2 Samuel 18

Napatay si Absalom

¹Pinagpangkat-pangkat ni David ang mga tauhan niya ng tig-isang libo na binubuo ng mga pangkat na tig-isang daan at pumili siya ng mga pinuno na mamumuno sa kanila.

²Pinalakad niya sila sa tatlong grupo. Si Joab ang pinuno ng isang grupo, si Abisai na kapatid ni Joab ang sa isang grupo, at si Itai naman na taga-Gat ang sa isa pang grupo. Sinabi ni Haring David sa kanila, “Ako mismo ang mamumuno sa inyo sa pakikipaglaban.”

³Ngunit sinabi ng mga tauhan niya, “Hindi po kayo dapat sumáma sa amin. Wala pong halaga sa mga kalaban kung tatakas kami, o kung mapatay ang kalahati sa amin. Mas gusto nilang mapatay kayo kaysa sa sampung libo sa amin. Kaya mabuti pang maiwan na lang kayo rito sa lungsod at magpadala sa amin ng tulong kung kinakailangan.”

⁴Sumagot si Haring David, “Gagawin ko kung ano ang mabuti sa tingin ninyo.” Tumayo si Haring David sa gilid ng pintuan ng lungsod habang lumalabas ang lahat ng tauhan niya na napangkat-pangkat sa tig-isang libo na binubuo ng pangkat na tig-isang daan.

⁵Nag-utos si Haring David kina Joab, Abisai at Itai, “Alang-alang sa akin, huwag nʼyong sasaktan ang aking binatang si Absalom.” Narinig ng lahat ng grupo ang utos na ito ni David sa mga kumander ng mga sundalo niya.

⁶Lumakad na ang mga sundalo ni David para makipaglaban sa mga sundalo ng Israel, at sa kagubatan ng Efraim sila naglaban.

⁷Natalo ng mga tauhan ni David ang mga sundalo ng Israel at dalawampung libong sundalo ang namatay nang araw na iyon.

⁸Umabot sa kung saan-saang dako ang labanan, at mas maraming namatay sa panganib sa kagubatan kaysa sa mga namatay sa espada.

⁹Sa panahon ng labanan, nasalubong ni Absalom ang mga tauhan ni David, at tumakas siya sakay ng mola niya. At habang nagpapasuot-suot siya sa ilalim ng malalagong sanga ng malaking puno ng ensina, sumabit ang ulo niya sa sanga. Dumiretso ng takbo ang mola at naiwan siyang nakabitin sa puno.

¹⁰Nang makita ito ng isang tauhan ni David, pinuntahan niya si Joab at sinabi, “Nakita ko si Absalom na nakabitin sa puno ng ensina.”

¹¹Sinabi sa kanya ni Joab, “Ano? Nakita mo siya? Bakit hindi mo siya pinatay? Binigyan sana kita ng gantimpalang sampung pirasong pilak at espesyal na sinturon para sa isang opisyal.”

¹²Pero sumagot ang tauhan, “Kahit na bigyan mo pa ako ng 1,000 pirasong pilak, hindi ko papatayin ang anak ng hari. Narinig namin ang iniutos ng hari sa iyo, kay Abisai at kay Itai, na huwag ninyong sasaktan ang binatang si Absalom alang-alang sa kanya.

¹³At kahit na suwayin ko pa ang hari sa pamamagitan ng pagpatay kay Absalom, malalaman din ito ng hari, at hindi mo naman ako ipagtatanggol.”

¹⁴Sinabi ni Joab, “Nagsasayang lang ako ng oras sa iyo!” Pagkatapos, kumuha siya ng tatlong sibat at pinuntahan si Absalom na buháy pang nakasabit sa puno ng ensina. Pagkatapos, sinibat niya sa dibdib si Absalom.

¹⁵Pinalibutan pa ng sampung tagadala ng armas ni Joab si Absalom at tinuluyan siyang patayin.

¹⁶Pinatunog ni Joab ang trumpeta para itigil na ang labanan, at upang tumigil na ang mga tauhan niya sa paghabol sa mga sundalo ng Israel.

¹⁷Kinuha nila ang bangkay ni Absalom at inihulog sa malalim na hukay sa kagubatan, at tinabunan ito ng napakaraming malalaking tipak ng bato. Samantala, tumakas pauwi ang lahat ng sundalo ng Israel.

