The chat will start when you send the first message.
1Potem odszedł Jezus na drugi brzeg Morza Galilejskiego, czyli Tyberiadzkiego.
2A szło za nim mnóstwo ludu, bo widzieli cuda, które czynił na chorych.
3Wstąpił tedy Jezus na górę i tam usiadł z uczniami swoimi.
4A była blisko Pascha, święto żydowskie.[#Jan 2,13; 11,55; Łuk. 22,1]
5A Jezus podniósłszy oczy i ujrzawszy, że mnóstwo ludu przychodzi doń, rzekł do Filipa: Skąd kupimy chleba, aby mieli co jeść?
6A mówił to, wystawiając go na próbę; sam bowiem wiedział, co miał czynić.
7Odpowiedział mu Filip: Za dwieście denarów nie wystarczy dla nich chleba, choćby każdy tylko odrobinę otrzymał.
8Rzekł do niego jeden z uczniów jego, Andrzej, brat Szymona Piotra:
9Jest tutaj chłopiec, który ma pięć chlebów jęczmiennych i dwie ryby, lecz cóż to jest na tak wielu?[#II Król. 4,42.43]
10Rzekł Jezus: Każcie ludziom usiąść. A było dużo trawy na tym miejscu. Usiedli więc mężczyźni w liczbie około pięciu tysięcy.
11Jezus wziął więc chleby i podziękowawszy rozdał uczniom, a uczniowie siedzącym, podobnie i z ryb tyle, ile chcieli.
12A kiedy się nasycili, rzekł do uczniów swoich: Pozbierajcie pozostałe okruchy, aby nic nie przepadło.
13Pozbierali więc, i z pięciu chlebów jęczmiennych napełnili dwanaście koszów okruchami, pozostawionymi przez tych, którzy jedli.
14Wtedy ludzie ujrzawszy cud, jaki uczynił, rzekli: Ten naprawdę jest prorokiem, który miał przyjść na świat.[#V Mojż. 18,15]
15Jezus zaś poznawszy, że zamyślają podejść, porwać go i obwołać królem, uszedł znowu na górę sam jeden.[#Jan 18,36]
16A gdy nastał wieczór, uczniowie jego zeszli nad morze
17I wsiedli w łódź, i popłynęli na drugi brzeg morza do Kafarnaum. Ciemność już zapadła, a Jezus jeszcze do nich nie przyszedł.
18Morze zaś burzyło się pod wpływem silnego wiatru.
19Gdy więc przepłynęli około dwudziestu pięciu do trzydziestu stadiów, ujrzeli Jezusa chodzącego po morzu i zbliżającego się do łodzi, i strach ich ogarnął.
20A On odezwał się do nich: Ja jestem, nie bójcie się!
21Chętnie więc zabrali go do łodzi, a łódź od razu przybiła do brzegu, do którego płynęli.
22Nazajutrz lud, który pozostał na drugim brzegu morza, zauważył, że tam nie było innej łódki prócz tej jednej, w którą wstąpili uczniowie Jezusa, i że Jezus nie wszedł z uczniami swoimi do tej łodzi, ale że sami uczniowie jego odpłynęli.
23Tymczasem nadeszły inne łódki od Tyberiady w pobliże tego miejsca, gdzie jedli chleb, nad którym Pan wypowiedział dziękczynienie.[#Jan 6,11]
24Gdy więc lud zauważył, że tam nie ma Jezusa ani jego uczniów, wsiedli i oni do łódek i przeprawili się do Kafarnaum, szukając Jezusa.
25A znalazłszy go za morzem, rzekli do niego: Mistrzu, kiedy tu przybyłeś?
26Odpowiedział im Jezus i rzekł: Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam, szukacie mnie nie dlatego, że widzieliście cuda, ale dlatego, że jedliście chleb i nasyciliście się.
27Zabiegajcie nie o pokarm, który ginie, ale o pokarm, który trwa, o pokarm żywota wiecznego, który wam da Syn Człowieczy: na nim bowiem położył Bóg Ojciec pieczęć swoją.[#Jan 4,14; 5,36; Mat. 16,12]
28Rzekli więc do mego: Cóż mamy czynić, aby wykonywać dzieła Boże? Odpowiedział Jezus i rzekł im:
29To jest dzieło Boże: wierzyć w tego, którego On posłał.[#I Jana 3,23]
30Rzekli tedy do niego: Jaki więc znak czynisz, abyśmy widzieli i uwierzyli tobie? Jakie dzieło wykonujesz?[#Jan 2,18; Mar. 8,11]
31Ojcowie nasi jedli mannę na pustyni, jak napisano:[#II Mojż. 16,13.14; Ps. 78,24]
Chleb z nieba dał im, aby jedli.
32Wtedy rzekł im Jezus: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam, nie Mojżesz dał wam chleb z nieba, ale Ojciec mój daje wam prawdziwy chleb z nieba.[#Jan 6,49]
33Albowiem chleb Boży to ten, który z nieba zstępuje i daje światu żywot.[#Jan 6,51]
34Wtedy rzekli do niego: Panie! Dawaj nam zawsze tego chleba!
