Przypowieści Salomona 7

Przestroga przed cudzą żoną

¹Strzeż, mój synu, moich słów

i [niczym skarb] zachowuj moje

przykazania.

²Strzeż moich przykazań – i żyj,[#7:2 : tzn. (1) abyś mógł żyć; (2) a będziesz żył.]

[strzeż] mojej nauki jak źrenicy oka!

³Przywiąż je sobie do palców,[#7:3 Palce mogą oznaczać przedramię, zob. Pwt 6:8.]

wypisz je na tablicy swego serca!

⁴Mów do mądrości: Ty jesteś moją

siostrą,

rozum zaś nazwij [swoim]

krewnym,

⁵by cię strzegły przed obcą kobietą,[#7:5 , אִשָּׁה זָרָה (ʰ), może odnosić się do cudzej żony lub do kobiety obcej w sensie moralnym, społecznym i religijnym, do wyznawczyni obcych bóstw.]

przed nieznajomą, której mowa

jest gładka.

⁶Gdy wyglądałem z okna mego

domu,

[gdy] wychyliłem się przez kratę,

⁷zobaczyłem wśród prostych,

spostrzegłem między chłopcami

młodzieńca bez rozumu.

⁸Szedł ulicą blisko jej narożnika

i zboczył na drogę do jej domu.

⁹Zapadał zmierzch, dzień miał się

ku wieczorowi,

nastawała noc i [wszystko

pogrążała w] mroku.

¹⁰I wtem kobieta! Czeka na niego!

Strój nierządnicy i czujne serce.

¹¹Jest podniecona, wyzywająca,

jej noga nie ustoi w domu;

¹²a to ulica, a to place,

jest na każdym rogu –

¹³uchwyciła go i całuje,

z zuchwałą twarzą namawia:

¹⁴Mam u siebie ofiarę dziękczynną,[#Kpł 7:11-21; #7:14 Chodzi o pozostałości ofiary dziękczynnej, zob. Kpł 7:11-21. Kobieta chce po prostu skusić go również dobrym posiłkiem.]

dzisiaj spełniłam swe śluby,

¹⁵dlatego wyszłam, aby ciebie

spotkać,

by ciebie szukać gorliwie –

i znalazłam ciebie!

¹⁶Moje łoże zasłałam kobiercami,

barwnymi płótnami z Egiptu,

¹⁷moje posłanie pokropiłam mirrą,

aloesem i cynamonem.

¹⁸Chodź! Spijajmy pieszczoty do rana,

nacieszmy się razem miłością,

¹⁹bo męża nie ma w domu!

Udał się w podróż, daleko.

²⁰Wziął do ręki sakiewkę

z pieniędzmi,

powróci do domu w dzień pełni.

²¹Uwiodła go licznymi namowami,

przekonała gładkością swoich

warg.

²²Pośpieszył za nią jak wół na rzeź,[#7:22 : wg G: , ὁ δὲ ἐπηκολούθησεν αὐτῇ κεπφωθείς.]

jak [w] łańcuchy – na skaranie

głupca,

²³aż strzała przeszyje mu wątrobę –

jak ptak, który pędzi w sidło,

nie przeczuwając, że je zastawiono

na jego własną duszę.

²⁴Teraz więc, synowie, posłuchajcie,

zwróćcie uwagę na mowę moich

ust!

²⁵Niech twoje serce nie zbacza na jej

drogi,

nie błądź jej ścieżkami!

²⁶Gdyż wielu zranionych doprowadziła do upadku

i liczni są ci, którzy zostali przez nią

ścięci.

²⁷Jej dom – to drogi do Szeolu,

wiodące do komnat śmierci.