Księga Ijoba 24

¹Czemu przez Wszechmocnego nie są ustalone czasy, oraz ci, którzy Go poznali, nie mogą zobaczyć Jego dni.

²Niegodziwi przesuwają granice, zagrabiają i pasą trzody.

³Porywają osły sierotom i w zastaw zabierają krowę wdowy.

⁴Biednych spychają z drogi; zatem nędzarze ziemi muszą się razem kryć.

⁵Oto biedni wychodzą na swój trud jak dzikie osły z pustyni, szukając gorliwie pożywienia – step daje im chleb dla dzieci.

⁶Na polu zżynają jego mieszane ziarno i podbierają z winnicy niegodziwych.

⁷Nago nocują z powodu braku odzieży i nie mają okrycia na zimnie.

⁸Na wskroś mokną pod ulewą w górach i z braku schronienia tulą się do skały.

⁹Niegodziwi od piersi porywają sierotę i biorą to, co jest na biednym.

¹⁰Dają im chodzić nago, bez odzieży oraz o głodzie znosić snopy.

¹¹Między murami wydeptują oliwę, tłoczą prasy, a przy tym pragną.

¹²Z miast rozlegają się ludzkie jęki, lamentuje dusza mordowanych, ale Bóg na tą ohydę nie zważa.

¹³To oni należą do zawziętych wrogów światła; ci, którzy nie znają Jego dróg i nie postali na Jego szlakach.

¹⁴Opryszek zrywa się świtem, zabija bezbronnych i biednych, a w nocy zakrada się jako złodziej.

¹⁵Oko cudzołożnika pilnuje zmierzchu, mówiąc: Nie ujrzy mnie żaden wzrok, bo na twarz położyłem zasłonę.

¹⁶W ciemności włamują się do domów, które za dnia wyznaczyli; nie chcą znać światła.

¹⁷Bowiem śmiertelny mrok jest dla nich wspólnie porankiem, bo dobrze są obeznani ze strachami śmiertelnej pomroki.

¹⁸Lekko się unoszą na powierzchni wody, ich udział na ziemi jest przeklęty; nie kierują się na drogę do swych winnic.

¹⁹Jak posucha i upał trawi śnieżne wody, tak też i grób grzeszników.

²⁰Zapomina go żywot matki, lubuje się w nim robactwo. Nie wspominają go więcej, bowiem niesprawiedliwość łamie się jak drzewo.

²¹On, co to nękał niepłodną, która nie rodziła, a wdowie nie świadczył nic dobrego.

²²A jednak Bóg długo go utrzymuje Swoją siłą, dźwiga na nowo, choć zwątpił już o życie.

²³Daje mu byt bezpieczny, na którym może się oprzeć; Jego oczy czuwają nad ich drogami.

²⁴Wysoko się podnoszą i tylko chwila, a ich nie ma. Zaś kiedy padli, jak wszyscy inni zostają zebrani, i niby wierzch kłosa są ścięci.

²⁵Jeżeli nie tak bywa – któż mi dowiedzie kłamstwa oraz w niwecz obróci moje słowo?