KITABU CHA NNE

Mungu wa milele na binadamu kiumbe

¹Ee Bwana, tangu vizazi vyote,

wewe umekuwa usalama wetu.

²Kabla ya kuwapo milima,

kabla hujauumba ulimwengu;

wewe ndiwe Mungu, milele na milele.

³Wamwambia binadamu, “Rudi mavumbini!”

Naye binadamu hurudi mavumbini alimotoka!

⁴Kwako miaka elfu ni kama siku moja tu,[#Taz 2Pet 3:8]

ni kama jana ambayo imekwisha pita;

kwako ni kama mkesha mmoja wa usiku!

⁵Wawafutilia mbali watu kama ndoto!

Binadamu ni kama nyasi zinazochipua asubuhi:

⁶Asubuhi huchipua na kuchanua,

jioni zimekwisha nyauka na kukauka.

⁷Hasira yako inatuangamiza;

tunatishwa na ghadhabu yako.

⁸Maovu yetu umeyaweka mbele yako;

dhambi zetu za siri ziko wazi mbele yako.

⁹Kwa hasira yako maisha yetu yatoweka,

yanaisha kama pumzi.

¹⁰Miaka ya kuishi ni sabini,

au tukiwa wenye afya, themanini;

lakini yote ni shida na taabu!

Siku zapita mbio, nasi twatoweka mara!

¹¹Nani anayetambua uzito wa hasira yako?

Nani anayejali matokeo ya ghadhabu yako?

¹²Utufundishe ufupi wa maisha yetu

ili tuweze kuwa na hekima.

¹³Urudi, ee Mwenyezi-Mungu!

Utakasirika hata lini?

Utuonee huruma sisi watumishi wako.

¹⁴Utushibishe fadhili zako asubuhi,

tushangilie na kufurahi maisha yetu yote.

¹⁵Utujalie sasa miaka mingi ya furaha,

kama ulivyotupa miaka mingi ya shida na taabu.

¹⁶Utuoneshe matendo yako sisi watumishi wako;

uwaoneshe wazawa wetu uwezo wako mtukufu.

¹⁷Utufadhili ee Bwana, Mungu wetu;

uzitegemeze kazi zetu,

uzifanikishe shughuli zetu.