1Jakub też poszedł swoją drogą i spotkali go aniołowie Boży.[#Rdz 28:12; #32:1 , מַלְאֲכֵי אֱלֹהִים, lub: posłańcy Boży . To samo określenie , מַלְאָכִים, pojawia się w kontekście tego opowiadania w Rdz 32:3, 6.]
2Gdy Jakub ich ujrzał, powiedział: To obóz Boży – i nadał temu miejscu nazwę Machanaim.[#Joz 5:13-15; 2Krl 6:15-17; #32:2 , מַחֲנָיִם, czyli: l. .]
3I posłał Jakub przed sobą posłów do Ezawa, swego brata, do ziemi Seir, na pole Edomu,
4i przykazał im, mówiąc: Tak powiecie mojemu panu Ezawowi: To mówi twój sługa Jakub: Przebywałem u Labana i gościłem tam aż dotąd.
5A mam woły i osły, owce, niewolników i niewolnice – i posyłam, aby powiadomić mego pana, aby znaleźć łaskę w twoich oczach.[#32:5 Wg PS:; #32:5 , וְעֶבֶד וְשִׁפְחָה.]
6A gdy posłowie wrócili do Jakuba, donieśli: Przyszliśmy do twego brata, do Ezawa, lecz on już idzie, aby cię spotkać, a jest z nim czterystu mężczyzn.
7Wtedy Jakub przestraszył się bardzo i [poczuł] się tym osaczony. Rozdzielił więc lud, który z nim był, i owce, i bydło, i wielbłądy, na dwa obozy.[#32:7 : brak w G.]
8Bo powiedział: Jeśli Ezaw napadnie na jeden obóz i pobije go, pozostały obóz będzie [miał czas] do ucieczki.[#32:8 : wg MT: הָאַחַת; wg PS: אחד.; #32:8 , לִפְלֵיטָה, lub: do ocalenia .]
9Jakub powiedział też: Boże mego ojca Abrahama i Boże mego ojca Izaaka, JHWH , który do mnie powiedziałeś: Wróć do swojej ziemi i do swoich krewnych, a będę ci szczęścił,
10niegodny jestem wszystkich łask i całej wierności, które okazywałeś swemu słudze. Bo o mym kiju przeprawiłem się przez ten Jordan, a teraz jestem [w stanie dzielić się] na dwa obozy.[#32:10 Lub: jestem za mały .; #32:10 Lub: tylko z laską .]
11Wyrwij mnie, proszę, z ręki mego brata, z ręki Ezawa, bo ja [sam] boję się go, że przyjdzie i zabije mnie – matkę na synach.[#32:11 , אֵם עַל־בָּנִים (), μητέρα ἐπὶ τέκνοις, przysłowie lub idiom, lecz w G raczej nie w tym sensie, bo poprzedza je spójnik, Rdz 32:11.]
12A [przecież] Ty [sam] powiedziałeś: Na pewno będę ci szczęścił i uczynię twe potomstwo [liczne] jak piasek morski, którego nie da się zliczyć z powodu wielkiej ilości![#Rdz 22:17]
13Przenocował tam też tej nocy. Potem wziął z tego, co mu przyszło do ręki, dar dla Ezawa, swego brata –[#32:13 Lub: co przyszło z [trudu] rąk l. .]
14dwieście kóz i dwadzieścia kozłów, dwieście owiec i dwadzieścia baranów,
15trzydzieści wielbłądzic karmiących wraz z młodymi, czterdzieści krów i dziesięć byków, dwadzieścia oślic i dziesięć osiołków,
16powierzył je w rękę swoich sług, każde stado z osobna, i powiedział do swoich sług: Idźcie przede mną, lecz zróbcie odstęp między pojedynczymi stadami.
17I przykazał pierwszemu: Gdy spotka cię Ezaw, mój brat, i zapyta cię: Do kogo należysz, dokąd idziesz i do kogo należą te stada przed tobą? –
18odpowiedz: Do twojego sługi, do Jakuba. Jest to dar posłany memu panu, Ezawowi, a oto on sam idzie za nami.
19To samo przykazał drugiemu i trzeciemu – i wszystkim, którzy szli za stadami – mówiąc: W takich słowach przemówcie do Ezawa, kiedy go spotkacie.
20Powiedzcie też: Oto i twój sługa Jakub jest za nami. Bo powiedział: Przejednam jego oblicze darem idącym przede mną, a [dopiero] potem zobaczę jego oblicze; może okaże mi wzgląd.[#32:20 G dod.: , παραγίνεται.; #32:20 , אוּלַי יִשָּׂא פָנָי, (), idiom: .]
21Tak to dar przeprawił się przed nim, on zaś [sam] przenocował tej nocy w obozie.
22Jednak wstał [jeszcze] tej nocy i wziął swoje dwie żony i swoje dwie służące, i jedenastu swoich synów – i przekroczył bród Jaboku.[#32:22 W PS det. przed ; zróżnicowanie w tym względzie, obok innych pomniejszych różnic, rzutuje na sens tzw. natchnienia werbalnego.]
23Wziął ich więc i przeprawił ich przez rzekę, przeprawił też to, co do niego należało.[#32:23 PS dod.: (כל).]
24Tak Jakub został sam. Mocował się wówczas z nim ktoś aż do wzejścia zorzy.[#32:24 , אִישׁ, lub: mężczyzna, człowiek .]
25A gdy zobaczył, że go nie pokona, uderzył go w staw biodrowy i zwichnął, przy mocowaniu się z nim, staw biodrowy Jakuba.[#32:25 Lub: dotknął , l. , וַיִּגַּע (), pod. Rdz 32:32.]
26Wreszcie powiedział: Puść mnie, bo już wzeszła zorza. Lecz [on] odpowiedział: Nie puszczę cię, dopóki mi nie pobłogosławisz.
27Zapytał go zatem: Jak ci na imię? I odpowiedział: Jakub.
28Wówczas powiedział: Nie będziesz już nazywał się Jakub, lecz Izrael, bo zmagałeś się z Bogiem i z ludźmi – i zwyciężyłeś.[#Rdz 35:10; #32:28 , יִשְׂרָאֵל (), czyli: (1) (l. ) , (2) ; oba znaczenia od שָׂרָה, czyli: . Imię to pojawia się w dotychczas odkrytych źródłach pozabiblijnych na steli z czasów faraona Merenptaha z XIII w. p. Chr. ().; #Rdz 25:22; #Oz 12:3-4]
29Wtedy zapytał go Jakub: Powiedz mi, proszę, [jak brzmi] twoje imię? I odpowiedział: Dlaczego mnie pytasz o moje imię? I błogosławił mu tam.
30Jakub zaś nadał temu miejscu nazwę Peniel, bo – [jak powiedział] – oglądałem Boga twarzą w twarz i ocalała moja dusza.[#32:30 , פְּנִיאֵל (), czyli: . Zob. Sdz 8:8-9, 17; 1Krl 12:25; , פנואל, PS S vg.; #32:30 Wydźwięk tego stwierdzenia może być podwójny: (1) , por. Rdz 48:16; Wj 19:21; 24:10; Sdz 6:11, 22; (2) , zob. najbliższy kontekst, tzn. Jakub odchodzi z błogosławieństwem.]
31A gdy przechodził przez Peniel, wschodziło nad nim słońce, on zaś utykał ze względu na swe biodro.
32Dlatego synowie Izraela do dzisiaj nie jedzą ścięgna udowego, które jest na stawie biodrowym, gdyż w staw biodrowy, w ścięgno udowe, uderzył [on] Jakuba.[#32:32 , Rdz 32:32.; #32:32 : Rdz 32:32; .]