1Potem stało się tak, że Absalom przygotował sobie rydwan i konie, i pięćdziesięciu ludzi, którzy biegali przed nim.[#15:1 , מֵאַחֲרֵי; w 4QSamᶜ אחרי, o podobnym znaczeniu.; #15:1 , וַיַּעַשׂ, wg 4QSamᶜ: , [שה]יע.; #Wj 18:21; Pwt 1:15]
2Wstawał też Absalom wcześnie rano, stawał przy drodze do bramy i przywoływał Absalom do siebie każdego, kto udawał się do króla na sąd w jakiejś spornej sprawie. Pytał: Z którego jesteś miasta? A zapytany odpowiadał: Twój sługa jest z takiego a takiego plemienia Izraela.[#15:2 Zwyczajowy aspekt czynności, zob. 2Sm 15:2.; #15:2 : brak w 4QSamᵃ.; #15:2 , וַיִּקְרָא, w 4QSamᵃ: וקרא.; #15:2 , וַיְהִי כָּל־הָאִישׁ; wg 4QSamᵃ: , והיה כל איש.]
3Wtedy Absalom mawiał: Spójrz, twoja sprawa jest uzasadniona i słuszna, lecz u króla nie będzie nikogo, kto by cię [z uwagą] wysłuchał.
4Mawiał też Absalom: Gdyby mnie ustanowiono sędzią w tej ziemi i do mnie przychodziłby każdy, kto ma sprawę do rozstrzygnięcia, to wymierzałbym mu sprawiedliwość.[#15:4 , 2Sm 15:4.]
5Również kiedykolwiek podchodził do niego ktoś, kto chciał mu się pokłonić, [Absalom] wyciągał do niego rękę, obejmował go i [witał] pocałunkiem.
6W taki sposób Absalom postępował z każdym Izraelitą, który szedł do króla na sąd – i [tak] wykradał Absalom dla siebie serca Izraelitów.
7Po upływie czterech lat Absalom powiedział do króla: Pozwól, że wybiorę się do Hebronu, aby dopełnić mojego ślubu, który złożyłem JHWH .[#15:7 po czterech : za G τέσσαρα ἔτη; pod. S Vg, 2Sm 15:7; wg MT: ; w dwóch Mss: : ארבעים יום.; #Rdz 13:18; 2Sm 2:4; 3:2-3; #15:7 Lub: , 2Sm 15:7.]
8Twój sługa bowiem złożył ślub, gdy przebywał w Geszur w Aramie: Jeśli rzeczywiście JHWH pozwoli mi wrócić do Jerozolimy, to złożę JHWH hołd.[#2Sm 13:37]
9Król zaś powiedział do niego: Idź w pokoju. On zatem wstał i udał się do Hebronu.
10I rozesłał Absalom zwiadowców do wszystkich plemion Izraela z wiadomością: Gdy usłyszycie dźwięk rogu, mówcie: Absalom zapanował w Hebronie![#15:10 , מְרַגְּלִים; wg 4QSamᶜ: ; מירושלים.; #1Krl 1:34; 2Krl 9:13; #2Krl 9:13; Ps 93:1; 96:10; 97:1; 99:1]
11Z Absalomem wyruszyło z Jerozolimy również dwustu ludzi, którzy zostali zaproszeni i szli ze szczerymi zamiarami, nie znali całej sprawy.
12Absalom posłał także i wezwał Achitofela Gilonitę, doradcę Dawida, z jego miasta, z Gilo, w czasie, gdy on składał rzeźne ofiary. W ten sposób spisek nabierał rozmachu, a przy Absalomie było coraz więcej ludu.[#15:12 4QSamᶜ dod. (?): , ויקרא, pod. G.; #15:12 , אֲחִיתֹפֶל, czyli: (?), być może przekręcone: , czyli: , uważany przez niektórych za dziadka Batszeby.; #Joz 15:48-51; #15:12 Składać je mógł Absalom, por. 1Krl 1:9, 19, 25.]
13Do Dawida przybył wówczas posłaniec z wiadomością: Serce Izraelitów opowiedziało się po stronie Absaloma.
14Wtedy Dawid powiedział do wszystkich swoich sług, którzy byli z nim w Jerozolimie: Wstańcie i uchodźmy, bo nie będziemy mieli ratunku przed Absalomem! Pośpieszcie się z wymarszem, aby nas nie uprzedził i nie ubiegł, nie wpędził nas w nieszczęście, a miasta nie wybił ostrzem miecza.[#15:14 , פְלֵיטָה, lub: ucieczki . Wg 4QSamᶜ: , תהי לנו.]
15Wówczas słudzy królewscy powiedzieli do króla: Cokolwiek postanowi nasz pan, król – oto jesteśmy twoimi sługami.
16Król wyruszył więc pieszo wraz z całym swoim domem. Pozostawił zaś król dziesięć kobiet, nałożnic, do pilnowania domu.[#Ps 3:1]
17A gdy król wyszedł pieszo wraz z całym ludem, zatrzymali się [oni] przy najbardziej odległym domu.[#15:17 Wg Mss: , עבדיו, por. G: l. , καὶ πάντες οἱ παῖδες αὐτου; w dwóch Mss: , ביתו.]
