Pieśni nad pieśniami 5

¹Przyszedłem do mojego ogrodu,

moja siostro, panno młoda,

zerwałem moją mirrę razem

z moim balsamem,

zjadłem mój plaster razem

z moim miodem,

wypiłem moje wino razem

z moim mlekiem.

Jedzcie, przyjaciele!

Pijcie i upijcie się, zakochani!

Pieśń piąta: Miłość czasu próby

²Ja spałam, lecz moje serce[#5:2 może odnosić się zarówno do (np. Ps 90:12; Prz 18:15), jak i do (zob. np. Prz 15:13; Pnp 3:11).]

czuwało.

O, głos ukochanego! Puka!

Otwórz mi, moja siostro,

moja przyjaciółko,

mój gołąbku, moja doskonała!

Gdyż moja głowa jest pełna rosy,

moje kędziory – nocnych kropli.

³Zdjęłam mą suknię,

jak mam ją założyć?

Umyłam swe nogi,

jak mam je pobrudzić?

⁴Mój ukochany wsunął rękę

przez otwór –

a w moim wnętrzu zawrzało!

⁵Wstałam ja, by otworzyć memu

ukochanemu,

a z rąk kapała mi mirra,

mirra spływała mi z palców

[wprost] na zapadki zamka.

⁶Otworzyłam ja mojemu

ukochanemu,

lecz mój ukochany już zawrócił

i odszedł!

Moja dusza uchodziła [ze mnie],

kiedy mówił.

Szukałam go, lecz go nie znalazłam,

wołałam go, lecz mi

nie odpowiedział!

⁷Znaleźli mnie [za to] stróże

obchodzący miasto –

pobili mnie, zranili

i zdarli mi zasłonę

[ci] strzegący murów.

⁸Zaprzysięgam was,

jerozolimskie córki:

Jeśli spotkacie mego ukochanego,

czy [wiecie], co mu przekazać?

Że jestem chora z miłości.

⁹W czym twój ukochany jest lepszy

od innych zakochanych,

najpiękniejsza wśród kobiet?

Czym twój ukochany góruje

nad innymi kochankami,

że nas tak chcesz zaprzysiąc?

¹⁰Mój ukochany jest promienny[#5:10 Lub: męski .]

i rumiany,

wyróżnia się z dziesięciu tysięcy.

¹¹Jego głowa to szczere złoto,

jego kędziory to loki –

czarne niczym kruk.

¹²Jego oczy są jak gołębie

nad strumieniami wód,

kąpane w mleku,

osadzone w oprawie.

¹³Jego policzki są jak zagony

balsamu,

wieże z wonnościami,

jego wargi jak lilie

ociekające mirrą.

¹⁴Jego ręce to walce ze złota

wypełnione drogimi kamieniami,

jego brzuch to płyta z kości

słoniowej,

napełniona szafirami.

¹⁵Jego nogi to słupy z alabastru,

postawione na złotych cokołach –

jego postać jak Liban,

okazała jak cedry.

¹⁶Jego podniebienie – słodkości,[#5:16 , מַמְתַקִּים (), stopnia: , szczególnie że określa słowo w , Pnp 5:16.]

wszystko w nim wzbudza

pragnienia.

Taki jest mój ukochany i taki

mój przyjaciel,

jerozolimskie córki.