Joba 13

Joba 13

Wezwanie Boga na sprawę

¹To wszystko widziały moje oczy,

słyszały uszy —

i wiem to.

²To, co wy wiecie, wiem i ja,

nie jestem od was gorszy.

³Chciałbym jednak pomówić

z Najwyższym,

pragnąłbym z Bogiem coś

wyjaśnić.

⁴Wy natomiast głosicie

kłamstwa,

marni z was wszystkich

lekarze.

⁵Obyście całkiem zamilkli,

poczytano by wam to za mądrość!

⁶Posłuchajcie mojego wywodu

i rozważcie moje argumenty!

⁷Czy ze względu na Boga chcecie

dopuszczać się

oszustwa

i ze względu na Niego głosić

kłamstwo?

⁸Czy chcecie brać Jego stronę?

Albo bronić Boga?

⁹Czy wyjdzie wam to na dobre,

gdy was przejrzy?

Czy chcecie Go tak oszukać,

jak oszukuje się ludzi?

¹⁰Gdy skrycie będziecie stronniczy,

On was surowo skarci.

¹¹Czy nie przeraża was Jego majestat?

Czy wy się Go nie boicie?

¹²Wasze formułki to zakurzone[#13:12 Lub: (1) to, o czym mi przypominacie , (2) wyuczone na pamięć powiedzenia, (3) recepty .]

przysłowia,

a wasze odpowiedzi są kruche

niczym z gliny.

¹³Zamilczcie przede mną,

abym mógł przemówić —

a potem niech mnie spotka,

co chce!

¹⁴Dlaczego zatem tak ryzykuję[#13:14 Idiom: dlaczego biorę w zęby swe ciało .]

i własną duszę chwytam

w dłoń?

¹⁵Tak, wiem, że On mnie zabije —

na to czekam;

lecz tym bardziej chcę z Nim

wyjaśnić mą sprawę.

¹⁶Niech i to przemówi za mym

ratunkiem,

że przed Jego obliczem

nie zjawia się

obłudnik.

¹⁷Słuchajcie więc uważnie,

co mam do

powiedzenia,

niech moje oświadczenie dotrze

do waszych uszu.

¹⁸Oto, proszę! Przedkładam sprawę.

I wiem, że zostanę usprawiedliwiony.

¹⁹Kto stanie ze mną do sporu?

Bo wkrótce zamilknę i zgasnę.

²⁰Spełnij mi tylko dwie rzeczy,

a nie będę się już krył przed Tobą:

²¹Oddal ode mnie swą dłoń

i niech nie straszy mnie

Twa groza!

²²Następnie wezwij mnie —

odpowiem,

albo ja przemówię, a Ty

mi odpowiedz:

²³Ile to mam przewinień i grzechów?

Daj mi poznać moje przestępstwo

i grzech.

²⁴Dlaczego ukrywasz się

przede mną

i uważasz mnie za swojego

wroga?

²⁵Czy chcesz trząść liściem i tak

miotanym już

przez wiatr,

albo gonić uschnięte źdźbło?

²⁶Bo przepisujesz mi gorzkie leki,

dajesz w dziedzictwo karę

za winy młodości.

²⁷Moje nogi zakuwasz w dyby,

śledzisz wszystkie moje ścieżki

i zaznaczasz ślady moich stóp.

²⁸Tymczasem ja rozpadam się

jak próchno,

jak szata, którą pożarł mól.