The chat will start when you send the first message.
1Panowie, traktujcie sługi sprawiedliwie i bezstronnie, świadomi, że i wy macie Pana w niebie.[#Ef 6:9; #4:1 O życiu rodzinnym mowa też w: 1Kor 7:1-16; Ef 5:22-6:4; 1P 3:1-7. W starożytności do rodziny zaliczano też niewolników, stąd zasady życia rodzinnego rozciągały się również na nich. Obecnie zasady dotyczące panów i niewolników odnoszone są do stosunków pracy.]
2Trwajcie w modlitwie, czuwając w niej z dziękczynieniem,[#Dz 1:14; 2:42; Rz 12:12; 1Ts 5:17; #Mt 26:41; Łk 18:1; Ef 6:18; #Flp 4:6]
3modląc się przy tym i o nas, aby Bóg otworzył nam drzwi [dla] Słowa dla rozgłoszenia tajemnicy Chrystusa – z powodu której jestem też uwięziony –[#Rz 15:30; Ef 6:18; 1Ts 5:25; 2Ts 3:1; Jk 5:16; #Dz 16:6-10; 1Kor 16:9; 2Ts 3:1; #Rz 16:25-26; Ef 3:4-5, 9; Kol 1:26-27; 2:2; #Ef 6:20; Flp 1:7; Kol 4:18]
4abym przedstawił ją tak, jak powinienem.[#Ef 6:19]
5Z mądrością postępujcie względem [osób] z zewnątrz, wykorzystując czas.[#1Ts 4:12; 1P 2:12; #Ef 5:15; Jk 3:13; #Ef 5:16; #4:5 Lub: sprzyjające okoliczności .]
6Wasza mowa [niech będzie] zawsze uprzejma, zaprawiona solą, abyście wiedzieli, jak macie odnosić się do każdego.[#Ef 4:29; #Mk 9:50; 1P 4:11; #4:6 , tj. zdrowa moralnie, przyzwoita w treści (Kol 3:8), budująca i niosąca błogosławieństwo (Ef 4:29), dorzeczna i gasząca spory (2Tm 2:23). W ówczesnej literaturze sól łączono z językiem ciętym, zdecydowanym, ale też eleganckim.; #1P 3:15]
7O wszystkim, co mnie dotyczy, opowie wam Tychikos, ukochany brat, wierny diakon i współsługa w Panu.[#Dz 20:4; Ef 6:21; 2Tm 4:12; Tt 3:12; #4:7 , Τύχικος, zn.: , por. Feliks, Fortunat, Szczęsny.; #4:7 Lub: posługujący .]
8Posyłam go do was właśnie po to, abyście dowiedzieli się o naszych sprawach i aby pokrzepił wasze serca.[#4:8 Tj. , aor. epistolarny.; #Ef 6:22]
9[Posyłam go] z Onezymosem, wiernym i ukochanym bratem, który pochodzi spośród was. Oni was powiadomią o wszystkim, co się tutaj dzieje.[#Flm 10; #4:9 , Ὀνήσιμος, zn.: .; #Flm 16]
10Pozdrawia was Arystarchos, mój współwięzień, i Marek, cioteczny brat Barnaby – w związku z którym otrzymaliście polecenie: Przyjmijcie go, jeśli do was przyjdzie –[#Dz 19:29; 20:4; 27:2; Flm 24; #4:10 , Ἀρίσταρχος, zn.: ; Macedończyk, był z Pawłem w czasie rozruchów w Efezie (Dz 19:29); wyruszył z nim (i Tychikosem) do Macedonii (Dz 20:4); towarzyszył mu w drodze do Rzymu (Dz 27:2).; #4:10 , συναιχμάλωτος, l. .; #Dz 12:12, 25; 13:5, 13; 15:37-39; 2Tm 4:11; Flm 24; 1P 5:13; #4:10 , Μᾶρκος, zn.: , l. , syn Marii, ciotki Barnaby (stąd jego brat cioteczny, ἀνεψιός), autor drugiej Ewangelii (Dz 12:12). Wbrew Barnabie Paweł nie chciał wziąć go w drugą podróż misyjną, bo w czasie pierwszej Marek opuścił ich w Pamfilii (Dz 15:38). Czas pokazał, że Barnaba rozpoznał Marka lepiej. Na przestrzeni 12 lat, które minęły od tego wydarzenia, Marek stał się wypróbowanym sługą ewangelii, a pięć lat później Paweł, w czasie swego drugiego uwięzienia, poprosi Tymoteusza, aby przyprowadził Marka ze sobą jako osobę (2Tm 4:11). Możemy stąd wnosić, że (1) spór z Barnabą został zażegnany (Dz 15:38-39); (2) chwilowe załamanie, podobnie jak w przypadku Marka, nie przekreśla nas jako sług Chrystusa.; #Dz 4:36; 9:27; 11:22, 30; 12:25; 13:1, 2, 7, 43, 46, 50; 14:12, 14, 20; 15:2, 12, 22, 25, 35-37, 39; 1Kor 9:6; Ga 2:1, 9, 13; #4:10 Barnaba , Βαρναβᾶς, בַּר־נַבָּא (), zn.: , Dz 4:36.]
