The chat will start when you send the first message.
1A Joab, syn Serui, wiedział, że serce króla jest przy Absalomie.[#14:1 , עַל, lub: przeciw, nad ; nie musi to oznaczać uczuć pozytywnych.]
2Joab posłał więc do Tekoa, sprowadził stamtąd pewną mądrą kobietę i powiedział do niej: Udawaj, proszę, że jesteś w żałobie; przywdziej, proszę, żałobne szaty, nie namaszczaj się olejem i zachowuj się jak kobieta, która od wielu dni rozpacza po zmarłym.[#14:2 : miejscowość na pogórzu Judy, ok. 16 km na od Jerozolimy, zob. Am 1:1.; #2Sm 20:16-19]
3W ten sposób przyjdź do króla i przemów do niego mniej więcej tak – i Joab włożył słowa w jej usta.
4Kobieta z Tekoa powiedziała zatem do króla – upadła ona twarzą do ziemi, pokłoniła się i powiedziała: Królu, ratuj![#14:4 Wg wielu Mss: , pod. G.; #14:4 : det. jako wołacz.]
5A król powiedział do niej: Co ci jest? Wówczas powiedziała: Ach! Jestem wdową. Mój mąż umarł![#14:5 Lub: owdowiałą kobietą .]
6A twoja służąca miała dwóch synów. Poróżnili się obaj w polu, a nie było nikogo, kto by ich rozdzielił. I uderzył jeden drugiego – i uśmiercił go.[#14:6 , שִׁפְחָה ().]
7A oto cała rodzina powstała przeciw twojej służącej; powiedzieli: Wydaj tego, który ugodził swojego brata! Uśmiercimy go za duszę jego brata, którą zabił, i zgładźmy przy tym dziedzica. W ten sposób zgaszą pozostały jeszcze węgielek, tak że nie zachowa się ani imię mojego męża, ani pozostałość po nim na obliczu tej ziemi.[#14:7 , נִשְׁאָרָה; 4QSamᶜ sugeruje: : השארתי lub: który jest moim zostawionym : נשארתי.; #14:7 , גַּחֶלֶת, metaf.: nadzieję na kontynuację linii.; #14:7 , שְׁאֵרִית (). lub: reszta, potomstwo .; #Pwt 19:11-12]
8Wtedy król odpowiedział tej kobiecie: Idź do swojego domu, a ja [odpowiednio] zarządzę w twojej sprawie.
9Lecz kobieta z Tekoa powiedziała do króla: Na mnie, mój panie, królu, spadnie wina i na dom mojego ojca, a król i jego tron pozostaną bez winy.[#14:9 Być może grzeczna sugestia: , por. Wj 4:10; Sdz 6:15; 1Sm 25:24.]
10I król powiedział: Gdyby ktoś przemówił przeciw tobie, niech go przyprowadzą do mnie, a już więcej cię nie dotknie.
11Wówczas powiedziała: Proszę, niech król zawezwie JHWH , swojego Boga, by mściciel krwi nie mnożył już rozlewu krwi i aby nie zgładzono mojego syna. I król powiedział: Jak żyje JHWH , że włos twojego syna nie spadnie na ziemię.
12A kobieta powiedziała: Pozwól, proszę, że twoja służąca przemówi jeszcze słowem do mojego pana, króla. I powiedział: Przemów!
13Wtedy kobieta powiedziała: Dlaczego więc umyśliłeś tak przeciw ludowi Bożemu? Skoro król tak rozstrzygnął tę sprawę, czy nie jest król jak ktoś winny tego, że nie jedna się ze swoim wygnańcem?
14Bo śmiercią pomrzemy i jesteśmy jak woda rozlana na ziemię, której nie da się zebrać. Bóg zaś nie odbiera życia, ale obmyśla sposoby, jak by wygnany od Niego nie pozostał wygnańcem.[#14:14 Lub: duszy .; #14:14 , וְחָשַׁב, em. na: , חוֹשֵׁב, 2Sm 14:14.]
15A teraz, jeśli przyszłam, aby przemówić do króla, mojego pana, w tej sprawie, to dlatego, że straszą mnie krewni. Powiedziała więc [sobie] twoja służąca: Niech przemówię do króla. Może król spełni słowo swojej służącej.[#14:15 : wg G: , ὄψεταί με.; #14:15 Lub: ludzie , הָעָם.]
16Tak, [może] król [mnie] wysłucha, tak że wyrwie swoją służącą z dłoni tego człowieka, który chce usunąć mnie i mojego syna z Bożego dziedzictwa.[#14:16 Za G: τοῦ ζητοῦντος.]
