Nahuma 2

Nahuma 2

Wizja upadku Niniwy

¹Oto na górach nogi zwiastuna!

Ogłasza on pokój!

Obchodź swe święta, Judo!

Dopełnij swych ślubów!

Bo już więcej nie przejdzie

przez ciebie niegodziwiec —

jest całkowicie zniszczony!

²Nadciągnął pogromca!

Dopilnuj umocnień!

Obserwuj drogę!

Włóż zbroję! Nabierz odwagi!

³Bo PAN przywraca świetność

Jakubowi

równą świetności Izraela,

gdyż splądrowali go grabieżcy

i jego latorośle zniszczyli.

⁴Tarcze walecznych całe w czerwieni!

Wojownicy odziani w szkarłat!

Rydwany błyszczą stalą gotowe do boju —

i falują oszczepy.

⁵Już po ulicach szaleją rydwany,

turkoczą wszędzie po placach!

Swoim wyglądem przypominają pochodnie,

a mkną lotem błyskawic!

⁶Obrona wzywa dowódców,

lecz ci potykają się w marszu.

Śpieszą na mury miasta,

osłona — przygotowana!

⁷Otwarto śluzy rzek —

i pałac zatopiony!

⁸I tak postanowiono: obnażyć ją

i wyprowadzić!

Służące jej zaś, poganiane,

kwilą niczym gołębie

i biją się w pierś.

⁹A Niniwa? Jest jak sadzawka

z wodą —

i to od wielu dni!

A oni uciekają!

Stójcie! Stójcie!

Lecz nikt się nie odwraca!

¹⁰Rabujcie srebro! Rabujcie złoto!

Nie ma końca ozdobom świetności

pochowanym w skarbcach!

¹¹Pustka, pustkowie, spustoszenie!

I serce w rozpaczy, i drżenie w kolanach,

i dygotanie bioder,

i wszystkie twarze pobladłe!

¹²Gdzież ta jaskinia lwów?

I gdzie żerowisko lwiąt,

dokąd zachodził lew, gdzie była lwica

i szczenię lwie — a nikt ich

nie płoszył?

¹³Lew już dość rozszarpał

dla swych młodych!

Dość już podusił dla swych lwic!

Aż nadto łupu w jego norach,

a w jego legowiskach zdobyczy!

¹⁴Oto wystąpię przeciwko tobie —

oświadcza PAN Zastępów.

Puszczę z dymem twe rydwany,

twoje lwięta pochłonie miecz!

Usunę z ziemi twój łup

i nie będzie już słychać

głosu twoich posłów.