11i Jezus, zwany Justusem. Ci są [moimi] jedynymi współpracownikami na rzecz Królestwa Bożego spośród obrzezanych, oni stali się dla mnie pociechą.[#Dz 1:23; #4:11 , Ἰοῦστος, łac. , pojawia się tylko w tym Liście.; #Dz 11:2]
12Pozdrawia was Epafras, który pochodzi spośród was, sługa Jezusa Chrystusa, zawsze zmagający się o was w modlitwach, abyście zostali doprowadzeni do doskonałości oraz do pełnego przekonania we wszelkiej woli Boga.[#Kol 1:7; Flm 23; #4:12 , Ἐπαφρᾶς, skr. Ἐπαφρόδιτος, zn.: .; #Mt 5:48; Ef 4:13; Flp 3:15; Kol 1:28; 2Tm 3:17; Jk 1:4]
13Zaświadczam co do niego bowiem, że podejmuje się wielkiego trudu ze względu na was oraz tych, którzy są w Laodycei i Hierapolis.[#Kol 2:1; Obj 3:14; #4:13 , miasto w Azji Mn., ok. 10 km od Laodycei i ok. 22 km od Kolosów.]
14Pozdrawia was Łukasz, ukochany lekarz, i Demas.[#Łk 1:3; Dz 1:1; 2Tm 4:11; Flm 24; #4:14 , Λουκᾶς, zn.: (pochodzący z Lucji, regionu w Italii), autor trzeciej Ewangelii i Dziejów Apostolskich, w których, jako częsty towarzysz podróży Pawła, opisuje jego działalność misyjną (zob. Dz 28).; #2Tm 4:10; Flm 24; #4:14 , Δημᾶς, skr. Δημήτριος, zn.: , należący do gr. bogini urodzaju; w późniejszym okresie opuścił Pawła, 2Tm 4:10.]
15Pozdrówcie braci w Laodycei i Nimfę oraz zgromadzenie w jej domu.[#4:15 Wczesny Kościół nie posiadał budynków. Nabożeństwa odbywały się po domach. Tak było w przyp. Pryscylli i Akwili (Rz 16:5; 1Kor 16:19), Filemona (Flm 2), Marii, matki Jana Marka (Dz 12:12). Obserwując rozwój Kościoła, musimy zdawać sobie sprawę, że gwarancją tego rozwoju są nie , lecz otwarte .; #4:15 , αὐτῆς, B (IV); , αυτου, D (V); , αυτων, א (IV) A, . Nimfa, Νύμφα, zn.: panna młoda; imię męskie Νυμφᾶς; obie formy bez akcentów są w bierniku nierozróżnialne; Kol 4:15.; #Rz 16:5; 1Kor 16:19; Flm 2]
16A gdy ten list zostanie u was odczytany, dopilnujcie, aby został odczytany również w zgromadzeniu Laodycejczyków, a ten z Laodycei wy również przeczytajcie.[#1Ts 5:27; #4:16 Chodzi albo o zaginiony list Pawła do Laodycei (obok Ef, Kol i Flm, czwarty, jaki miał zanieść do Azji Tychikos), albo o List do Efezjan będący swego rodzaju listem obiegowym Pawła.; #4:16 Praktyką wczesnego Kościoła było odczytywanie listów Pawła na głos w czasie ogólnych zgromadzeń.]
17Powiedzcie też Archipposowi: Pamiętaj, abyś wypełniał posługę, którą przyjąłeś w Panu.[#Flm 2; #4:17 , Ἄρχιππος, czyli: ; w Flm 2 Paweł określa go współbojownikiem.; #2Tm 4:5]
18Pozdrowienie moją, Pawła, ręką. Pamiętajcie o moich kajdanach. Łaska [niech będzie] z wami.[#1Kor 16:21; Ga 6:11; 2Ts 3:17; Flm 19; #4:18 Paweł dyktował swoje listy (Rz 16:22), umieszczając na końcu kilka słów napisanych własną ręką (1Kor 16:21; Ga 6:11; 2Tm 3:17; Flm 19). Jego podpis stanowił gwarancję autentyczności listu.; #Kol 4:3; Hbr 13:3; #4:18 Kol 4:7-18 rysuje obraz sługi Chrystusa. Cechuje go: wierność (Kol 4:7, 9, 12, 17); gotowość poświęcenia życia (Kol 4:7, 9, 10, 18); troskliwość o innych wyrażająca się w modlitwie i działaniu na rzecz ich powodzenia (Kol 4:12, 13); nieprzekreślanie innych (jak było w przypadku Pawła względem Marka, Kol 4:10; por. Dz 15:37-41); niezałamywanie się porażkami (czego przykładem jest Marek, Kol 4:10); niepokładanie nadziei w ludziach, nieliczenie na ich poparcie (Kol 4:11); wierność powołaniu, godzenie się z wyznaczonym losem (Kol 4:17, 18; por. Dz 9:16; 1Kor 7:20) i w miarę możliwości otwarty dom (Kol 4:15).; #1Tm 6:21; 2Tm 4:22; Tt 3:15; Flm 25; Hbr 13:25; #4:18 Ἀμήν dod. א (IV); słowa brak w א* (IV), ; Kol 4:18.]