Powtórzonego Prawa 33

Powtórzonego Prawa 33

Błogosławieństwo Mojżesza

¹Oto błogosławieństwo, którego Mojżesz, mąż Boży, udzielił Izraelitom przed swoją śmiercią.

²Powiedział:

PAN przybył z Synaju,

zaświecił im z Seiru,

zajaśniał z góry Paran,

nadszedł od Ribat Kadesz

z płonącym dla nich ogniem

po prawicy.

³Tak, On kocha ludzi,

wszyscy Jego święci w twoim ręku.

Zgromadzili się u twoich stóp,

by przyjąć twoje słowa,

⁴Prawo, które nadał nam Mojżesz,

dziedzictwo wspólnoty Jakuba.

⁵I został królem w Jeszurunie,

gdy zebrali się naczelnicy ludu

wraz z plemionami Izraela.

⁶Niech żyje Ruben i nie umiera,

niech będzie nie do policzenia.

⁷Słowo dla Judy:

Słuchaj, PANIE , głosu Judy,

i przywiedź go do jego ludu.

Walcz za niego własnymi rękami,

bądź mu pomocą wobec

gnębicieli.

⁸Słowo dla Lewiego:

Twoje tummim i urim

należą do twych

pobożnych,

których doświadczyłeś w Massa,

z którymi walczyłeś u wód Meriba,

⁹do tego, który o ojcu i matce

powiedział:

Nie wziąłem na nich względu.

I swoich braci nie rozpoznaje,

i swoich synów nie zna,

ponieważ strzeże Twych poleceń

i dotrzymuje Twego przymierza.

¹⁰Niech tacy uczą Twych rozstrzygnięć

Jakuba

i Izraela — Twego Prawa.

Niech spalają kadzidło, by Tobie

pachniało,

i całopalenia na Twoim ołtarzu.

¹¹Błogosław, PANIE , jego trud,[#33:11 Lub: siłę , dobra , to, co posiada, hbr. חַיִל ().]

dziełu jego rąk bądź przychylny,

skrusz biodra jego przeciwników,

niech nienawidzący go

nie powstaną.

¹²Słowo dla Beniamina:

Ulubieniec PANA mieszka

przy Nim bezpiecznie —

osłania go On nieustannie

i trzyma na swoich ramionach.

¹³Słowo dla Józefa:

Niech PAN błogosławi jego

ziemię

najlepszym darem nieba — rosą,

najlepszym darem głębi — w dole,

¹⁴tym, co najsłodsze z plonów słońca,

tym, co najlepsze od księżyca,

¹⁵tym, co najwyższe z gór

odwiecznych,

tym, co najświeższe z dawnych

wyżyn —

¹⁶tym, co najdroższe z darów ziemi —

i łaską Tego, który mieszka

w [językach płonącego]

krzaku.

Niech to spłynie na głowę Józefa,

na skronie księcia pośród własnych braci.

¹⁷Niech jego pierworodne cielę

budzi podziw.

Rogami bawołu niech będą

jego rogi,

by budzić respekt aż po

krańce ziemi —

ci, którzy są z tysięcy Efraima,

ci, którzy są z tysięcy Manassesa.

¹⁸Słowo dla Zebulona:

Raduj się, Zebulonie, gdy wyruszasz,

i ty, Issacharze, w swoich namiotach.

¹⁹Ludy na górę zwołają,

tam złożą właściwe ofiary,

ponieważ z mórz będą ssać dostatek

i przejmą skarby zagrzebane w piasku.

²⁰Słowo dla Gada:

Błogosławiony ten, kto poszerzy

granice Gada!

Bo przysiadł jak lwica,

urwał kęs od ramienia

po skronie.

²¹Upatrzył sobie to, co najlepsze,

tam, gdzie jest dział wyznaczony

dla wodza.

Przyszedł z naczelnikami ludu,

dopełnił sprawiedliwości PANA

i dopilnował swych rozstrzygnięć

z Izraelem.

²²Słowo dla Dana:

Dan jako lwie szczenię

wyskoczy z Baszanu!

²³Słowo dla Naftalego:

Naftali jest syty przychylności

i pełny błogosławieństw PANA .

Posiądzie morze i południe.

²⁴Słowo dla Aszera:

Aszer otrzyma błogosławieństwo

w synach,

będzie hołubiony przez braci

i w oliwie będzie pławił swoje stopy.

²⁵Żelazne i spiżowe niech będą

twoje rygle

i ile twoich dni — tyle szczęścia.

²⁶Nikt nie jest jak Bóg, Jeszurunie,

który pędzi po niebie, by ci pomóc,

w swym majestacie zdąża na obłokach.

²⁷Wieczny Bóg jest bezpiecznym

schronieniem,

On odwiecznie wyciąga w dół

swoje ramiona;

On przegonił wroga sprzed swojego

oblicza,

i powiedział: Dokonaj zniszczenia!

²⁸Zamieszkał więc Izrael bezpiecznie,

na osobności biją źródła Jakuba,

w ziemi pełnej zboża i moszczu,

w której niebiosa ociekają rosą.

²⁹Szczęśliwy jesteś, Izraelu!

Któż jest jak ty?

Lud ratowany przez PANA ,

przez Tarczę, która go wspomaga!

Gdy wyruszy miecz twojej Chluby,

skulą się przed tobą wrogowie,

a ty będziesz kroczył po ich plecach.