Księga Kaznodziei 8

Księga Kaznodziei 8

Marność obstawania przy sprawach nieodgadnionej wartości

¹Kto jest jak ten mędrzec,

który umie wyjaśnić sprawę?

Mądrość człowieka

rozjaśnia jego twarz

i odmienia jej surowy wyraz.

²Rozkaz królewski uszanuj,

a co do przysięgi na Boga —

³nie śpiesz się.

Odejdź sprzed oblicza króla,

nie stój przy złej sprawie,

bo czyni on to, co zechce.

⁴Tak, słowo króla rozstrzyga.

Kto mu powie: Co czynisz?

⁵Kto przestrzega rozkazu,[#8:5 Lub: przykazania .]

uniknie nieszczęścia,

mędrzec natomiast zna czas

oraz sposób

na wszystko.

⁶Bo na każdy zamiar jest czas

oraz sposób,

choć liczne nieszczęścia spotykają

człowieka.

⁷Nikt przecież nie wie, co będzie;

i jak będzie — kto powie?

⁸Żaden człowiek nie ma mocy

nad wiatrem,

nie potrafi go wstrzymać.

Nikt nie rządzi dniem śmierci

ani nie jest zwolniony od walki,

a niegodziwość nie ocali

grzesznika.

⁹To wszystko widziałem, gdy przykładałem serce do każdego dzieła, które ma miejsce pod słońcem, w czasie, gdy jeden nad drugim panuje ku jego nieszczęściu.[#8:9 Lub: przy zastanawianiu się nad każdym dziełem .; #8:9 Lub: wykorzystuje człowieka .]

Marność ludzkiego uznania i marność pozorów

¹⁰Poza tym widziałem bezbożnych

grzebanych [z honorami].

Przyszli do miejsca świętego

i stamtąd odeszli,

i w mieście zapomniano o ich

postępowaniu.

To również jest marnością.

Marność pobłażliwości i wdzięczności za nią

¹¹Ponieważ wyroku za zły czyn

nie wykonuje się szybko,

rośnie grono chętnych do popełniania zła.

¹²Bo choć grzesznik postąpi niewłaściwie

sto razy, odracza mu się karę.

Owszem, wiem również i to:

Dobrze będzie tym, którzy boją się Boga,

którzy odczuwają bojaźń wobec Niego.

¹³Nie powiedzie się zaś bezbożnemu,

nie będzie dobrze temu, w którym

nie ma bojaźni

przed Bogiem,

taki nie przedłuży swych dni,

nie ułożą mu się one w długi cień.

Marność liczenia na ludzki obiektywizm

¹⁴Istnieje marność, która ma miejsce

na ziemi,

mianowicie:

Są sprawiedliwi,

którym się odpłaca,

jakby byli bezbożni,

i są bezbożni,

którym się odpłaca,

jakby byli sprawiedliwi.

Pomyślałem sobie, że i to

jest marnością.

Nagroda pośród powszechnej marności: Szczęśliwa chwila

¹⁵Dlatego zacząłem sławić radość.

Stwierdziłem, że nie ma nic lepszego

dla człowieka pod słońcem,

ponad to, aby jeść i pić — i przy tym

doznawać radości.

Niech to towarzyszy mu w jego trudzie,

po wszystkie dni jego życia,

które Bóg dał mu pod słońcem.

¹⁶Gdy skupiłem się na tym, aby zgłębić mądrość i przyjrzeć się każdej sprawie, którą się czyni na ziemi, tak że:[#8:16 Lub: gdy przyłożyłem moje serce .]

za dnia ani w nocy

snu nie mają oczy

spragnione oglądania,

¹⁷wówczas stwierdziłem, jeśli chodzi o całe dzieło Boga, że człowiek nie jest w stanie przeniknąć wszystkiego, co ma miejsce pod słońcem. Choć trudzi się, by to zrozumieć, nie rozumie, i choć mędrzec mówi, że wie — nie pojmuje.