The chat will start when you send the first message.
1Przyszedłem do mojego ogrodu,
jedyna,
panno młoda,
zerwałem moją mirrę razem z moim
balsamem,
zjadłem mój plaster razem z moim miodem,
wypiłem moje wino razem z moim mlekiem.
Syćcie się, zakochani!
Pijcie bez pamięci, kochankowie!
2Ja spałam, lecz moje serce czuwało.
O, głos ukochanego! Puka!
Otwórz mi, moja jedyna,
najdroższa,
gołąbko, moja doskonała!
Gdyż moja głowa nasiąkła rosą,
moje kędziory — nocnymi kroplami.
3Zdjęłam już suknię,
czy znów mam ją założyć?
Umyłam nogi,
czy znów mam je pobrudzić?
4Mój ukochany wsunął rękę
przez otwór —
a w moim wnętrzu zawrzało!
5Wstałam, aby otworzyć memu
ukochanemu,
z rąk kapała mi mirra,
mirra spływała mi z palców
wprost na zapadki zamka.
6Otworzyłam mu wreszcie,
lecz on już zawrócił, odszedł!
Uchodziła ze mnie dusza,
kiedy mówił.
Szukałam go — nie znalazłam.
Wołałam, lecz mi nie odpowiedział!
7Znaleźli mnie za to stróże
obchodzący miasto —
pobili mnie, zranili,
zdarli mi zasłonę
ci stróże z miejskich murów.
8Zaprzysięgam was,
jerozolimskie panny:
Jeśli gdzieś spotkacie mego
ukochanego,
wiecie, co mu przekazać?
że jestem chora z miłości.
9W czym ten twój ukochany
przewyższa pozostałych,
najpiękniejsza wśród kobiet?
Czym ten twój ukochany góruje
nad innymi,
że nas tak chcesz zaprzysiąc?
10Mój ukochany jest promienny[#5:10 Lub: męski .]
i rumiany,
wyróżnia się z dziesięciu tysięcy!
11Jego głowa przypomina
szczere złoto,
jego kędziory to
kruczoczarne loki.
12Jego oczy to gołębie
przy strumieniach,
skąpane w mleku,
pięknie osadzone.
13Jego policzki są jak zagony balsamu,
donice z wonnościami,
a jego wargi — jak lilie,
które ociekają mirrą.
14Jego ramiona są jak sztaby złota
zdobne klejnotami,
jego brzuch jak płyta z kości
słoniowej,
wysadzana szafirami.
15Jego nogi są jak słupy z marmuru,
postawione na złotych cokołach —
jego postać przypomina Liban,
jest okazały jak cedry.
16Jego podniebienie — to słodycz,
wszystko w nim wzbudza pragnienie —
taki jest mój ukochany, taki mój
najdroższy,
jerozolimskie panny.