Księga Psalmów 7

¹Pieśń Dawida, którą zaśpiewał Bogu z powodu Kusza Binjaminity.

²WIEKUISTY, Panie mój, w Tobie szukam obrony, ocal mnie od wszystkich prześladowców i mnie wyzwól.

³Aby nikt, szarpiąc, nie porwał mojego życia jak lew, gdy nie ma zbawcy.

⁴WIEKUISTY, Boże mój, jeżeli to uczyniłem, jeśli jest w mojej ręce bezprawie;

⁵jeżeli odpłaciłem płacącemu mi złem, ja, który wyzwoliłem tego, co mnie niewinnie prześladował

⁶niech wróg ściga mą duszę, niech ją pojmie oraz na ziemi rozdepcze moje życie, a mą sławę niech strąci w proch. Sela.

⁷Powstań, o WIEKUISTY, w Twoim gniewie, wystąp przeciwko zaciekłości mych ciemięzców, czuwaj nade mną, ustanów sąd;

⁸a zbór narodów Cię otoczy i ponad nim wzniesiesz się ku wysokości.

⁹WIEKUISTY, który sądzisz narody, rozsądź mnie BOŻE; niech mi się dzieje według mojej sprawiedliwości i niewinności.

¹⁰Niech się skończy złość niegodziwych, abyś podźwignął sprawiedliwego; Ty, który badasz serca i nerki, Boże sprawiedliwy.

¹¹Moja tarcza u Boga, który wspomaga prawych sercem.

¹²Bóg jest sędzią sprawiedliwym; Bóg jest wciąż groźnym.

¹³Jeśli człowiek się nie nawróci wyostrzy Swój miecz, Swój łuk naciągnie i wymierzy.

¹⁴Przygotuje dla niego narzędzia śmierci, Swe strzały uczyni palącymi.

¹⁵Oto człowiek poczyna bezprawie, brzemienny jest zgubą i rodzi fałsz,

¹⁶kopie dół oraz go wydrąża; a zatem wpadnie w przepaść, którą przygotował.

¹⁷Niedola wraca na jego głowę, a jego srogość spada na jego ciemię.

¹⁸Będę chwalił WIEKUISTEGO według Jego sprawiedliwości oraz wysławiał Imię BOGA Najwyższego.