Ozeasza 7

Zapowiedź zniszczenia

¹Gdy będę leczył Izraela,

wtedy ujawni się wina Efraima

i [całe] zło Samarii.

Gdyż popełniają oszustwa!

Złodziej nachodzi,

na zewnątrz rabuje banda.

²Wcale nie myślą w swoim sercu,

że Ja pamiętam każde ich zło.

Wkrótce ich czyny otoczą ich

zewsząd,

będą przed moim obliczem!

³Rozweselają króla swoim złem,

książąt zaś swoimi oszustwami.

⁴Wszyscy oni są cudzołożnikami.

Są jak rozpalony piec,

piekarz [może] odpocząć

od rozniecania [ognia],

[gdy] po zagnieceniu ciasta

[czeka] do jego zakwaszenia.

⁵[W] dniu [uroczystym] naszego

króla

książęta upili się mocnym winem,

[a potem] ciągnął swą ręką

naśmiewców.

⁶Gdy podeszli, jak piec ich serce[#7:6 : być może wyr. to powinno kończyć w. 5: . Być może zamiast: קֵרְבוּ należałoby odczytać: קָדְחוּ, za G:]

w ich spisku,

całą noc uśpiony ich piekarz.

Poranek? Płonie on jak ogień.

⁷Wszyscy płoną jak piec –

i pożerają swoich władców.

Wszyscy ich królowie upadli.

Nikt z nich nie woła do Mnie.

⁸Efraim? Zmieszał się on z narodami!

Efraim stał się jak nieobrócony

placek.

⁹Obcy pożarli jego siłę, a on [o tym]

nie wie;

nawet siwizna go przyprószyła,

a on [o tym] nie wie.

¹⁰I pycha Izraela świadczy

przeciwko niemu,

i nie nawracają się do JHWH ,

swego Boga,

i nie szukają Go w tym wszystkim.

¹¹I stał się Efraim jak gołąb głupi

i bez rozumu:

wzywali Egipt, poszli do Asyrii.

¹²Gdy tak chodzą, rozciągnę nad nimi

swoją sieć,

ściągnę ich w dół jak ptactwo

niebieskie,

ukarzę ich, gdy usłyszę ich

zgromadzenie.

¹³Biada im, że uciekli ode Mnie!

Zguba im, gdyż zbuntowali się

przeciwko Mnie.

Ja ich wykupuję,

lecz oni rozpowiadają o Mnie

kłamstwa!

¹⁴I nie wołają do Mnie w swym sercu,

choć jęczą na swoich łożach,

nad zbożem i moszczem się

gromadzą – odstępują

ode Mnie.

¹⁵A Ja ćwiczyłem, wzmacniałem ich[#7:15 : brak w G.]

ramiona,

a [oni] przeciwko Mnie obmyślali

zło.

¹⁶Zawrócili, [lecz] nie w górę,[#Pwt 28:47-48; #7:16 […], יָשׁוּבוּ לֹא עָל (), lub: (1) ; (2) יָשׁוּבוּ לַבַּעַל (), czyli: , BHS; (3) , po em.: יָשׁוּבוּ אֵל עֹל, zob. Pwt 28:48; (4) G, ἀπεστράφησαν εἰς οὐθέν, co mogłoby odzwierciedlać יָשׁוּבוּ לַבְּלִיַּעַל ().]

stali się jak zawodny łuk.

Ich książęta padną od miecza

z powodu ich zuchwałego języka.

To [będzie] ich pośmiewiskiem w ziemi egipskiej.