Księga Kaznodziei 1

Tytuł

¹Słowa Kaznodziei, syna Dawida, króla w Jerozolimie.[#1:1 , קֹהֶלֶת (), Ἐκκλησιαστής (), l. , w Kzn 12:8: הַקּוֹהֶלֶת.; #1:1 G dod.: .]

Motto

²Marność nad marnościami,[#1:2 , הֶבֶל (): l. , przen.: . W Kzn użyte 38 razy. G: ματαιότης ματαιοτήτων.; #1:2 Księga ujmuje rzeczywistość ludzką z pominięciem późniejszego objawienia.]

mówi Kaznodzieja,

marność nad marnościami –

wszystko jest marnością.

Wartość ludzkiego trudu

³Jaki pożytek ma człowiek[#Kzn 2:11, 15; #1:3 Chodzi o l. , יִתְרוֹן (), ; słowo pojawia się tylko w Kzn.]

z całego swojego trudu,

który znosi pod słońcem?

⁴Pokolenie przychodzi

i pokolenie odchodzi,

a ziemia pozostaje na wieki.

⁵Słońce wschodzi i słońce zachodzi,

i śpieszy do swego miejsca –

tam, gdzie jego wschód.

⁶Wiatr wieje na południe

i krąży – na północ;

krąży, krąży, wieje – i w swym

krążeniu wraca.

⁷Wszystkie rzeki płyną ku morzu,

lecz morze się nie zapełnia;

do miejsca, z którego rzeki płyną –

tam one zawracają, by [dalej]

płynąć.

⁸Wszystkie rozważania nużą,[#1:8 , הַדְּבָרִים (), l. , tj. dotyczące wcześniejszych przykładów, ; λόγοι G.]

człowiek nie zdoła [ich] wyrazić.

Oko nie nasyci się oglądaniem,

a ucho nie napełni się słuchaniem.

⁹To, co było, znów będzie,

a to, co robiono, znów będą robić –

i nie ma nic nowego pod słońcem.

¹⁰Czy jest sprawa, o której

można by powiedzieć:

Spójrz, to coś nowego?

Było to już w czasach,

które nas poprzedzały.

¹¹Nie pamięta się o tych, którzy byli

wcześniej,

ani o następnych, którzy [dopiero]

będą;

oni też nie pozostaną w pamięci

u tych, którzy po nich nastaną.

Wartość wnikliwych dociekań

¹²Ja, Kaznodzieja, byłem królem nad Izraelem w Jerozolimie.

¹³I postanowiłem w swoim sercu prześledzić i zbadać – w mądrości – wszystko, co się dzieje pod niebem. Takie to trudne zadanie zlecił Bóg synom ludzkim, aby się nim trudzili.[#1:13 : hend.: wnikliwie zbadać; w G: , ἐκζητῆσαι καὶ τοῦ κατασκέψασθαι]

¹⁴[I] przyjrzałem się wszystkim sprawom, które się dzieją pod słońcem, a wszystko to jest marnością i gonitwą za wiatrem.[#1:14 Lub: i zmaganiem się z wiatrem (idiom: walką z wiatrakami); w G: , προαίρεσις πνεύματος.]

¹⁵Tego, co krzywe, nie da się

wyprostować,

a tego, czego brak, nie da się

policzyć.

¹⁶Toteż powiedziałem sobie w swoim sercu: Oto stałem się wielki i doszedłem do większej mądrości niż wszyscy, którzy byli przede mną w Jerozolimie, a moje serce zgłębiło wiele mądrości i wiedzy.

¹⁷Nakłoniłem zatem moje serce, aby poznać mądrość i poznać szaleństwo i głupotę; lecz poznałem, że to również jest gonitwą za wiatrem.[#Kzn 2:12]

¹⁸Bo gdzie wiele mądrości,

tam wiele zmartwienia,

a kto pomnaża poznanie,

pomnaża cierpienie.