego skronie wcisnęli cierniowy wieniec.
18Następnie zaczęli wiwatować: Witaj, królu Żydów!
19Bili Go przy tym trzciną po głowie, pluli na Niego i klękając udawali pokłony.
20A gdy Go wydrwili, zdjęli z Niego purpurowy płaszcz i ubrali Go w Jego własne szaty. Potem zaś wyprowadzili na ukrzyżowanie.
21Po drodze spotkali Szymona Cyrenejczyka, ojca Aleksandra i Rufusa, który właśnie tamtędy wracał z pola, i zmusili go, aby poniósł Jego krzyż.
22Tak przyprowadzili Go na miejsce zwane Golgota , co w tłumaczeniu znaczy Miejsce Czaszki.
23Dawali Mu do picia wino zmieszane z mirrą, ale On nie chciał pić.[#15:23 Mirra była stosowana jako środek uśmierzający ból.]
24Wtedy Go ukrzyżowali i rozdzielili Jego szaty, rzucając o nie losy , co kto ma sobie wziąć.
25A gdy Go ukrzyżowali, była godzina dziewiąta.
26Umieścili też napis podający powód Jego skazania. Głosił on:
Król Żydów.
27Ukrzyżowali też wraz z Nim dwóch przestępców, jednego po prawej, a drugiego po Jego lewej stronie.
28W ten sposób wypełniły się słowa Pisma: I uznano Go za jednego z przestępców .[#15:28 W. 28 występuje w: K L P Γ Δ Θ 083 ƒ¹.¹³ 28 33 565 579 700 892 1241 1424 2542ˢ l 844 m 𝔪 lat syᵖ.ʰ (boᵖᵗ); Eus; brak go w: א A B C D Ψ 2427 k syˢ sa boᵖᵗ.]
29A ci, którzy przechodzili obok, kręcili głowami i mówili: Hej, Ty, który burzysz świątynię i w trzy dni ją odbudowujesz,
30zejdź z krzyża i ratuj siebie!
31Podobnie drwili między sobą arcykapłani wraz ze znawcami Prawa: Innych uratował, a siebie samego uratować nie może.
32Chrystus, król Izraela — niech teraz zejdzie z krzyża, abyśmy zobaczyli i uwierzyli. Ubliżali Mu również ci, którzy wraz z Nim byli ukrzyżowani.
33A około południa całą ziemię zaległa ciemność i trwała aż do godziny piętnastej.
34O tej też godzinie Jezus zawołał:
Eloi, Eloi, lema sabachtani?
Co w tłumaczeniu znaczy: Boże mój, Boże mój, dlaczego Mnie opuściłeś?
35A niektórzy ze stojących obok, gdy to usłyszeli, powtarzali między sobą: Spójrzcie, woła Eliasza.
36Ktoś podbiegł, nasączył gąbkę kwaśnym winem, zatknął na trzcinę i próbował dać Mu pić, mówiąc do pozostałych: Zostańcie, zobaczmy, czy Eliasz przyjdzie Go zdjąć.
37Jezus zaś zawołał donośnym głosem i wydał ostatnie tchnienie.
38Wtedy zasłona przybytku rozdarła się na dwoje, z góry w dół.
39A setnik, który stał naprzeciw Niego, gdy zobaczył, w jaki sposób Jezus umarł, stwierdził: Ten człowiek naprawdę był Synem Boga.
40Były tam również kobiety. Przyglądały się one z daleka. Wśród nich stała Maria Magdalena, Maria, matka Jakuba Młodszego i Jozesa, oraz Salome.
41Właśnie one, gdy był w Galilei, chodziły z Nim i usługiwały Mu. Lecz było też wiele innych kobiet, które wraz z Nim przyszły do Jerozolimy.
42Gdy nastał już wieczór, a był to jeszcze Dzień Przygotowania poprzedzający szabat,
43przyszedł Józef z Arymatei, szanowany członek Wysokiej Rady, który sam też oczekiwał Królestwa Bożego. Odważnie udał się on do Piłata i prosił o ciało Jezusa.
44Piłat zdziwił się, że Jezus już nie żyje, przywołał zatem setnika i zapytał go, czy skazaniec dawno umarł.
45A upewniony przez setnika o śmierci Jezusa, darował Jego ciało Józefowi.
46Ten zaś kupił płótno, zdjął Go, owinął w nie, złożył w grobowcu wykutym w skale, a na wejście do grobowca zatoczył kamień.
47Maria Magdalena natomiast i Maria, matka Jozesa, przyglądały się, gdzie Go złożono.