Księga Kaznodziei 3

W zgodzie z przemijaniem

¹Wszystko ma swój czas

i każda sprawa ma swą porę

pod niebem:

²Czas rodzenia i czas umierania;

czas sadzenia i czas

wykorzeniania.

³Czas zabijania i czas leczenia;

czas burzenia i czas budowania.

⁴Czas płaczu i czas śmiechu;

czas żalu i czas tańców.

⁵Czas rozrzucania kamieni

i czas ich zbierania;

czas przytulania i czas

bez przytulania.

⁶Czas szukania i czas gubienia;

czas przechowywania i czas

wyrzucania.

⁷Czas rozdzierania i czas zszywania;

czas milczenia i czas mówienia.

⁸Czas miłości i czas nienawiści;

czas wojny i czas pokoju.

⁹Jaki pożytek ma pracujący

z tego, że się trudzi?

¹⁰Widziałem zadanie, które Bóg zadał ludziom, aby się nim zajmowali.

¹¹Wszystko uczynił pięknym w swoim czasie, również wieczność włożył w ich serca, tak jednak, by człowiek nie mógł doszukać się [sensu] dzieła, którego dokonał Bóg, od początku do końca.

¹²Poznałem, że

nic nie jest dla nich lepsze

niż to, by się radować

i czynić dobrze – póki żyją.

¹³Również to, że każdy człowiek może jeść i pić, i widzieć to, co dobre, przy całym swoim trudzie, jest darem Boga.

¹⁴Wiem także, że:

Wszystko, co Bóg czyni,

trwać będzie na wieki –

nic do tego dodać

i nic ująć z tego,

Bóg natomiast to czyni,

aby bano się Jego.

¹⁵To, co było, znów będzie,

i co ma być, już było,

Bóg także poszukuje

tego, co szukane.

¹⁶I jeszcze to widziałem pod słońcem:

Miejsce prawa? Tam może być

niegodziwość.

A miejsce sprawiedliwości?

Tam może być bezbożny.

¹⁷Powiedziałem sobie w swym sercu:

Sprawiedliwego i bezbożnego

będzie sądził Bóg,

bo na każdą sprawę jest pora,

właściwa pora na każdy czyn.

¹⁸I powiedziałem sobie w swym sercu: Ze względu na synów ludzkich Bóg, by ich oczyścić, chce im pokazać, że są zwierzętami – sami dla siebie.[#3:18 Lub: wypróbować, wyselekcjonować, poddać próbie .]

¹⁹Bo los synów ludzkich i los zwierząt – los ich taki sam. Jak ci umierają, tak umierają tamte – i wszyscy mają takiego samego ducha. Człowiek nie ma żadnej przewagi nad zwierzęciem. Bo wszystko jest marnością.[#3:19 Lub: takie samo tchnienie , l. (l. ) , רוּחַ אֶחָד (), πνεῦμα ἓν.]

²⁰Wszystko idzie na jedno miejsce.

Wszystko powstało z prochu

i wszystko w proch się obraca.

²¹Kto wie, czy duch synów ludzkich wznosi się ku górze, a duch zwierząt zstępuje w dół, do ziemi?

²²Zauważyłem więc, że nie ma nic lepszego niż to, by człowiek cieszył się ze swoich dzieł – taki jest jego dział. Bo:

Kto może mu pokazać,

co stanie się po nim?