Joba 21

Joba 21

Job: Powodzenie bezbożnych bywa faktem

¹Wtedy odezwał się Job:

²Słuchajcie uważnie moich słów

i niech mi to zastąpi wasze

pocieszenia!

³Wysłuchajcie mnie cierpliwie,

a potem możecie szydzić

z mojej mowy.

⁴Czy moja skarga dotyczy ludzi?

A jeśli, to dlaczego mój duch

nie miałby się

niecierpliwić?

⁵Spójrzcie na mnie, niech mój widok

was przerazi,

a potem połóżcie sobie rękę na usta!

⁶Kiedy sam o tym wspomnę, tracę

spokój

i dreszcz przenika moje ciało.

⁷Dlaczego bezbożni cieszą się życiem,

dożywają starości, a nawet

nabierają znaczenia?

⁸Ich potomstwo jest przy nich bezpieczne,

a dzieci dorastają na ich oczach.

⁹Ich rodziny są wolne od strachu

i nie ciąży nad nimi rózga Boga.

¹⁰Ich byk pokrywa z dobrym skutkiem,

krowa cieli się bez poronień.

¹¹Niczym stadko owiec wypuszczają

swoich chłopców,

ich dzieci beztrosko się bawią.

¹²Tamburyn z cytrą wtórują im

do śpiewu,

dźwięki fletu wzbogacają ich radość.

¹³Dopełniają swoich dni w dobrobycie,

w jednej chwili przenoszą się

do świata zmarłych.

¹⁴A mawiali do Boga: Odstąp od nas,

nie obchodzi nas poznanie Twoich dróg!

¹⁵Kim jest Wszechmocny, abyśmy

Mu służyli?

Co za korzyść ze spotykania się

z Nim?

¹⁶Czy powodzenie niegodziwych

nie spoczywa

w ich rękach?

Choć obce mi są rady bezbożnych.

¹⁷Ale czy często gaśnie ich lampa?

Czy często dosięga ich zguba?

Czy często Bóg zadaje im ból

w swoim gniewie?

¹⁸Czy są jak słoma na wietrze

albo jak plewa porywana przez burzę?

¹⁹Powiecie, że Bóg gromadzi troski

dla jego synów!

Niechby jemu odpłacił w sposób

dla niego wyraźny!

²⁰Niechby własnymi oczami

zobaczył swe

nieszczęście

i posmakował gniewu z kielicha

Wszechmocnego!

²¹Bo co go obchodzi dom, kiedy

jest już po nim,

kiedy jego życie dopełniło

miary?!

²²Lecz czy Boga może ktoś

uczyć mądrości,

skoro On sądzi nawet tych

z wysoka?

²³Jeden umiera w pełni sił,

spokojny i beztroski,

²⁴biodra nie wychudzone,[#21:24 Idiom (?): wiadra pełne mleka .]

nasycony szpik kości.

²⁵Drugi zaś odchodzi w goryczy,

nie skosztował szczęścia,

²⁶lecz w prochu leżą razem,

obaj są żerem robactwa.

²⁷Wiem, wiem, co myślicie

i jak chcecie mi

odpowiedzieć.

²⁸Powiecie: Gdzie jest dom

tego księcia?

I gdzie ten namiot, w którym

bezbożny ma

mieszkanie?

²⁹Zapytajcie obieżyświatów,

posłuchajcie ich wieści:

³⁰W dniu nieszczęścia niegodziwy

może przetrwać

i z dniem gniewu nieźle

sobie poradzić.

³¹Kto go gani za złe postępowanie?

Kto odpłaca za to, co uczynił?

³²A gdy go niosą na miejsce

pochówku,

to i warty stawiają przy mogile.

³³Lekkie mu bywają bryły ziemi,

tłumy ludzi ciągną za [marami]

i przed nimi też ich niemało.

³⁴Jak wy mnie chcecie pocieszyć —

marnością?

To, co mówicie, jest przecież

nieprawdą!