Joba 8

Joba 8

Bildad: Mądrość pokoleń: Prawym szczęście, nieprawym nieszczęście

¹Wtedy odezwał się Bildad z Szuach:

²Jak długo tak będziesz mówił,

wiał słowami twych warg

niczym potężnym

wiatrem?

³Czy Bóg nie kieruje się tym,

co słuszne?

Czy Wszechmocny łamie

zasady

sprawiedliwości?

⁴Gdy twoi synowie zgrzeszyli

przeciw Niemu,

wydał ich w moc ich nieprawości.

⁵Lecz jeśli ty zaczniesz szukać

Boga

i Wszechmocnego będziesz błagać

o łaskę,

⁶jeśli ty sam będziesz czysty

i prawy,

to z pewnością zwróci na ciebie

uwagę

i poszczęści ci na niwie

prawości.

⁷A choćby twój początek

był niepozorny,

koniec będzie zachwycał

wielkością.

⁸Tak, zapytaj wcześniejszego

pokolenia

i rozważ odkrycia jego ojców.

⁹My bowiem żyjemy od wczoraj,

wiemy bardzo

niewiele,

nasze dni na ziemi są cieniem.

¹⁰Ale oni?! Czy cię nie pouczą?

Czy ci nie powiedzą?

Czy z ich serca nie popłyną

szczere słowa?

¹¹Czy papirus buja tam,

gdzie nie ma bagna,

lub czy sitowie rośnie

z dala od wody?

¹²Wręcz przeciwnie. Bez niej, choćby

świeże i kwitnące,

więdnie szybciej niż inne źdźbła

trawy.

¹³Tak jest z tymi, którzy

zapomnieli o Bogu,

i tak giną nadzieje bezbożnych.

¹⁴Pewność takich jest jak babie lato,

a ich ufność niczym pajęczyna.

¹⁵Gdy się oprą na swym domu,

ten upada;

choć trzymają się go, on zawodzi!

¹⁶Mogą leżeć w słońcu, nawodnieni;

poza ogród mogą sięgać pędami,

¹⁷korzeniami mogą oplatać głazy,

mogą wrastać pomiędzy kamienie,

¹⁸ale w końcu ich wyrwą z ich miejsca,

a tam, gdzie rośli, szybko

o nich zapomną.

¹⁹Taka oto jest rozkosz ich drogi,

a po nich z prochu wyrastają inni.

²⁰Oto Bóg nienagannych nie porzuca,

nie podaje też ręki złoczyńcom.

²¹Więc napełni jeszcze śmiechem

twe usta

i twe wargi radosnym okrzykiem.

²²Wstyd padnie na tych, którzy cię

nienawidzą,

a namioty bezbożnych poznikają.