Salmo 102

Salmo 102

¹Panginoon , pakinggan nʼyo ang aking dalangin.

Ang paghingi ko sa inyo ng tulong

ay inyong dinggin.

²Sa oras ng aking paghihirap

ay huwag sana kayong magtago sa akin.

Pakinggan nʼyo ako

at agad na sagutin.

³Dahil ang buhay koʼy unti-unti

nang naglalaho tulad ng usok;

at ang katawan koʼy para nang sinusunog.

⁴Akoʼy parang damong nalalanta na.

Wala na rin akong ganang kumain.

⁵Dahil sa labis na pagdaing,

akoʼy halos butoʼt balat na lang.

⁶Ang tulad koʼy mailap na kuwago sa ilang,

at kuwago sa mga lugar na walang tao.

⁷Hindi ako makatulog;

akoʼy parang ibong nag-iisa sa bubungan.

⁸Araw-gabi akong iniinsulto

ng aking mga kaaway.

Ang mga kumukutya sa akin

ay ginagamit ang aking pangalan sa pagsumpa.

⁹Hindi ako kumakain;

umuupo na lang ako sa abo

at umiiyak hanggang sa ang luha koʼy

humalo sa aking inumin,

¹⁰dahil sa tindi ng inyong galit sa akin;

dinampot nʼyo ako at itinapon.

¹¹Ang buhay koʼy nawawala na parang anino,

at nalalantang gaya ng damo.

¹²Ngunit kayo Panginoon ay naghahari magpakailanman;

at hindi kayo makakalimutan sa lahat ng salinlahi.

¹³Handa na kayong kahabagan ang Zion,

dahil dumating na ang takdang panahon

na ipapakita nʼyo ang inyong kabutihan sa kanya.

¹⁴Sapagkat tunay na minamahal at pinagmamalasakitan

pa rin ng inyong mga lingkod ang Zion,

kahit itoʼy gumuho na at nawasak.

¹⁵Ang mga bansa ay matatakot sa Panginoon .

Igagalang ng lahat ng hari sa mundo

ang inyong kaluwalhatian.

¹⁶Dahil muling itatayo ng Panginoon ang Zion;

ipapakita niya ang kanyang kaluwalhatian doon.

¹⁷Sasagutin niya ang panalangin

ng mga naghihirap,

at hindi niya tatanggihan

ang kanilang mga dalangin.

¹⁸Isusulat ito para sa susunod na salinlahi,

upang sila rin ay magpupuri sa Panginoon :

¹⁹Mula sa kanyang banal na lugar sa langit,

tinitingnan ng Panginoon ang lahat sa mundo,

²⁰upang pakinggan ang mga daing

ng mga bihag,

at palayain ang mga nakatakdang bibitayin.

²¹At dahil dito mahahayag ang ginawa ng Panginoon sa Zion,

at siyaʼy papurihan sa lungsod ng Jerusalem

²²kapag nagtipon na ang mga tao

mula sa mga bansa,

at mga kaharian upang sumamba sa Panginoon .

²³Pinahina ng Panginoon ang aking katawan;

at ang buhay koʼy kanyang pinaikli.

²⁴Kaya sinabi ko,

“O aking Diyos na buháy magpakailanman,

huwag nʼyo muna akong kunin sa kalagitnaan ng aking buhay.

²⁵Nang pasimula paʼy nilikha mo ang sanlibutan,

at ikaw rin ang lumikha ng kalangitan.

²⁶Maglalaho ang mga ito,

ngunit ikaʼy mananatili magpakailanman.

Maluluma itong lahat tulad ng damit.

At gaya ng kasuotan, itoʼy inyong papalitan

at itatapon.

²⁷Ngunit ikaʼy hindi magbabago,

at mananatiling buháy magpakailanman.

²⁸Ang mga lahi ng inyong mga lingkod

ay mamumuhay nang ligtas

sa mga panganib

at iingatan nʼyo sila.”