Pierwszy list św. Piotra 2

O żywych kamieniach i ludzie świętym

¹Odrzuciwszy więc wszelką złość i wszelką zdradę, i obłudę, i zazdrość, i wszelką obmowę[#Efez. 4,22; Jak. 1,21]

²Jako nowonarodzone niemowlęta zapragnijcie nie sfałszowanego duchowego mleka, abyście przez nie wzrastali ku zbawieniu,[#I Kor. 3,2; Hebr. 5,12—13; Mat. 18,3]

³Gdyżeście zakosztowali, iż dobrotliwy jest Pan.[#Ps. 34,8]

⁴Przystąpcie do niego, do kamienia żywego, przez ludzi wprawdzie odrzuconego, lecz przez Boga wybranego jako kosztowny.[#Ps. 118,22; Izaj. 28,16; Mat. 21,42; Dz. 4,11]

⁵I wy sami jako kamienie żywe budujcie się w dom duchowy, w kapłaństwo święte, aby składać duchowe ofiary przyjemne Bogu przez Jezusa Chrystusa.[#Efez. 2,21—22; Rzym. 12,1]

⁶Dlatego to powiedziane jest w Piśmie:[#Izaj. 28,16; Rzym. 9,33]

Oto kładę na Syjonie kamień węgielny, wybrany, kosztowny,

A kto weń wierzy, nie zawiedzie się.

⁷Dla was, którzy wierzycie, jest on rzeczą cenną; dla niewierzących zaś kamień ten, którym wzgardzili budowniczowie, pozostał kamieniem węgielnym,[#Ps. 118,22; Mat. 21,42]

⁸Ale też kamieniem, o który się potkną, i skałą zgorszenia; ci, którzy nie wierzą Słowu, potykają się oń, na co zresztą są przeznaczeni.

⁹Ale wy jesteście rodem wybranym, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem nabytym, abyście rozgłaszali cnoty tego, który was powołał z ciemności do cudownej swojej światłości;[#Izaj. 43,20; II Mojż. 19,6; Dz. 26,18; II Kor. 4,6; Efez. 5,8; Fil. 2,15; Obj. 1,6]

¹⁰Wy, którzy niegdyś byliście nie ludem, teraz jesteście ludem Bożym, dla was niegdyś nie było zmiłowania, ale teraz zmiłowania dostąpiliście.[#Oz. 1,6.9; 2,1.23; Rzym. 9,25]

¹¹Umiłowani, napominam was, abyście jako pielgrzymi i wychodźcy wstrzymywali się od cielesnych pożądliwości, które walczą przeciwko duszy;[#Ps. 39,12; Gal. 5,17.24; Efez. 2,19; Jak. 4,1]

¹²Prowadźcie wśród pogan życie nienaganne, aby ci, którzy was obmawiają jako złoczyńców, przypatrując się bliżej dobrym uczynkom, wysławiali Boga w dzień nawiedzenia.[#Izaj. 10,3; Mat. 5,16; Jak. 3,13]

Wezwanie do posłuszeństwa wobec władzy

¹³Bądźcie poddani wszelkiemu ludzkiemu porządkowi ze względu na Pana, czy to królowi jako najwyższemu władcy,[#Rzym. 13,1—7; Tyt. 3,1]

¹⁴Czy to namiestnikom, jako przezeń wysyłanym dla karania złoczyńców, a udzielania pochwały tym, którzy dobrze czynią.

¹⁵Albowiem taka jest wola Boża, abyście dobrze czyniąc, zamykali usta niewiedzy ludzi głupich,[#I Piotra 3,16]

¹⁶Jako wolni, a niejako ci, którzy wolności używają za osłonę zła, lecz jako słudzy Boga.[#Gal. 5,13]

¹⁷Wszystkich szanujcie, braci miłujcie, Boga się bójcie, króla czcijcie.[#Rzym. 12,10; Przyp. 24,21; Mat. 22,21]

Ciężar służby

¹⁸Domownicy, bądźcie poddani z wszelką bojaźnią panom, nie tylko dobrym i łagodnym, ale i przykrym.[#Efez. 6,5; Tyt. 2,9]

¹⁹Albowiem to jest łaska, jeśli ktoś związany w sumieniu przed Bogiem znosi utrapienie i cierpi niewinnie.

²⁰Bo jakaż to chluba, jeżeli okazujecie cierpliwość, policzkowani za grzechy? Ale, jeżeli okazujecie cierpliwość, gdy za dobre uczynki cierpicie, to jest łaska u Boga.[#I Piotra 3,14.17; 4,13—14; Mat. 5,10]

²¹Na to bowiem powołani jesteście, gdyż i Chrystus cierpiał za was, zostawiając wam przykład, abyście wstępowali w jego ślady;[#Mat. 16,24; Jan 13,12]

²²On grzechu nie popełnił ani nie znaleziono zdrady w ustach jego;[#Izaj. 53,9; Jan 8,46; II Kor. 5,21]

²³On, gdy mu złorzeczono, nie odpowiadał złorzeczeniem, gdy cierpiał, nie groził, lecz poruczał sprawę temu, który sprawiedliwie sądzi;

²⁴On grzechy nasze sam na ciele swoim poniósł na drzewo, abyśmy, obumarłszy grzechom, dla sprawiedliwości żyli; jego sińce uleczyły was.[#Izaj. 53,12; I Jana 3,5; Rzym. 6,11; Hebr. 9,28]

²⁵Byliście bowiem zbłąkani jak owce, lecz teraz nawróciliście się do pasterza i stróża dusz waszych.[#Izaj. 53,6; Ez. 34,5; I Piotra 5,4; Jan 10,12]