Ewangelia Mateusza 14

¹W tym czasie Herod Tetrarcha usłyszał wieść o Jezusie,

²zatem powiedział swoim sługom: To jest Jan Chrzciciel; to on jest wzbudzony z umarłych, i dlatego dzieją się cuda przez niego.

³Bowiem Herod pojmawszy Jana, związał go oraz wsadził do więzienia z powodu Herodiady, żony Filipa, swego brata.

⁴Bo Jan mu mówił: Nie wolno ci jej mieć.

⁵Ale gdy chciał go zabić, bał się tłumu, bowiem uważali go za proroka.

⁶Gdy więc obchodzono dzień urodzin Heroda, na środku tańcowała córka Herodiady i spodobała się Herodowi.

⁷Stąd też, pod przysięgą obiecał jej dać, cokolwiek by zażądała.

⁸A ona będąc przedtem namówiona przez swoją matkę, powiada: Daj mi tu na półmisku głowę Jana Chrzciciela.

⁹Więc zasmucił się król; ale z powodu przysięgi oraz współsiedzących, kazał dać.

¹⁰Zatem posłał kata oraz ściął Jana w więzieniu.

¹¹Przyniesiono też na półmisku jego głowę oraz dano dzieweczce, i odniosła ją swojej matce.

¹²A gdy przyszli jego uczniowie, wzięli zwłoki oraz je pogrzebali, i przybywszy, oznajmili to Jezusowi.

¹³A kiedy Jezus to usłyszał, w łodzi wycofał się stamtąd na puste miejsce, na osobność; a tłumy gdy o tym usłyszały, szły za nim pieszo z miast.

¹⁴Zatem Jezus wyszedł i ujrzał wielki tłum, więc użalił się nad nimi oraz uzdrawiał ich chore.

¹⁵A kiedy nadchodził wieczór, podeszli do niego jego uczniowie, mówiąc: To jest puste miejsce oraz czas już przeminął; odpraw ten tłum, by odeszli do miasteczek i kupili sobie żywności.

¹⁶A Jezus im powiedział: Nie potrzebują odchodzić; dajcie wy im jeść.

¹⁷Ale oni mu powiedzieli: Nie mamy tutaj niczego, tylko pięć chlebów i dwie ryby.

¹⁸A on rzekł: Przynieście mi je tutaj.

¹⁹Więc rozkazał tłumowi usiąść na trawie, wziął owe pięć chlebów oraz dwie ryby, i spojrzawszy w górę, w Niebo, wielbił Boga, i łamiąc, dawał chleby uczniom, zaś uczniowie tłumowi.

²⁰I wszyscy zjedli oraz zostali nasyceni, i zebrali z pozostałych kawałków dwanaście pełnych koszy.

²¹A tych, którzy jedli, było około pięciu tysięcy mężów, oprócz niewiast i dzieci.

²²Jezus zaraz też przymusił swoich uczniów, aby weszli do łodzi i wyprzedzali go na drugą stronę, aż odprawi tłumy.

²³A gdy odprawił tłumy, wszedł na osobności na górę, aby się modlić; i gdy nastał wieczór, był tam sam.

²⁴A łódź będąc już na środku morza, miotana była przez fale; bo wiatr był przeciwny.

²⁵Lecz o czwartej straży nocy, Jezus przyszedł do nich, przechadzając się po morzu.

²⁶A kiedy uczniowie ujrzeli jak się przechadza po morzu, zatrwożyli się, mówiąc: To jest ułuda; i ze strachu krzyknęli.

²⁷Lecz Jezus zaraz do nich powiedział, mówiąc: Ufajcie, jam jest; nie bójcie się.

²⁸A Piotr odpowiadając mu, rzekł: Panie, jeśli to ty jesteś, każ mi przyjść do ciebie po wodach.

²⁹A on rzekł: Przyjdź. Więc Piotr wyszedł z łodzi oraz przechadzał się po wodach, i przyszedł do Jezusa.

³⁰Ale widząc gwałtowny wiatr, wystraszył się, a gdy zaczął tonąć, zakrzyknął, mówiąc: Panie, uratuj mnie!

³¹Zaś Jezus wyciągnął zaraz rękę, uchwycił go i mu powiedział: O małej wiary, dlaczego zwątpiłeś?

³²A gdy oni wstąpili do łodzi, wiatr się uciszył.

³³Zaś ci, którzy byli w łodzi, podeszli oraz oddali mu pokłon, mówiąc: Prawdziwie jesteś Synem Boga.

³⁴Zatem się przeprawili i przybyli do ziemi Genezaret.

³⁵A mężowie z owego miejsca, poznawszy go, wysłali do całej tej okolicznej krainy. I przyniesiono do niego wszystkich, którzy się źle mieli;

³⁶i poprosili go, aby mogli się dotknąć tylko rąbka jego płaszcza; a którzykolwiek się dotknęli, zostali uzdrowieni.