The chat will start when you send the first message.
1A było życia Sary sto dwadzieścia siedem lat – lat życia Sary.[#23:1 Midrasz dopatruje się liczby symbolicznej: 100 dla dobrego wieku, 20 dla piękna, 7 dla nienaganności Rdz 23:1.]
2I umarła Sara w Kiriat-Arba, to jest w Hebronie, w ziemi kananejskiej. I przyszedł Abraham, aby odbyć żałobę po Sarze i opłakiwać ją.[#Joz 14:15; Sdz 1:10, 20; #23:2 , קִרְיַת אַרְבַּע, tj. . PS dod.: , por. G: ἐν τῷ κοιλώματι.; #23:2 , חֶבְרוֹן, czyli: .]
3Następnie powstał Abraham od swojej zmarłej i zwrócił się do synów Cheta:[#23:3 W kwestii Chetytów zob. Rdz 10:15 (Rdz 23:3).]
4Jestem u was przychodniem i osiedleńcem. Dajcie mi u siebie na własność grób, abym pochował sprzed mego oblicza moją zmarłą.[#Dz 7:16; Hbr 11:13; #23:4 , גֵּר־וְתוֹשָׁב: hend.]
5I odezwali się synowie Cheta do Abrahama, mówiąc mu:[#23:5 , לֵאמֹר לוֹ: wg PS: , לֵאמֹר לאֹ, zob. w. 11 i por. G, λέγοντες μή κύριε, Rdz 23:5.]
6Posłuchaj nas, panie. Ty jesteś pośród nas księciem Boga. Pochowaj swoją zmarłą w najlepszym z naszych grobów. Żaden z nas nie odmówi ci swego grobu na pochowanie twej zmarłej.[#23:6 Być może superlativus: , Rdz 23:6.]
7Wtedy Abraham powstał i pokłonił się ludowi tej ziemi, synom Cheta,
8i rozmawiał z nimi, mówiąc: Skoro jest waszą chęcią pochować moją zmarłą sprzed mojego oblicza, posłuchajcie mnie i wstawcie się za mną u Efrona, syna Sochara,[#23:8 , אִם־יֵשׁ אֶת־נַפְשְׁכֶם, tj. .; #23:8 Lub: spotkajcie się dla mnie .; #23:8 PS dod.:]
9aby mi dał jaskinię Makpela, która należy do niego, która jest na skraju jego pola, niech mi ją da za pełną [cenę] w srebrze pośród was na [mój] własny grób.[#23:9 , מַכְפֵּלָה, czyli: , por. G: , τὸ σπήλαιον τὸ διπλοῦν, Rdz 23:9.]
10Efron zaś siedział między synami Cheta i odezwał się Efron, Chetyta, do Abrahama, w obecności synów Cheta, wszystkich, którzy schodzili się w bramie jego miasta, w te słowa:[#23:10 , בְּאָזְנֵי, idiom: l. .; #23:10 Lub: którzy należeli do władz miasta , Rdz 23:10.]
11Nie, mój panie, posłuchaj mnie: Dam ci pole i jaskinię, która jest na nim, tobie ją dam na oczach synów mego ludu – dam ją tobie, pochowaj swoją zmarłą.
12Wtedy pokłonił się Abraham przed ludem tej ziemi
13i przemówił do Efrona wobec ludu tej ziemi: Jednak czy ty nie zechciałbyś mnie posłuchać: Daję srebro za pole, przyjmij [je] ode mnie, a pochowam tam moją zmarłą.[#23:13 Lub: Jednak jeśli ty… Posłuchaj mnie , Rdz 23:13.]
14I odezwał się Efron do Abrahama, mówiąc mu:
15Posłuchaj mnie, mój panie: Ziemia [jest warta] czterysta sykli srebra. Cóż to jest między mną i między tobą? Więc swoją zmarłą pochowaj.[#23:15 Tj. 4,8 kg.]
16I posłuchał Abraham Efrona, i odważył Abraham Efronowi srebro, o którym mówił w obecności synów Cheta, czterysta sykli srebra, jak było w obiegu u kupców.[#23:16 , Rdz 23:16.]
17I stanęło, że pole Efrona, które jest w Makpela, które jest naprzeciw Mamre, pole i jaskinia, która jest na nim, i wszelkie drzewo, które jest na polu, w obrębie całej jego granicy wokoło,[#23:17 Wg PS: l. , על־פני.]
18przeszło na Abrahama, jako nabytek, na oczach synów Cheta, wszystkich schodzących się w bramie jego miasta.[#23:18 Rdz 23:18.]
19Potem pochował Abraham Sarę, swoją żonę, w jaskini na polu Makpela naprzeciw Mamre, to jest w Hebronie, w ziemi kananejskiej.
20Tak stanęło, że pole i jaskinia, która jest na nim, przeszła na Abrahama, na [jego] własny grób, [zakupiona] od synów Cheta.