17Powiedziała sobie zatem twoja służąca: Niech słowo mojego pana, króla, stanie się wytchnieniem, bo mój pan, król, jest jak anioł Boży, aby wsłuchać się w to, co dobre i co złe – a JHWH , twój Bóg, niech będzie z tobą.[#14:17 , מְנוּחָה (), lub: odpoczynkiem ; wg G: , εἰς θυσίαν.; #2Sm 19:28; 1Krl 3:9, 12; Iz 11:2]
18Wtedy król odezwał się i powiedział do kobiety: Nie zataj przede mną sprawy, o którą cię zapytam. A kobieta powiedziała: Przemów, proszę, mój panie, królu!
19Wtedy król zapytał: Czy w tym wszystkim jest z tobą ręka Joaba? A kobieta odezwała się i powiedziała: Jak żyje twoja dusza, mój panie, królu, nikt w prawo ani w lewo [nie uchyli się] przed wszystkim, co orzeknie mój pan, król. Tak, twój sługa Joab – on mnie pouczył i on włożył te wszystkie słowa w usta twojej służącej.[#14:19 , שִׁפְחָתְךָ, w 4QSamᵃ: אמתך.]
20Twój sługa Joab uczynił tę rzecz po to, by zmienić oblicze tej sprawy, a mój pan jest mądry mądrością anioła Bożego, tak że wie o wszystkim, co dzieje się na ziemi.[#14:20 , לָדַעַת אֶת־כָּל־אֲשֶׁר בָּאָרֶץ: wg 4QSamᶜ: , אשר בארץ [דעת]ל; pod. G.]
21Król powiedział wówczas do Joaba: Otóż spełnię tę rzecz. Idź więc, sprowadź tego młodego człowieka Absaloma.[#14:21 , עָשִׂיתִי, wg Mss: , עשיתָ.]
22Wtedy Joab upadł twarzą do ziemi, pokłonił się, pobłogosławił króla i powiedział Joab: Dziś przekonał się twój sługa, że znalazłem łaskę w twoich oczach, mój panie, królu, ponieważ król spełnił słowo swojego sługi.[#14:22 Za i 4QSamᶜ.]
23Potem Joab powstał, udał się do Geszur i sprowadził stamtąd Absaloma do Jerozolimy.
24Król jednak powiedział: Niech wraca do swojego domu, mojego oblicza jednak nie zobaczy. I Absalom wrócił do swojego domu, ale oblicza króla nie zobaczył.
25W całym zaś Izraelu nie było mężczyzny równie sławnego z urody jak Absalom. Od spodu jego stopy po sam czubek głowy nie było na nim żadnej skazy.
26A przy strzyżeniu jego głowy – a było tak, że strzygł się zawsze po upływie roku, bo ciążyła mu [głowa] i ją strzygł – waga włosów jego głowy wynosiła dwieście sykli według odważnika królewskiego.[#14:26 Tj. 1,4 kg. Wg G: , ἑκατόν; wariant MT zaświadczony też w 4QSamᶜ. Co do wag: Rdz 23:16; Wj 30:13.]
27Absalomowi zaś urodziło się trzech synów i jedna córka. Miała ona na imię Tamar. Wyrosła na kobietę o pięknym wyglądzie.[#2Sm 18:18; #14:27 G dod.: , καὶ γίνεται γυνὴ τῷ Ροβοαμ υἱῷ Σαλωμων καὶ τίκτει αὐτῷ τὸν Αβια.]
28Absalom mieszkał w Jerozolimie całe dwa lata, lecz oblicza króla nie widział.
29Posłał więc Absalom do Joaba, aby wysłać go do króla, ale [Joab] nie chciał do niego przyjść. Posłał zatem drugi raz, ale też nie chciał przyjść.
30Wówczas powiedział do swoich sług: Patrzcie! Dział Joaba jest obok mojego, a ma on tam jęczmień. Idźcie i podpalcie go ogniem. I słudzy Absaloma podpalili ten dział ogniem.[#14:30 , וְלוֹ: w Mss zapis: ולא.; #14:30 Za i 4QSamᶜ, 2Sm 14:30.]
31Wtedy Joab wstał i przyszedł do Absaloma do jego domu, i powiedział do niego: Dlaczego twoi słudzy spalili mój dział ogniem?[#14:31 W MT i 4QSamᶜ ; w wielu Mss .]
32A Absalom odpowiedział Joabowi: Oto posłałem do ciebie wiadomość: Przyjdź tutaj, a wyślę cię do króla z zapytaniem: Po co przybyłem [tu] z Geszur? Lepiej byłoby, gdybym nadal tam był. Teraz więc chciałbym zobaczyć oblicze króla, a jeśli ciąży na mnie wina, to niech mnie każe uśmiercić.[#Rdz 34:25-31]
33Joab przybył więc do króla i doniósł mu o tym. Wezwał zatem Absaloma, a ten przyszedł do króla, pokłonił mu się – twarzą do ziemi przed królem – a król pocałował Absaloma.[#14:33 pokłonił mu się twarzą do ziemi przed królem : w 4QSamᶜ wariant krótszy (?): ויבוא[ אל המלך וישתחו וישק המלך לאבשלום].]