18Gdy wszyscy jego słudzy maszerowali przy nim, przemaszerowali też przed królem wszyscy Kreteńczycy i wszyscy Pletejczycy, i wszyscy Gitejczycy – sześciuset mężczyzn – którzy przyszli pieszo z Gat.[#2Sm 8:17; #15:18 2Sm 15:18 jest w G dłuższy.]
19Wtedy król powiedział do Itaja Gitejczyka: Dlaczego i ty idziesz z nami? Wróć i pozostań przy królu, bo jesteś cudzoziemcem, a też wygnańcem ze swojego miejsca.[#15:19 : w sensie ().]
20Ledwie wczoraj przyszedłeś, a dziś miałbym cię niepokoić pójściem z nami, skoro idę, dokąd idę? Zawróć i pozwól zawrócić swoim braciom, niech ci towarzyszy łaska i wierność.[#15:20 2Sm 15:20 jest w G dłuższy.]
21Itaj jednak odezwał się do króla i powiedział: Jak żyje JHWH i jak żyje mój pan, król, że będę w miejscu, gdzie będzie mój pan, król, czy to na śmierć, czy na życie – tam będzie twój sługa.
22Wtedy Dawid powiedział do Itaja: Idź [więc] i przemaszeruj! I przemaszerował Itaj Gitejczyk wraz ze wszystkimi swoimi ludźmi i z całym przychówkiem, który był z nim.[#15:22 , טַף, l. , .]
23A co do całej [ludności] ziemi, płakali [oni] donośnym głosem, cały zaś lud przemaszerował, po czym król przeprawił się przez potok Kidron, a cały lud skierował się drogą w kierunku pustyni.[#15:23 Co do wariantów tłum. tego wersetu, zob. 2Sm 15:23.]
24A oto był również Sadok, a z nim wszyscy Lewici, noszący skrzynię Przymierza z Bogiem. I ustawili [oni] skrzynię Bożą. Obecny był też Abiatar, aż cały lud skończył wymarsz z miasta.[#15:24 , וַיַּצִּקוּ, tj. , w zn. וַיַּצִּגוּ.]
25Wówczas król powiedział do Sadoka: Każ odnieść skrzynię Bożą do miasta. Jeśli znajdę łaskę w oczach JHWH , to pozwoli mi powrócić i zobaczyć ją wraz z jej przybytkiem.
26A jeśli tak powie: Nie mam w tobie upodobania, to oto jestem, niech mi zrobi to, co uzna za słuszne w swoich oczach.[#1Sm 3:18; 12:10]
27Powiedział też król do Sadoka, kapłana: Czy możesz być tym, który się [wszystkiemu] przygląda? Wracaj w pokoju do miasta, [ty i Abiatar], Achimaas, twój syn, i Jonatan, syn Abiatara, dwaj wasi synowie z wami.[#15:27 , הֲרוֹאֶה אַתָּה, pod. G: , ἴδετε σὺ, lub: Czy jesteś jasnowidzem?]
28Patrzcie, Ja czekam przy brodach pustyni, aż nadejdzie od was słowo, aby mnie powiadomić.[#15:28 , wg בְּעַבְרוֹת; , wg בְּעַרְבוֹת.]
29Odniósł więc Sadok i Abiatar skrzynię Bożą do Jerozolimy i tam pozostali.
30Dawid zaś wyruszył na Górę Oliwną, a wchodząc, płakał. Głowę miał nakrytą i szedł boso, a cały lud, który był z nim, [też] okryli każdy swoją głowę i szli w górę, a idąc, płakali.[#15:30 Tj. .; #15:30 Sprawa przykrytej głowy, 2Sm 15:30.]
31Gdy zaś doniesiono Dawidowi, że Achitofel jest przy Absalomie między spiskowcami, Dawid powiedział: Obróć, JHWH , w głupotę radę Achitofela!
32A gdy Dawid wszedł na szczyt, gdzie kłaniał się Bogu, oto [wyszedł] mu na spotkanie Chuszaj Arkita w podartej szacie i z prochem na głowie.[#15:32 Lub: gdzie kłaniano się Bogu .; #1Krl 3:2]
33Wtedy Dawid powiedział do niego: Jeśli przeprawisz się ze mną, będziesz mi ciężarem,
34lecz jeśli wrócisz do miasta i powiesz do Absaloma: Będę twoim sługą, królu! Do tej chwili byłem sługą twojego ojca, ale teraz chcę być twoim sługą – to zniweczysz na mą [korzyść] radę Achitofela.[#15:34 G dod.: , καὶ ἐὰν εἰς τὴν πόλιν ἐπιστρέψῃς καὶ ἐρεῖς τῷ Αβεσσαλωμ διεληλύθασιν οἱ ἀδελφοί σου καὶ ὁ βασιλεὺς κατόπισθέν μου διελήλυθεν ὁ πατήρ σου]
35Czy nie będą tam z tobą Sadok i Abiatar, kapłani? Każde zaś słowo, które usłyszysz z domu królewskiego, donieś Sadokowi i Abiatarowi, kapłanom.
36Oto są tam z nimi dwaj ich synowie, Achimaas, [syn] Sadoka, i Jonatan, [syn] Abiatara. Za ich pośrednictwem każde słowo, które usłyszycie, przesyłajcie do mnie.
37Przybył zatem Chuszaj, przyjaciel Dawida, do miasta. Przyszedł też do Jerozolimy Absalom.