2 Samuela 1

Żal Dawida po śmierci Saula i Jonatana

¹Po śmierci Saula, gdy Dawid – po pobiciu Amaleka – wrócił do Siklag i przebywał Dawid w Siklag dwa dni,[#Rdz 36:15-16; Wj 17:8-16; Lb 14:43-45; Pwt 25:17-19; 1Sm 15; #1Sm 27:5-12; 30:1-31]

²już trzeciego dnia przybył z obozu, od Saula, jakiś człowiek. Miał podarte szaty, pył na głowie, a gdy przyszedł do Dawida, padł na ziemię i pokłonił [mu] się.[#1:2 Z pola walki odbył drogę ok. 80 km.; #1Sm 4:12]

³Wtedy Dawid zapytał: Skąd przybywasz? A on odpowiedział: Ocalałem z obozu Izraela.[#1:3 Lub: zbiegłem, umknąłem , נִמְלָטְתִּי.]

⁴Dawid zapytał: Jak [tam] miała się sprawa? Przedstaw mi, proszę! A on na to: Lud uciekł z pola walki, a wielu z ludu padło i poległo; poległ też Saul i Jonatan, jego syn.[#1:4 : brak w G.; #1:4 , יְהוֹנָתָן, dłuższa forma.]

⁵Dawid zapytał młodego, opowiadającego mu o tym człowieka: Skąd wiesz, że poległ Saul i Jonatan, jego syn?

⁶A młody, opowiadający mu o tym człowiek powiedział: Znalazłem się akurat na górze Gilboa, gdy Saul wspierał się na swojej włóczni, a rydwan i jeźdźcy prawie go dopadały.[#1:6 : pasmo wapiennych wzniesień na krańcu doliny Jizreel, średnio 500 m n.p.m.; #1:6 , וּבַעֲלֵי הַפָּרָשִׁים, lub: właściciele koni .; #1Sm 31:1-3]

⁷Wtedy obejrzał się, zobaczył mnie i zawołał. Odpowiedziałem: Oto jestem.

⁸A on zapytał: Kto ty jesteś? Odpowiedziałem: Jestem Amalekitą.

⁹A on powiedział: Stań nade mną i dobij mnie, gdyż chwycił mnie [już] skurcz, a jednak tli się jeszcze we mnie moja dusza.[#1:9 Lub: obok mnie .; #1:9 , שָׁבָץ (), hl, lub: dostałem zawrotów głowy ; , 2Sm 1:9.]

¹⁰Stanąłem więc nad nim i dobiłem go, bo wiedziałem, że nie przeżyje po tym swoim upadku. Potem wziąłem diadem, który miał na głowie, i naramiennik, który miał na ramieniu, i oto przyniosłem je do mojego pana![#1:10 , אֶצְעָדָה ().]

¹¹Wtedy Dawid chwycił swoje szaty i rozdarł je, podobnie jak wszyscy ludzie, którzy z nim byli.

¹²I zawodzili, i płakali – i pościli aż do wieczora po Saulu i po Jonatanie, jego synu, po ludzie JHWH i po domu Izraela, że padli od miecza.[#1:12 Wg G: , ἐπὶ τὸν λαὸν Ιουδα.]

¹³A Dawid zapytał młodego człowieka, który mu o tym doniósł: Skąd ty jesteś? A on odpowiedział: Jestem synem przybysza, Amalekity.

¹⁴Dawid zapytał: Jak to! Nie bałeś się wyciągnąć swej ręki, aby zabić pomazańca JHWH ?

¹⁵I przywołał Dawid jednego z młodych, i powiedział: Podejdź, rozpraw się z nim! Ugodził go zatem tak, że [młody człowiek] zginął.[#2Sm 4:10]

¹⁶Dawid zaś powiedział do niego: Twoja krew na twoją własną głowę, bo twoje usta zaświadczyły przeciw tobie, gdy powiedziałeś: Ja uśmierciłem pomazańca JHWH .[#Joz 2:19; 1Krl 2:32; Ez 33:4]

Tren Dawida o Saulu i Jonatanie

¹⁷Potem Dawid wzniósł ten tren o Saulu i o Jonatanie, jego synu.[#1:17 , קִינָה (), .]

¹⁸Powiedział też, by uczyć synów Judy [tej pieśni o] łuku. Oto jest ona zapisana w Zwoju Prawego:[#1Sm 20:20; #1:18 [pieśni o] łuku , קֶשֶׁת: w tym kont. być może pieśń żałobna o bohaterach.; #Joz 10:13]

¹⁹Twoja chluba, Izraelu, legła

na twoich wzgórzach.

O, jakże padli bohaterowie!

²⁰Nie rozgłaszajcie tego w Gat,

nie roznoście wieści po ulicach

Aszkelonu,

by nie cieszyły się córki Filistynów,

by nie triumfowały córki

nieobrzezanych!

²¹O, góry Gilboa! Bądźcie

bez rosy i bez deszczu,

i bez darów pola,

gdyż tam zbrukano tarczę

bohaterów, tarczę Saula

– bez namaszczania jej olejem.

²²Przed krwią przebitych, przed

tłuszczem bohaterów

łuk Jonatana [nigdy] się

nie cofał,

miecz Saula też nie powracał

próżny.

²³Saul i Jonatan, kochani i mili,

w swym życiu i śmierci

byli nierozłączni –

od orłów szybsi [i] od lwów

mocniejsi.

²⁴Córki Izraela! Płaczcie nad Saulem,

nad tym, który was odziewał

w szkarłat z przepychem,

który wam wkładał złote ozdoby

na szaty.

²⁵Ach, jak padli bohaterowie

w [zawierusze] bitwy!

Jonatan na twoich wzgórzach

przebity!

²⁶Żal mi ciebie, mój bracie, Jonatanie;

byłeś mi bardzo miły.

Twoja miłość była dla mnie

cenniejsza niż miłość kobiety.

²⁷Jakże padli bohaterowie i przepadł

oręż wojenny!