Rodzaju 21

Narodziny Izaaka

¹I JHWH nawiedził Sarę, jak powiedział, i uczynił JHWH Sarze, jak oznajmił.

²I poczęła, i urodziła Sara Abrahamowi syna w jego starości, o tym czasie, który oznaczył mu Bóg.[#Hbr 11:11]

³I nadał Abraham swojemu synowi, który mu się urodził, którego mu urodziła Sara, imię Izaak.[#Rdz 17:16, 19, 21]

⁴I obrzezał Abraham Izaaka, gdy ten miał osiem dni – tak, jak przykazał mu Bóg.[#Rdz 17:12; Dz 7:8]

⁵A Abraham miał sto lat, gdy urodził mu się jego syn Izaak.

⁶Sara zaś powiedziała: Śmiech sprawił mi Bóg, każdy, kto o tym usłyszy, śmiać mi się będzie!

⁷I powiedziała: Kto by powiedział Abrahamowi: Sara będzie karmić piersią synów – bo urodziłam syna w jego starości![#21:7 PS Tg dodają: .]

⁸A gdy chłopiec podrósł i został odstawiony od piersi, Abraham wyprawił wielką ucztę w dniu odstawienia Izaaka.[#21:8 Izaak mógł mieć wtedy ok. 2 lat.]

⁹Wtedy Sara zauważyła, że syn Hagar, Egipcjanki, którego ta urodziła Abrahamowi, żartuje,[#Ga 4:29-30; #21:9 , מְצַחֵק, lub: wyśmiewa się . Podobne wyrażenie pojawia się w związku z zapowiedzią losu Sodomy (Rdz 19:14), a potem w zarzucie Potyfara (Rdz 39:14, 17). G dod.: , παίζοντα μετὰ Ισαακ τοῦ υἱοῦ αὐτῆς.]

¹⁰i powiedziała do Abrahama: Wypędź tę niewolnicę i jej syna, bo nie będzie dziedziczył syn tej niewolnicy z moim synem, z Izaakiem![#21:10 , אָמָה, lub: służącą , kontekst domaga się jednak bardziej emocjonalnego wyrazu.; #21:10 Wg Kodeksu Hammurabiego (170-171), pan miał prawo uznać lub nie uznać dzieci służącej. Uznanie dawało im prawo do dziedziczenia na równi z dziećmi żony, w przypadku nieuznania służąca z dziećmi stawała się wolna, Rdz 21:10.]

¹¹Słowo to wydało się bardzo złe w oczach Abrahama ze względu na jego syna.[#21:11 Lub: niegodziwe (וַיֵּרַע).]

¹²Lecz Bóg powiedział do Abrahama: Niech nie wydaje ci się złe w twoich oczach to, co dotyczy chłopca i twojej niewolnicy. We wszystkim, co powie ci Sara, posłuchaj jej głosu, gdyż od Izaaka nazywane będzie twoje nasienie.[#Rz 9:7; Hbr 11:18]

¹³Syna twojej niewolnicy również uczynię narodem, gdyż jest on twoim nasieniem.[#21:13 PS G S Vg dodają: .]

¹⁴Wstał więc Abraham wcześnie rano, wziął chleb i bukłak z wodą i dał Hagar, włożył [to] na jej ramię, oraz dziecko, i odprawił ją.

I [Hagar] odeszła, i błąkała się po pustyni Beer-Szeby.

¹⁵A gdy wyczerpała się woda z bukłaku, porzuciła dziecko pod jednym z krzaków,

¹⁶poszła i usiadła sobie naprzeciw w odległości strzału z łuku, bo powiedziała: Nie chcę patrzeć na śmierć dziecka. Usiadła więc naprzeciw, podniosła swój głos i płakała.[#21:16 : , ἀναβοῆσαν δὲ τὸ παιδίον ἔκλαυσεν G.]

¹⁷I usłyszał Bóg głos chłopca, i zawołał anioł Boży do Hagar z niebios, i powiedział do niej: Co tobie, Hagar? Nie bój się, bo Bóg usłyszał głos chłopca tam, gdzie on jest.

¹⁸Wstań, podnieś chłopca i uchwyć go swoją ręką, gdyż uczynię z niego wielki naród.

¹⁹I otworzył Bóg jej oczy, i zobaczyła studnię z wodą, poszła więc i napełniła wodą bukłak, i dała chłopcu pić.

²⁰A Bóg był z chłopcem. Wyrósł [on], zamieszkał na pustyni i został łucznikiem.[#21:20 , רֹבֶה קַשָּׁת, hebr. l. .]

²¹Mieszkał na pustyni Paran; a jego matka wzięła dla niego żonę z ziemi egipskiej.

Przymierze Abrahama z Abimelekiem

²²I stało się w tym czasie, że powiedział Abimelek i Pikol, dowódca jego wojska, do Abrahama: Bóg jest z tobą we wszystkim, co ty czynisz.[#21:22 G dod.: , καὶ Οχοζαθ ὁ νυμφαγωγὸς αὐτοῦ.; #21:22 , פִּיכֹל (), imię pochodzenia anatolijskiego, choć proponowane jest też pochodzenie egip., czyli: l. (?), Rdz 21:22.; #Rdz 26:26, 28]

²³Przysięgnij mi więc teraz na Boga, że nie zdradzisz mnie ani mego potomka, ani mego rodu; łaskę, jaką wyświadczyłem tobie, wyświadczysz i mnie oraz ziemi, w której gościsz.

²⁴Wtedy Abraham odpowiedział: [Tak], ja przysięgnę.[#21:24 Lub: Tak, przysięgam .]

²⁵Wypomniał jednak Abraham Abimelekowi sprawę studni z wodą, którą [siłą] zajęli słudzy Abimeleka.

²⁶I powiedział Abimelek: Nie wiem, kto uczynił tę rzecz. Również ty nie powiadomiłeś mnie o tym, a ja również nie słyszałem o tym do dzisiaj.

²⁷Wtedy Abraham wziął owce i woły i dał Abimelekowi, i obaj zawarli przymierze.

²⁸I ustawił Abraham osobno siedem jagnięcych samiczek ze stada.

²⁹Wtedy powiedział Abimelek do Abrahama: Na co te siedem jagnięcych samiczek, które ustawiłeś osobno?

³⁰I odpowiedział: Przyjmij tych siedem jagniąt z mojej ręki, aby były mi na świadectwo, że wykopałem tę studnię.

³¹Dlatego nazwano to miejsce Beer-Szeba, ponieważ tam obaj złożyli przysięgę.[#Rdz 26:33]

³²Tak zawarli przymierze w Beer-Szebie. Następnie powstał Abimelek i Pikol, dowódca jego wojska, i wrócili do ziemi filistyńskiej.[#21:32 : (1) przykład późniejszej redakcji tekstu. Filistyni, tj. ludy niekananejskie, zamieszkały w tym rejonie ok. 1180 r. p. Chr., czyli 800 lat po Abrahamie (ok. 2166-1991 r. p. Chr.); (2) może chodzić o jakieś plemiona z Krety lub Cypru zamieszkujące ten obszar w tym czasie.]

³³Abraham natomiast zasadził tamaryszek w Beer-Szebie i wzywał tam imienia JHWH , Boga Wiekuistego.[#21:33 Za PS G S Vg.; #21:33 , אֶשֶׁל (), Rdz 21:33.]

³⁴I gościł Abraham w ziemi filistyńskiej przez wiele dni.