Księga Psalmów 94

¹Boże pomsty, WIEKUISTY, Boże pomsty – zajaśniej.

²Podnieś się sędzio ziemi i daj odpłatę pysznym.

³Jak długo niegodziwi, WIEKUISTY, jak długo będą górować niegodziwi;

⁴bluzgać, hardo przemawiać i przechwalać się wszyscy złoczyńcy?

⁵Dręczą Twój lud, WIEKUISTY, i Twoje dziedzictwo gnębią.

⁶Wdowę i przybysza zabijają, a sieroty mordują.

⁷Mówią: WIEKUISTY nie widzi; nie zwraca uwagi Bóg Jakóba.

⁸Zastanówcie się nieroztropni w narodzie, ograniczeni – kiedy się opamiętacie?

⁹Czyż Ten, kto ukształtował ucho – nie usłyszy? Albo czy Ten, kto zbudował oko – nie zobaczy?

¹⁰Kto karci narody – czyżby nie karał? On, co człowieka uczy wiedzy.

¹¹WIEKUISTY zna zamysły ludzi, że są marne.

¹²Szczęśliwy mąż, którego karcisz, BOŻE, i w Twoim Prawie go nauczasz.

¹³Aby mu dać otuchę w dni niedoli, dopóki nie będzie wykopany grób niegodziwego.

¹⁴Gdyż WIEKUISTY nie porzuci Swojego ludu i Swojego dziedzictwa nie opuści.

¹⁵Bowiem sąd wróci z powrotem do sprawiedliwości, a oprócz niego wszyscy prawego serca.

¹⁶Kto przy mnie stawał przeciwko niegodziwym? Kto dla mnie występował przeciw nieprawym?

¹⁷Gdyby WIEKUISTY nie był mą pomocą, moja dusza niemal by legła w grobie.

¹⁸Gdy sądziłem, że już się chwieje ma noga – Twoja łaska, WIEKUISTY, mnie wsparła.

¹⁹Kiedy myśli ścierają się w moim wnętrzu, Twoje pocieszenia rozweselają mą duszę.

²⁰Czy sprzymierzył się z Tobą tron bezprawia, i sprawca krzywdy zamiast prawa?

²¹Skupiają się przeciw duszy sprawiedliwego i niewinną krew potępiają.

²²Ale WIEKUISTY będzie dla mnie Twierdzą; mój Bóg Opoką mego schronienia.

²³Przeciw nim zwróci ich nieprawość i z powodu ich złości wygubi; wygubi ich WIEKUISTY, nasz Bóg.