Job 30

¹“Ngunit ngayon, kinukutya na ako

ng mga mas bata sa akin,

na ang mga ama ay hindi mapagkakatiwalaan.

Mas mapagkakatiwalaan pa nga

ang mga aso kong tagapagbantay

ng aking kawan

kaysa sa kanila.

²Ano baʼng makukuha ko

sa mga taong ito na mahihina

at talagang wala nang lakas?

³Nangangayayat sila dahil sa labis

na kahirapan at gutom.

Nginangatngat nila maging ang tuyong lupa,

sa kadiliman tigang na ilang.

⁴Pinipitas nila ang mga halaman sa latian,

at kinakain ang ugat

ng mga tambo.

⁵Tinataboy sila palayo

sa kanilang mga kababayan

at sinisigawan na parang mga magnanakaw.

⁶Tumitira sila sa mga lambak,

sa malalaking bitak ng bato

at mga lungga sa lupa.

⁷Para silang mga hayop

na umaalulong sa kagubatan

at nagsisiksikan sa ilalim

ng maliliit na punongkahoy.

⁸Wala silang halaga, walang nakakakilala

at pinalayas pa sa kanilang lupain.

⁹“At ngayon, paawit pa kung akoʼy kutyain

ng kanilang mga anak

at naging katatawanan pa ako sa kanila.

¹⁰Namumuhi sila at umiiwas sa akin.

Hindi sila nangingiming

duraan ako sa mukha.

¹¹Ngayong pinanghina ako

at pinahirapan ng Diyos,

ginawa nila ang gusto nilang gawin sa akin.

¹²Nilusob ako ng masasamang ito

at nilagyan ng bitag ang aking dadaanan.

Talagang pinagsisikapan nila

akong ipahamak.

¹³Sinisira nila ang dadaanan ko

upang ipahamak ako.

At nagtatagumpay sila

kahit walang tumutulong sa kanila.

¹⁴Sinasalakay nila ako

na parang mga sundalong dumadaan

sa malalaking butas ng gibang pader.

¹⁵Takot na takot ako,

at biglang nawala ang karangalan ko

na parang hinipan ng malakas na hangin,

at ang kasaganaan koʼy naglahong

gaya ng ulap.

¹⁶“At ngayon ay parang mamamatay na ako;

walang tigil ang aking paghihirap.

¹⁷Sa gabi ay kumikirot ang mga buto ko

at hindi nawawala ang sakit nito.

¹⁸Sa pamamagitan ng pambihirang lakas ng Diyos,

sinunggaban niya ako, hinawakan sa kuwelyo,

¹⁹at inihagis sa putik.

Naging parang alikabok

at abo na lang ako.

²⁰“O Diyos, humingi ako ng tulong sa inyo

ngunit hindi kayo sumagot.

Tumayo pa ako sa harapan nʼyo

ngunit tiningnan nʼyo lang ako.

²¹Naging malupit kayo sa akin.

Pinahirapan nʼyo ako

sa pamamagitan ng inyong kapangyarihan.

²²Parang ipinatangay nʼyo ako sa hangin

at ipinasalanta sa bagyo.

²³Alam kong dadalhin nʼyo ako

sa lugar ng mga patay,

ang lugar na itinakda

para sa lahat ng nilalang.

²⁴“Tiyak na wala akong sinaktang

taong naghihirap

at humihingi ng tulong dahil sa kahirapan.

²⁵Iniyakan ko pa nga

ang mga taong nahihirapan,

at ang mga dukha.

²⁶Ngunit nang ako naman

ang umasang gawan ng mabuti,

masama ang ginawa sa akin.

Umasa ako ng liwanag

ngunit dilim ang dumating sa akin.

²⁷Walang tigil na nasasaktan

ang aking damdamin.

Araw-araw paghihirap

ang dumarating sa akin.

²⁸Umitim ang balat ko

hindi dahil sa init ng araw

kundi sa aking karamdaman.

Tumayo ako sa harap ng kapulungan

at humingi ng tulong.

²⁹Ang boses koʼy parang alulong

ng asong-gubat o huni ng kuwago.

³⁰Umitim ang balat koʼt natutuklap,

at inaapoy ako ng lagnat.

³¹Kaya naging malungkot ang tugtugin

ng aking alpa at plauta.”