Księga Zachariasza 2

Wizja prorocza: cztery rogi i czterech kowali

¹Potem podniosłem oczy i spojrzałem,

a oto były cztery rogi.

²I rzekłem do anioła, który rozmawiał ze mną: Co one oznaczają?

I odpowiedział mi: To są rogi, które rozproszyły Judę, Izrael i Jeruzalem.

³Potem ukazał mi Pan czterech kowali.

⁴I zapytałem: Jaką pracę mają wykonać?

Odpowiedział: To są rogi, które rozproszyły Judę

tak, że nikt nie mógł podnieść głowy;

ci zaś przyszli, aby je przestraszyć,

postrącać rogi narodów, które podniosły róg przeciwko ziemi judzkiej, aby ją rozproszyć.

Wizja prorocza: mąż ze sznurem mierniczym

⁵Potem podniosłem oczy i spojrzałem,[#Ez. 40,3]

a oto był mąż ze sznurem mierniczym w ręku.

⁶I zapytałem go: Dokąd idziesz?

Odpowiedział mi: Chcę przemierzyć Jeruzalem, aby zobaczyć, jaka jest jego szerokość i jaka jego długość.

⁷Wtem anioł, który rozmawiał ze mną, wystąpił,

a inny anioł wyszedł naprzeciw niego.

⁸I rzekł do niego: Pobiegnij i powiedz owemu młodzieńcowi tak:

Miastem otwartym będzie Jeruzalem,

bo mnóstwo w nim ludzi i bydła!

⁹I Ja — mówi Pan — będę jego murem ognistym wokoło[#Izaj. 60,19]

i będę chwałą pośród niego!

¹⁰Biada, biada! Uciekajcie z Kraju Północy — mówi Pan,[#Izaj. 48,20; 52,11]

gdyż rozproszyłem was na cztery strony świata — mówi Pan.

¹¹Biada! Chrońcie się na Syjonie,

którzy jeszcze mieszkacie u córki babilońskiej,

¹²Gdyż tak mówi Pan Zastępów,[#V Mojż. 32,10; Ps. 17,8]

którego chwała mnie posłała,

o narodach, które was złupiły,

że kto was dotyka, dotyka źrenicy mojego oka.

¹³Oto Ja podniosę rękę przeciwko nim

i staną się łupem własnych niewolników,

i poznacie, że posłał mnie Pan Zastępów.

¹⁴Wykrzykuj z radości i wesel się, córko syjońska,[#Izaj. 12,6]

bo oto Ja przyjdę i zamieszkam pośród ciebie — mówi Pan.

¹⁵W owym dniu przyłączy się do Pana wiele narodów[#Ez. 37,27]

i będą moim ludem, i zamieszkają wśród ciebie,

i poznasz, że Pan Zastępów posłał mnie do ciebie.

¹⁶I weźmie Pan Judę w posiadłość dziedziczną,

jako swój dział w ziemi świętej,

i znowu obierze Jeruzalem.

¹⁷Niech umilknie przed Panem wszelkie ciało,[#Hab. 2,20; Sof. 1,7]

gdyż Pan już rusza ze swojego miejsca świętego.