Ozeasza 2

Zapowiedź ostatecznej odnowy

¹I będzie liczba synów Izraela[#2:1 , וְהָיָה (): może mieć zn. przeciwstawne: , Oz 2:1.]

jak piasek morski,

którego nie można zmierzyć

ani zliczyć.

I w miejscu, gdzie do nich

mówiono: Nie-mój-lud,

będą mówić: Synowie Boga

żywego.

²I zebrani będą synowie Judy,

i synowie Izraela razem

[połączeni],

i ustanowią sobie jedną głowę,

i ruszą [w górę] z ziemi! Tak!

Wielki [to] będzie dzień

Boże-zasiej!

³Mówcie do swoich braci: Mój-lud!

A do swoich sióstr:

Litość-jej-okazano!

Zapowiedź nadchodzącego sądu

⁴Oskarżajcie waszą matkę,

oskarżajcie,

gdyż ona nie jest moją żoną,

a ja nie jestem jej mężem.

Niech usunie nierząd ze swej

twarzy

i cudzołóstwo spomiędzy swych

piersi,

⁵bym nie obnażył jej do naga

i nie ukazał jej jak w dniu jej

narodzin,

i nie uczynił jej podobną

do pustyni,

i nie zamienił jej w suchą ziemię,

i nie uśmiercił pragnieniem.

⁶A jej dzieci nie otoczę litością,[#2:6 , בָּנִים (), lub: synów .]

gdyż są one dziećmi nierządu.

⁷Tak, uprawiała nierząd ich matka,

mnożyła wstyd ich rodzicielka.

Tak, mówiła: Pójdę za moimi

kochankami,

dającymi mi chleb i wodę,

wełnę i len, oliwę i napitek.

⁸Dlatego oto zagrodzę jej drogę

cierniami

i wymuruję przed nią mur,

tak że nie odnajdzie

swych ścieżek.

⁹Gdy będzie gonić za swymi

kochankami, nie dogoni ich,

a gdy szukać ich będzie,

nie znajdzie.

Wtedy powie: Ach, pójdę i wrócę

do mojego pierwszego męża,

gdyż wtedy było mi lepiej niż teraz.

¹⁰A nie wie ona, że to Ja dawałem

jej zboże, moszcz, świeżą oliwę,

obsypywałem ją srebrem i złotem –

i oni używali tego dla Baala.

¹¹Dlatego wrócę i odbiorę im

moje zboże w jego czasie

i mój moszcz w jego porze,

i odejmę moją wełnę i mój len

do okrywania jej nagości.

¹²I wkrótce obnażę jej lubieżność[#2:12 , וְעַתָּה (), l. . U Ozeasza zapowiada bliskość sądu: Oz 2:12; 4:16; 5:7; 8:8, 13; 10:2.]

na oczach jej kochanków,

i nikt nie wyrwie jej z mojej ręki.

¹³I położę kres każdemu jej weselu,

jej świętu,

jej nowiom, jej szabatom

i wszelkim jej rocznicom.

¹⁴I spustoszę jej winnice i figowce,

o których mówiła: To ich zapłata

dla mnie,

którą dali mi moi kochankowie –

więc zamienię je w leśne gąszcza,

paść się w nich będzie polne

zwierzę.

¹⁵I nawiedzę ją za dni baalów,[#2:15 Hbr. בעל zn. i może ozn. różne bóstwa: Baal Peor (Lb 25:3), Baal Hermon (Sdz 3:3), Baal Berit (Sdz 8:33), Baal Samarii (1Krl 16:32), Baal Karmelu (1Krl 18:19-40), Baal Ekronu (2Krl 1:2-4). Ozeasz użył בעלים, zob. Oz 2:18; 11:2.]

którym spalała ofiary

i [dla których] stroiła się w kolczyki

i klejnoty,

i chodziła za swoimi kochankami,

a o Mnie zapomniała –

oświadczenie JHWH .

¹⁶Dlatego oto Ja zwabię ją

i zaprowadzę na pustynię,

i przemówię do jej serca.

¹⁷I dam jej tam jej winnice,[#Joz 24:13]

a Dolinę Niepokoju zamienię

w bramę nadziei,

i zaśpiewa mi tam jak za dni swej

młodości

i jak w dniu swojego wyjścia

z ziemi egipskiej.

Zapowiedź trwałej odnowy, trwałego przymierza i powodzenia

¹⁸I stanie się w tym właśnie dniu –[#2:18 Lub: w przyszłości .]

oświadczenie JHWH –

że zawołasz do Mnie: Mój Mężu!

I już nie zawołasz do Mnie: Mój

Baalu!

¹⁹I usunę z jej ust imiona baalów,

i już nie będą wspominane ich

imiona.

²⁰W tym dniu zawrę dla niej

przymierze

z polnymi zwierzętami, podniebnymi ptakami

i z tym, co pełza po ziemi,

a łuk i miecz, i wojnę wyrwę

z ziemi,

i sprawię, że ułożą się do snu

bezpiecznie.

²¹I zaręczę cię z sobą na wieki,[#2:21 , אָרַשׂ (): termin ten odnosi się do zawarcia umowy małżeńskiej przez uiszczenie przez pana młodego ojcu panny młodej opłaty ślubnej. Był to akt dopełniający zaślubiny. Wspólne zamieszkanie było już tylko kwestią ustaleń organizacyjnych. Kobieta zaręczona posiadała ten sam status co zamężna, zob. Wj 22:16-17; Pwt 20:7; 22:23-29; 1Sm 18:25; 2Sm 3:14.]

i zaręczę cię z sobą

w sprawiedliwości, prawie,

łasce i miłosierdziu.

²²I zaręczę cię z sobą w wierności,

i [wtedy] uznasz JHWH .

²³I stanie się w tym dniu,

że odpowiem –

oświadczenie JHWH –

odpowiem niebiosom, a one

odpowiedzą ziemi,

²⁴a ziemia odpowie zbożu,

moszczowi i oliwie,

a te odpowiedzą Boże-zasiej!

²⁵I zasieję ją sobie w ziemi,

i zlituję się nad

Litości-jej-odmówioną,

i powiem do Nie-mojego-ludu:

Jesteś Moim-ludem,

a on odpowie: Boże mój!