Objawienie 19

Weselna uczta Baranka

¹Potem usłyszałem jakby donośny głos licznego tłumu w niebie – mówiących:[#19:1 I i I: Uczta Baranka odbędzie się w niebie. Wynika z tego, że pochwycenie Kościoła nastąpi przed Harmagedonem (zob. Obj 14:1-5, 12-15) i przed osądzeniem Babilonu (zob. Obj 14:8).; #Jr 51:48; #Obj 7:9; 19:6]

Alleluja!

Zbawienie i chwała, i moc

[należy do] naszego Boga,

²gdyż słuszne i sprawiedliwe są

Jego sądy;

gdyż osądził wielką nierządnicę,

która psuła ziemię swoim

nierządem,

i ukarał ją za krew swoich sług

[przelaną] z jej ręki.

³I powtórnie powiedzieli:

Alleluja!

I jej dym unosi się

na wieki wieków.

⁴Wówczas upadło dwudziestu czterech starszych oraz cztery stworzenia i pokłonili się Bogu, który siedzi na tronie, mówiąc:[#Obj 4:4; #Obj 4:6; #Obj 4:10; 5:14; #Obj 4:2]

Amen, alleluja!

⁵A od tronu wyszedł głos, mówiący:

Uwielbiajcie naszego Boga,

wszyscy Jego słudzy

i wy, którzy się Go boicie

– mali i wielcy.

⁶I usłyszałem jakby głos licznego tłumu i jakby głos wielu wód, i jakby głos potężnych gromów, które mówiły:[#Dn 10:6; Obj 11:15; 12:10; #Ez 1:24; 43:2; Obj 1:15; 14:2; #Obj 6:1; 14:2]

Alleluja!

Gdyż Pan, nasz Bóg

Wszechmogący,

objął panowanie.

⁷Cieszmy się i radujmy,[#Obj 18:20]

i oddajmy Mu chwałę,

gdyż nadeszło wesele Baranka

i przygotowała się Jego

Małżonka;

⁸i dano jej ubrać się w czysty,

lśniący bisior,

gdyż bisior oznacza sprawiedliwe czyny świętych.

⁹A do mnie powiedział: Napisz: Szczęśliwi zaproszeni na ucztę weselną Baranka. I powiedział do mnie: To są prawdziwe Słowa Boga.[#Obj 1:3; 14:13; 16:15; 20:6; 22:7, 14; #Mt 8:11; 22:2-3; Łk 14:15; 22:16; #Obj 21:5; 22:6]

¹⁰I upadłem przed jego stopami, aby mu się pokłonić. A on do mnie: Nie rób tego! Jestem współsługą twoim i twoich braci, którzy mają świadectwo Jezusa – Bogu oddaj pokłon! A świadectwem Jezusa jest duch proroctwa.[#Dz 10:25-26; 14:14-15; Obj 22:8-9; #Obj 1:2; #Obj 14:7; #Obj 1:3; 10:11; 22:7, 10, 18-19; #19:10 objawia się w świadectwie o Jezusie; zob: Mk 1:10; Mt 3:16; Łk 3:21; J 1:51; Obj 4:1; 10:1; 11:19; 14:17; 15:5; 18:1; 19:1, 7-9.]

Wizja Jezusa Chrystusa zwycięzcy

¹¹I zobaczyłem otwarte niebo, i oto biały koń, a Ten, który na nim siedział, nazywa się Wierny i Prawdziwy – w sprawiedliwości sądzi i walczy.[#Ez 1:1; Mt 3:16; J 1:51; Obj 4:1; #19:11 I i I: Obj 19:17-21 należy połączyć z Obj 16:12-21; 17:14 (ze względu na Harmagedon). Przemawia za tym ubiór Jezusa.; #Obj 6:2; #Obj 1:5; 3:14; #Ps 96:13; Iz 11:4; Obj 19:2; #Wj 15:3; Obj 17:14]

