Jeremiasza 10

Jeremiasza 10

PAN i fałszywe bóstwa

¹Słuchajcie Słowa, które PAN kieruje do was, domu Izraela!

²Tak mówi PAN :

Nie uczcie się zwyczajów narodów,

nie bójcie się też znaków na niebie,

których te narody się boją!

³Gdyż ustawy ludów są niczym!

Ich bożyszcza to drewno z lasu!

Rzemieślnik wyciął je siekierą.

⁴Potem upiększył srebrem albo złotem

i zabezpieczył przed upadkiem

młotkiem i gwoździami.

⁵Są jak strach na wróble w ogrodzie!

Nic nie mówią!

Trzeba je nosić, bo nie zrobią kroku.

Nie bójcie się ich, gdyż nie mogą

zaszkodzić.

Nie mogą również zdziałać nic dobrego.

⁶Nikt nie jest taki jak Ty, PANIE !

Jesteś wielki i wielką moc ma Twe imię!

⁷Kto by się Ciebie nie bał,

Królu narodów?!

Tylko Tobie się należy cześć!

Gdyż wśród wszystkich

mędrców narodów,

między wszystkimi ich królestwami

nikt nie jest taki jak Ty!

⁸Tamte bóstwa jedno

mają wspólne:

są tępe i głupie!

Chcesz pouczenia od tych nicości?

Przecież to zwykłe drewno!

⁹Na nim srebro sklepane, sprowadzone

z Tarsziszu,

złoto z Ufaz — dzieło rąk rzemieślnika

i praca złotnika.

A ich szata? To błękitna i czerwona

purpura,

uszyta za sprawą znawców.

¹⁰Ale PAN jest Bogiem prawdziwym.

On jest Bogiem żywym,

On jest Królem wiecznym.

Od Jego gniewu trzęsie się ziemia,

a narody nie są w stanie znieść

Jego wzburzenia!

¹¹O tamtych tak mówcie:

Bogowie, którzy nie stworzyli

nieba ani ziemi,

ci znikną z ziemi i spod nieba.

¹²PAN natomiast stworzył

ziemię swoją mocą,

utwierdził świat swą mądrością,

rozumem rozpostarł niebiosa.

¹³Kiedy głos wydaje, szumią

wody na niebie.

On sprawia, że obłoki wznoszą się

z krańców ziemi.

Przywołuje deszcze swymi

błyskawicami

i ze swoich skarbców wypuszcza

wiatr.

¹⁴Kto czci martwe bóstwa, jest tępy,

brak mu poznania.

Posążki przyniosą też wstyd każdemu,

kto je wytwarza.

Te martwe odlewy są kłamstwem,

nie mieszka w nich żaden duch!

¹⁵Są niczym, są dziełem kpiny,

w czasie nawiedzenia poginą!

¹⁶Nie takim jak one jest

Dział Jakuba,

On jest Stwórcą wszystkiego,

Izrael to Jego dziedziczne

plemię,

a Jego imię brzmi:

JHWH Zastępów.

Nadciągająca klęska

¹⁷Podnieś z ziemi swój tobołek,

ty, którą oblegają!

¹⁸Gdyż tak mówi PAN :

Oto Ja tym razem cisnę

mieszkańcami tej ziemi

i pognębię ich po to,

by [szukali] i znaleźli.

¹⁹Biada mi! Ciężka moja rana!

Potężny zadano mi cios.

A ja myślałam: Wytrzymam,

zniosę i tę słabość.

²⁰Tymczasem mój namiot

zniszczony,

zerwany każdy mój sznur.

Moi synowie odeszli

i oto jestem sama.

Nie rozbiją już mojego namiotu

i jego zasłon już nie rozwieszą.

²¹Gdyż tępi byli pasterze,

nie zajmował ich PAN .

Dlatego im się nie powiodło,

a ich stado — w rozsypce.

²²Słuchaj! Nadchodzi wieść!

Wielki zgiełk z ziemi północnej!

Zamienią miasta Judy w pustkowie,

uczynią je legowiskiem szakali!

²³Wiem, PANIE , że droga człowieka

nie od niego zależy

i że nikt, kiedy idzie, nie kieruje

swym własnym krokiem.

²⁴Karć mnie, PANIE , lecz według

słusznej miary,

nie czyń tego w gniewie, abyś mnie

nie zniweczył!

²⁵Wylej swe wzburzenie na narody,

które Ciebie nie znają,

na plemiona, które nie wzywają

Twojego imienia,

gdyż pożarły Jakuba, pochłonęły go,

położyły mu kres, jego niwy

zamieniły w pustkowia.