Pieśni nad pieśniami 1

¹Pieśń nad pieśniami Salomona.[#1:1 , שִׁיר הַשִּׁירִים () może ozn.: (1) pieśń złożoną z krótszych jednostek literackich; (2) najlepszą pieśń, jedną z 1005 pieśni Salomona (1Krl 5:12); (3) najlepszą z pieśni Salomona; wg G: ᾆσμα ᾀσμάτων ὅ ἐστιν τῷ Σαλωμων, Pnp 1:1.; #1Krl 4:32; #1:1 , לִשְׁלֹמֹה (), może ozn. (1) autorstwo (ל autorstwa), por. Ps 18:1; (2) dedykację (ל dedykacji, znany z psalmów ugar.; (3) temat (ל tematyczne, por. 1Krn 24:20).]

Pieśń pierwsza: Pragnienie miłości

²Niech mnie pocałuje pocałunkiem[#1:2 lub : przejście od 3 os. do 2 os. w następnym wersecie może być zabiegiem poetyckim, w którym taka zmiana – zwana – dokonuje się w następujących po sobie wersetach; pod. przypadki Pnp 1:2.]

swych ust!

Bo twoje pieszczoty są lepsze

niż wino.

³Przyjemne w zapachu są twoje[#1:3 Lub: (1) ; (2) , Pnp 1:3.]

olejki!

Rozlanym olejkiem jest [nawet]

twe imię –

dlatego kochają cię dziewczęta.

⁴Pociągnij mnie za sobą!

Pobiegnijmy!

Król wprowadził mnie do swoich

sypialń!

Radujmy się i weselmy się tobą!

Nasyćmy się twą miłością

nad wino!

Słusznie cię pokochano!

⁵Śniada jestem, lecz piękna,

jerozolimskie córki,

jak namioty Kedaru,

jak zasłony Salomona!

⁶Nie przyglądajcie mi się,

że jestem śniada,

że napatrzyło mi się słońce.

Synowie mojej matki

rozgniewali się na mnie,

zrobili ze mnie dozorczynię

winnic –

nie upilnowałam swojej winnicy.

⁷Powiedz mi ty, którego pokochała

moja dusza,

gdzie wypasasz,

gdzie zarządzasz postój w południe?

Bo dlaczego mam być jak ta

zasłonięta

przy stadach twoich towarzyszy?

⁸Jeśli tego nie wiesz,

najpiękniejsza z kobiet,

wyrusz śladami owiec

i paś swoje koźlęta

przy siedzibach pasterzy!

⁹Przyrównam cię, moja przyjaciółko,

do klaczy wśród ogierów faraona!

¹⁰Piękne są twoje policzki wśród

plecionek,

twoja szyja między koralami.

¹¹Zrobimy ci [jeszcze] złote plecionki[#1:11 Lub: Zrobię , Pnp 1:11.]

ze srebrnymi koralikami.

¹²Dopóki król jest przy swym

[biesiadnym] stole,

mój nard wydaje swą woń.

¹³Mój ukochany jest mi sakiewką

mirry,

ułożoną między moimi piersiami.

¹⁴Mój ukochany jest mi kiścią henny

z winnic En-Gedi.

¹⁵Jakże jesteś piękna, moja

przyjaciółko!

Jakże jesteś piękna – twe oczy

jak gołąbki.

¹⁶Jakże jesteś piękny, mój ukochany,

jak miły!

Jakże bujne zielenią nasze łoże!

¹⁷Cedry są belkami naszych domów,[#1:17 Lub: pałacu , rozmiaru, nie liczby. Dom królewski wykonany był z drewna cedrowego (1Krl 7:7); świątynia posiadała gonty z drewna cyprysowego (1Krl 6:15).]

cyprysy – naszymi krokwiami.