Pieśni nad pieśniami 7

Pieśń siódma: Miłość spełniona

¹Wiruj, wiruj, o Szulamitko![#7:1 , שׁוּבִי (), lub: Wróć . Proponowane są em.: (1) שׁוּבִי na סוֹבִי (): , l. (2) יָסַב (), podskakiwać, wirować, Pnp 7:1.; #7:1 , הַשּׁוּלַמִּית (), Pnp 7:1.]

Wiruj, wiruj, byśmy cię mogli

oglądać!

Co chcecie zobaczyć

na Szulamitce,

[krążącej] niczym w tańcu

obozów?

²Jak piękne są twoje stopy

w sandałach,

córko książęca!

Wypukłości twoich bioder są jak

klejnoty –

dzieło rąk mistrza.

³Twoje łono to czasza okrągła,[#7:3 , שֹׁרֶר (), hl, Pnp 7:3.; #7:3 , אַגַּן הַסַּהַר (), ozn. naczynie do mieszania wina. Hbr. אַגַּן, odpowiada gr. ἂγγος, Pnp 7:3.]

oby w niej nie zabrakło trunku!

Twój brzuch jest jak stóg pszenicy

okolony liliami.

⁴Dwoje twoich piersi jest jak

dwoje sarniąt,

bliźniąt gazeli.

⁵Twoja szyja jest jak wieża z kości

słoniowej,

twoje oczy jak stawy

w Cheszbonie,

[tuż] przy bramie Bat-Rabim.

Twój nos jest jak wieża Libanu,

skierowana w stronę Damaszku.

⁶Twoja głowa jak Karmel,[#7:6 : pasmo górskie, Pnp 7:6.]

a pukle twej głowy jak purpura –

król jest zaplątany w twych

lokach.

⁷Jakże jesteś piękna

i jak zachwycająca,

miłości w [twych] rozkoszach!

⁸Twoja smukłość przypomina[#7:8 , קוֹמָה (), opisuje: wysokość przedmiotów lub wzrost ludzi (1Sm 16:7; Ez 13:8), wysokie drzewa (2Krl 19:23; Iz 10:33; Ez 31:3-5, 10-14), pnącą się winorośl (Ez 19:11).]

palmę,

a twoje piersi pęki.

⁹Powiedziałem [sobie]:[#7:9 Lub: pomyślałem ; אָמַר (), odnosi się często, metonimicznie, do procesu myślowego i do spontanicznej decyzji z niego wynikającej (Rdz 20:11; 26:9; 44:28; Wj 2:14; Lb 24:11; Rt 4:4; 1Sm 20:4, 26; 2Sm 5:6; 12:22; 2Krl 5:11).]

Wespnę się na palmę,

zerwę wiązkę jej daktyli!

Niech mi twoje piersi będą

jak kiście winogron

i woń twojego oddechu

jak zapach moreli,

¹⁰a twoje podniebienie[#7:10 , חֵךְ (), jako met. odnosi się do (Ps 119:103; Jb 12:11; 20:13; 34:3; Prz 24:13; Pnp 2:3), (Jb 6:30; 31:30; 33:2; Prz 5:3; 8:7), (Oz 8:1) i (Pnp 5:16; 7:10), Pnp 7:10.]

jak wyborne wino,

które spływa prosto do ukochanego,

zwilżając powoli wargi uśpionych.

¹¹Ja jestem dla mego ukochanego

i ku mnie kieruje się jego

pożądanie.

¹²Chodź, mój ukochany,

wyjdźmy w pole,

spędźmy noc wśród kwiatów

henny!

¹³Rankiem pójdziemy do winnic,

zobaczymy, czy zakwitła winorośl,

czy otworzyły się [już jej] pączki

i czy granaty są w kwiatach –

tam dam ci moje pieszczoty!

¹⁴Mandragory wydają woń,[#7:14 , דּוּדָאִים (), były powszechnie uważane za symbol miłości erotycznej. Uważano je za afrodyzjak i stosowano jako środek zapewniający płodność. Kształtem przypominają ludzkie ciało z rozwartymi ramionami i nogami, Pnp 7:14.]

a nad naszym wejściem –

wszelkie wspaniałości,

nowe, a też stare –

gromadziłam je, mój ukochany,

dla ciebie.