35Odpowiedział im Jezus: Ja jestem chlebem żywota; kto do mnie przychodzi, nigdy łaknąć nie będzie, a kto wierzy we mnie, nigdy pragnąć nie będzie.[#Jan 4,14; 6,48; 7,37]
36Lecz powiedziałem wam: Nie wierzycie, chociaż widzieliście mnie.[#Jan 6,26.29]
37Wszystko, co mi daje Ojciec, przyjdzie do mnie, a tego, który do mnie przychodzi, nie wyrzucę precz;[#Jan 17,6—8; Mat. 11,28]
38Zstąpiłem bowiem z nieba, nie aby wypełniać wolę swoją, lecz wolę tego, który mnie posłał.[#Jan 4,34; Mat. 26,39]
39A to jest wola tego, który mnie posłał, abym z tego wszystkiego, co mi dał, nic nie stracił, lecz wskrzesił to w dniu ostatecznym.[#Jan 10,28.29; 17,12]
40A to jest wola Ojca mego, aby każdy, kto widzi Syna i wierzy w niego, miał żywot wieczny, a Ja go wzbudzę w dniu ostatecznym.[#Jan 5,29; 11,24]
41Wtedy Żydzi szemrali przeciwko niemu, iż powiedział: Ja jestem chlebem, który zstąpił z nieba.
42I mówili: Czy to nie jest Jezus, syn Józefa, którego ojca i matkę znamy? Jakże więc teraz może mówić: Z nieba zstąpiłem?[#Łuk. 4,22]
43Wtedy Jezus odpowiedział i rzekł im: Nie szemrajcie między sobą!
44Nikt nie może przyjść do mnie, jeżeli go nie pociągnie Ojciec, który mnie posłał, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym.[#Jan 6,55]
45Napisano bowiem u proroków:[#Izaj. 54,13; Jer. 31,33.34]
I będą wszyscy pouczeni przez Boga.
Każdy, kto słyszał od Ojca i jest pouczony, przychodzi do mnie.
46Nie jakoby ktoś widział Ojca; Ojca widział tylko Ten, który jest od Boga.[#Jan 1,18]
47Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam, kto wierzy we mnie, ma żywot wieczny.[#Jan 3,16]
48Ja jestem chlebem żywota.[#Jan 6,35]
49Ojcowie wasi jedli mannę na pustyni i poumierali;[#Jan 6,31.32; I Kor. 10,3.5]
50Tu natomiast jest chleb, który zstępuje z nieba, aby nie umarł ten, kto go spożywa.
51Ja jestem chlebem żywym, który z nieba zstąpił; jeśli kto spożywać będzie ten chleb, żyć będzie na wieki; a chleb, który Ja dam, to ciało moje, które Ja oddam za żywot świata.[#Hebr. 10,5.10]
52Wtedy sprzeczali się Żydzi między sobą, mówiąc: Jakże Ten może dać nam swoje ciało do jedzenia?[#Jan 6,60]
53Na to rzekł im Jezus: Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam, jeśli nie będziecie jedli, ciała Syna Człowieczego i pili krwi jego, nie będziecie mieli żywota w sobie.
54Kto spożywa ciało moje i pije krew moją, ten ma żywot wieczny, a Ja go wskrzeszę dniu ostatecznym.
55Albowiem ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a krew, moja jest prawdziwym napojem.
56Kto spożywa ciało moje i pije krew moją, we mnie mieszka, a Ja w nim.[#Jan 15,4; I Jana 3,24; 2,24]
57Jak mię posłał Ojciec, który żyje, a Ja przez Ojca żyję, tak i ten, kto mnie spożywa, żyć będzie przeze mnie.
58Taki jest chleb, który z nieba zstąpił, nie taki, jaki jedli ojcowie i poumierali; kto spożywa ten chleb, żyć będzie na wieki.
59To mówił, gdy nauczał w synagodze w Kafarnaum.
60Wielu tedy spośród uczniów jego, usłyszawszy to, mówiło: Twarda to mowa, któż jej słuchać może?
61A Jezus, świadom, że z tego powodu szemrzą uczniowie, jego, rzekł im: To was gorszy?
62Cóż dopiero, gdy ujrzycie Syna Człowieczego, wstępującego tam, gdzie był pierwej?[#Jan 3,13]
63Duch ożywia. Ciało nic nie pomaga. Słowa, które powiedziałem do was, są duchem i żywotem,[#II Kor. 3,6]
64Lecz są pośród was tacy, którzy nie wierzą. Jezus bowiem od początku wiedział, którzy są niewierzący i kto go wyda.[#Jan 13,11]
65I mówił: Dlatego, powiedziałem wam, że nikt nie może przyjść do mnie, jeśli mu to nie jest dane od Ojca.[#Jan 6,44]
66Od tej chwili wielu uczniów jego zawróciło i już z nim nie chodziło.
67Wtedy Jezus rzekł do dwunastu: Czy i wy chcecie odejść?
68Odpowiedział mu Szymon Piotr: Panie! Do kogo pójdziemy? Ty masz słowa żywota wiecznego.[#Jan 6,63]
69A myśmy uwierzyli i poznali, że Ty jesteś Chrystusem, Synem Boga żywego.[#Jan 1,49; 11,27; Mat. 14,33; 16,16]
70Jezus odpowiedział im: Czy nie dwunastu was wybrałem? Ale jeden z was jest diabłem.
71I mówił o Judaszu, synu Szymona z Kariotu, bo ten miał go wydać, a był jednym z dwunastu.