¹⁸Noong buháy pa si Absalom, nagpatayo siya ng monumento para sa sarili niya sa Lambak ng Hari, dahil wala siyang anak na lalaki na magdadala ng pangalan niya. Tinawag niya itong “Monumento ni Absalom,” at hanggang ngayon, ito pa rin ang tawag dito.

Ipinagluksa ni David ang Pagkamatay ni Absalom

¹⁹Sinabi ng anak ni Sadoc na si Ahimaaz, kay Joab, “Payagan mo akong pumunta sa hari para ibalita sa kanya na iniligtas siya ng Panginoon sa mga kalaban niya.”

²⁰Sinabi ni Joab, “Hindi ka magbabalita sa hari sa araw na ito. Puwede sa ibang araw, pero hindi ngayon, dahil namatay ang anak ng hari.”

²¹Sinabi ni Joab sa isang taong galing sa Etiopia, “Puntahan mo si Haring David at sabihin mo ang nakita mo.” Yumukod muna ito kay Joab bago patakbong umalis.[#18:21 : Sa Hebreo, galing sa Cush.]

²²Muling sinabi ni Ahimaaz kay Joab, “Kahit ano pa ang mangyari, ipahintulot nʼyo po sanang sumunod ako sa taong taga-Etiopia.”

Sinabi ni Joab, “Bakit mo naman ito gustong gawin, anak? Wala ka namang maibabalita na magdudulot ng gantimpala saʼyo.”

²³Sinabi ni Ahimaaz, “Kahit anong mangyari, aalis ako.” Kaya sinabi ni Joab sa kanya, “Sige, umalis ka!” Kaya tumakbo si Ahimaaz at tinahak ang daan papuntang kapatagan ng Jordan, at naunahan pa niya ang taong taga-Etiopia.

²⁴Habang nakaupo si David sa pagitan ng pintuan ng unang pader at pintuan ng ikalawang pader ng lungsod, umakyat sa pader ang tagapagbantay ng lungsod at tumayo sa bubong ng pintuan. Habang tumitingin-tingin siya roon, may nakita siyang isang taong tumatakbo.

²⁵Sumigaw siya kay David na may dumarating na tao, nang mga panahong iyon ay nasa ilalim ng bubong ang hari.

Sinabi ni David, “Kung mag-isa lang siya, may dala siguro siyang balita.” Habang papalapit nang papalapit ang tao,

²⁶may nakita pa siyang isang taong tumatakbo rin. Sumigaw siya sa ibaba na may isa pang taong paparating.

Sinabi ng hari, “May dala rin siguro siyang balita.”

²⁷Sinabi ng tagapagbantay, “Para pong si Ahimaaz na anak ni Sadoc ang unang paparating.”

Sinabi ng hari, “Mabuti siyang tao. Magandang balita siguro ang dala niya.”

²⁸Pagdating ni Ahimaaz, kinumusta niya ang hari at yumukod siya rito bilang paggalang. Pagkatapos, sinabi niya, “Purihin ang Panginoon na inyong Diyos, Mahal na Hari! Pinagtagumpay niya po kayo laban sa mga taong naghimagsik sa inyo.”

²⁹Nagtanong ang hari, “Kumusta ang binatang si Absalom? Ayos lang ba siya?”

Sumagot si Ahimaaz, “Nang ipinatawag ako ni Joab na lingkod nʼyo, nakita ko pong nagkakagulo ang mga tao pero hindi ko alam kung ano iyon.”

³⁰Sinabi ng hari, “Diyan ka lang.” Kaya tumayo siya sa tabi.

³¹Maya-maya pa, dumating ang taong taga-Etiopia at sinabi, “Mahal na Hari, may maganda po akong balita. Iniligtas po kayo ng Panginoon sa araw na ito sa lahat ng naghimagsik laban sa inyo.”

³²Tinanong siya ng hari, “Kumusta ang binata kong si Absalom? Hindi ba siya nasaktan?”

Sumagot ang tao, “Ang nangyari po sana sa kanya ay mangyari sa lahat ng kalaban nʼyo, Mahal na Hari.”

³³Nanginig si David. Umakyat siya sa kuwarto sa itaas ng pintuan ng lungsod at umiyak. Habang umaakyat siya, sinasabi niya, “O Absalom, anak ko, ako na lang sana ang namatay sa halip na ikaw. O Absalom, anak ko, anak ko!”