Księga Ijoba 20

¹Zatem Cofar z Naamy odparł, mówiąc:

²Właśnie dlatego znowu mnie przynaglają moje myśli i dlatego czuję się wzburzonym.

³Słyszałem hańbiącą mnie naganę i odpowiedział mi niezrozumiały dla mnie duch.

⁴Czy nie znasz tej odwiecznej prawdy, wiadomej od chwili ustanowienia człowieka na ziemi,

⁵że triumf niegodziwych jest krótkotrwały, a radość szalbierzy tylko chwilowa?

⁶Choćby wzniosła się ku niebiosom jego hardość, a głowa sięgała do obłoków,

⁷jednak zginie na wieki jak mierzwa; zaś ci, którzy go widzieli, zapytają: Gdzie się podział?

⁸Uleci jak sen i go nie znajdą; został spłoszony niby nocne widziadło.

⁹Oko, które go oglądało, więcej go nie zobaczy oraz więcej nie ujrzy go jego miejsce.

¹⁰Jego dzieci muszą zaspakajać krzywdzonych, a jego ręce – zwrócić, co wydarł.

¹¹Choć jego członki napełnione są młodzieńczą siłą, to ona musi spocząć z nim w prochu.

¹²Chociaż zło jest słodkie w jego ustach oraz chowa je pod językiem;

¹³chociaż je pielęgnuje i nie wypuszcza, trzymając na swoim podniebieniu;

¹⁴jednak pokarm zamienia się w jego trzewiach w jaszczurzą żółć we wnętrzu.

¹⁵Pochłonął bogactwa, ale musi je znowu wypluć; Bóg wyrzuci je z jego głodnego wnętrza.

¹⁶Wessał jad jaszczurzy, więc uśmierca go żądło syczących gadów.

¹⁷Nie będzie się rozkoszował widokiem potoków, rozlewających się strumieni miodu oraz śmietanki.

¹⁸Musi zwrócić cudzą pracę, nie strawi jej; i ile dóbr nie nabył – nimi się nie ucieszy.

¹⁹Bowiem gnębił i opuszczał biednych oraz zagarnął dom, którego nie zbudował.

²⁰Zaprawdę, nie zaznawał pokoju w swoim wnętrzu, dlatego też nie zatrzyma niczego ze swych skarbów.

²¹Nic nie uszło jego pożądliwości, dlatego jego dobro nie ma trwałości.

²²Gnębi się w pełni swego dostatku oraz spada na niego cała moc strapienia.

²³Choćby mu starczyło na napełnienie swojego wnętrza Bóg spuszcza na niego żar Swojego gniewu oraz zrasza go siarczystą swą wilgocią.

²⁴Choć się schroni przed żelazną zbroją – przebije go grot z kruszcu.

²⁵Wyciąga go, a z grzbietu wychodzi iskrząca się stal z jego żółcią; uchodzi, lecz na nim strachy.

²⁶Cały mrok zasadził się na jego skarby, pożera go ogień nie rozniecony przez ludzi; strawia szczątki w jego namiocie.

²⁷Niebiosa odsłaniają jego winę, a ziemia powstaje przeciw niemu.

²⁸Plon jego domu będzie uprowadzony; w dzień Jego gniewu stanie się rozpływającą się wodą.

²⁹Oto udział niegodziwego od Boga i dziedzictwo naznaczone mu przez Wszechmocnego.