¹²Jego oczy jak płomień ognia, a na Jego głowie wiele diademów; ma wypisane imię, którego nie zna nikt poza Nim samym,[#19:12 , ὡς, za A (V); brak w א (IV); ; Obj 19:12.; #Dn 10:6; Obj 1:14; 2:18; #Hbr 2:9; #19:12 imiona wypisane i, ὀνόματα γεγραμμένα καὶ, dod. 1841 (IX/X) TW; brak w א (IV); ; Obj 19:12.; #Obj 2:17; 3:12]

¹³ubrany w szatę skąpaną we krwi, a Jego imię brzmi: Słowo Boga.[#Iz 63:1-3; #J 1:1, 14; #19:13 Jezus jest ostatecznym objawieniem się Boga człowiekowi (Hbr 1:1-2).]

¹⁴I szły za nim wojska, które są w niebie, na białych koniach, ubrane w czysty, biały bisior.[#Obj 17:14; #Obj 19:8]

¹⁵A z Jego ust wychodzi ostry miecz, aby nim pobić narody; On sam będzie je pasł laską żelazną i On depcze tłocznię wina szaleńczego gniewu Wszechmogącego Boga,[#Iz 11:4; 49:2; 2Ts 2:8; Obj 1:16; 2:12, 16; 19:21; #Ps 2:9; Obj 2:27; 12:5; #Iz 63:3; Tr 1:15; Obj 14:19-20; #Am 3:13; Obj 1:8; 4:8; 11:17; 15:3; 16:7, 14; 19:6; 21:22]

¹⁶a na szacie i na swoim biodrze wypisane ma imię: Król królów i Pan panów.[#Obj 19:12; #Pwt 10:17; Dn 2:47; 1Tm 6:15; Obj 17:14]

Los pokonanych

¹⁷I zobaczyłem jednego anioła stojącego w słońcu; zawołał on donośnym głosem, mówiąc wszystkim ptakom latającym środkiem nieba: Chodźcie, zbierzcie się na wielką ucztę Boga,[#Obj 8:13; #Iz 34:6; Jr 12:9; 46:10]

¹⁸aby jeść zwłoki królów i zwłoki chiliarchów, i zwłoki mocarzy, i zwłoki koni z ich jeźdźcami, zwłoki wszystkich wolnych i niewolników, i małych, i wielkich.[#19:18 , χιλίαρχος, dowódca tysiąca lub wyższy rangą oficer (Obj 19:18).; #Ez 39:17-20; Obj 6:15]

¹⁹I zobaczyłem zwierzę i królów ziemi, i ich wojska zebrane, aby stoczyć bój z Tym, który siedzi na koniu, i z Jego wojskiem.[#Obj 13:1; #Ps 2:2; Obj 16:12, 14, 16; #Obj 9:16; #Obj 16:16; #Obj 17:14; 19:11; #Obj 19:14]

²⁰I schwytane zostało zwierzę, a wraz z nim fałszywy prorok, który czynił przed nim znaki, przez które zwiódł tych, którzy przyjęli znamię zwierzęcia i pokłonili się jego podobiźnie – obaj zostali wrzuceni żywcem do jeziora ognia płonącego siarką.[#Obj 13:11-15; #Obj 13:16-17; 14:9, 11; 16:2; #Iz 30:33; Dn 7:11; Obj 20:10, 15; #19:20 Jezioro ogniste płonące siarką , λίμνη τοῦ πυρὸς τῆς καιομένης ἐν θείω, Obj 20:10, 14-15; 21:8. Kara ognia zapowiadana jest też w: 2Krl 16:3; 23:10; Jr 7:31. Jan odwołuje się do Gehenny, tj. doliny Ben-Hinom, gdzie być może składano ofiary z ludzi; miejsce to stało się symbolem ostatecznego losu tych, którzy odrzucili Boga.]

²¹A pozostali zostali zabici mieczem wychodzącym z ust siedzącego na koniu – i wszystkie ptaki nasyciły się ich zwłokami.[#2Ts 2:8; Obj 19:15; #Ez 39:17-20]