Job 7

¹“Ang buhay ng tao dito sa mundo

ay napakahirap.

Itoʼy kasinghirap ng araw-araw

na trabaho ng isang manggagawa,

²o gaya ng isang aliping nagnanais

na sumapit na ang hapon

upang siyaʼy makapagpahinga,

o tulad ng isang manggagawang

naghihintay ng kanyang suweldo.

³Ganyan din ang kalagayan ko.

Ilang buwan na ang aking paghihirap

na walang kabuluhan.

Kahit gabiʼy naghihirap ako,

⁴at habang nakahiga ako,

iniisip ko kung kailan darating ang umaga.

Napakabagal ng takbo ng oras.

Hindi ako mapalagay

hanggang magbukang-liwayway.

⁵Ang katawan koʼy puno ng uod at langib.

Nagnanana at pumuputok

ang mga pigsa kong namamaga.

⁶“Lumilipas po ang aking mga araw na walang pag-asa.

Mabilis itong lumilipas,

higit pa sa bilis ng isang habian

ng manghahabi.

⁷O Diyos, alalahanin nʼyo po na

ang buhay koʼy parang

isang hinga lamang,

at hindi na po ako makadama

ng anumang ligaya.

⁸Nakikita nʼyo po ako ngayon

ngunit sa huli ay hindi na.

Hahanapin nʼyo ako

ngunit hindi nʼyo ako matatagpuan.

⁹Kung papaanong ang mga ulap

ay nawawala at hindi na nakikita,

ganoon din ang mga namamatay,

hindi na sila nakakabalik pa.

¹⁰Hindi na siya makakauwi

sa kanyang bahay,

at makakalimutan na siya

ng mga nakakakilala sa kanya.

¹¹“Kaya po hindi ako maaaring manahimik;

naninikip na po ang aking dibdib

at kailangan ko na pong sabihin

ang aking sama ng loob.

¹²O Diyos, bakit nʼyo po

ako binabantayan?

Isa ba akong dambuhalang halimaw sa dagat

na dapat bantayan?

¹³Kung gusto ko pong mahiga

upang makapagpahinga

sa tinitiis kong hirap,

¹⁴tinatakot nʼyo naman po ako

sa pamamagitan ng mga panaginip

at pangitain.

¹⁵Kaya mas mabuti pang

sakalin na lang ako at mamatay

kaysa mabuhay sa katawang ito.

¹⁶Kinasusuklaman ko ang aking buhay.

Ayoko nang mabuhay.

Hayaan nʼyo na lang

akong mamatay,

dahil wala nang kabuluhan

ang aking buhay.

¹⁷“Ano po ba ang tao upang pahalagahan

at pagmalasakitan nʼyo ng ganito?

¹⁸Sinisiyasat nʼyo siya tuwing umaga

at sinusubukan sa bawat sandali.

¹⁹Kung maaariʼy hayaan nʼyo akong mag-isa

kahit sandali lang.

²⁰At kung nagkasala naman po ako,

ano po ang kasalanang

nagawa ko sa inyo,

O Tagapagbantay ng tao?

Bakit ako ang pinili nʼyong pahirapan?

Naging pabigat po ba ako sa inyo?

²¹Kung nagkasala po ako sa inyo,

bakit hindi nʼyo na lang ako patawarin?

Hindi na rin naman magtatagal

at papanaw na ako,

at kahit hanapin nʼyo ako,

hindi nʼyo na ako makikita.”