Pieśni nad pieśniami 8

Pieśń ósma: Miłość oddana na zawsze

¹O, gdybyś tak był moim bratem,[#8:1 , יִתֶּנְךָ מִי (), idiom, z impf. מִי wyraża życzenie nierealne, np. Sdz 9:29; 2Sm 15:4; Ml 1:10 (Pnp 8:1).]

który ssał pierś mojej matki!

Spotkałabym cię wtedy na dworze,

całowałabym cię –

i nawet by mną nie wzgardzono.

²Powiodłabym cię i wprowadziłabym

do domu mojej matki, która

mnie [niegdyś] uczyła,

i uraczyłabym cię korzennym

winem,

moszczem z mego jabłka granatu.

³Jego lewa ręka [byłaby] pod moją

głową,

a prawa by mnie objęła.

⁴Zaprzysięgam was,

jerozolimskie córki,

nie budźcie i nie rozniecajcie

miłości – póki nie zapragnie!

⁵Kim jest ta, która od [strony]

pustyni idzie

wsparta na swym ukochanym?

Pod jabłonią cię obudziłam,

tam cię poczęła twa matka,

tam cię porodziła twoja

rodzicielka.

⁶Połóż mnie jak pieczęć[#8:6 , חוֹתָם (), ozn. przynależność (Jr 22:24; Ag 2:23). Pieczęcie wykonywano z kamieni półszlachetnych, grawerowano na nich znak szczególny i odciskano na wilgotnej glinie. Były pilnie strzeżone. Noszono je zawieszone na szyi, i opadające na piersi, albo na przegubie, Pnp 8:6.]

na swoim sercu,

jak pieczęć na swoim ramieniu.

Tak, miłość jest mocna jak śmierć,

namiętność twarda jak szeol.

Jej żar to żar ognia,

to płomień JH[WH] .

⁷Wielkie wody nie ugaszą miłości

ani strumienie jej nie zaleją.

Jeśli ktoś chciałby oddać

za miłość całe mienie

swojego domu,

czy będą go mieć w pogardzie?

⁸Mamy młodszą siostrę,

nie ma [jeszcze] piersi.

Co zrobimy z naszą siostrą

w dniu, kiedy zacznie się

o niej mówić?

⁹Jeśli [okaże się] murem,[#8:9 W. może zn.: nagrodzimy ją, jeśli będzie niepodatna na pokusy jak mur (który chroni: Kpł 25:29-30; Joz 6:5; 1Krl 3:1; Ne 2:8; Jr 1:8; 15:20), zabezpieczymy do niej dostęp, jeśli okaże się podatna, Pnp 8:9.]

dobudujemy mu

srebrne blanki,

a jeśli drzwiami,

zastawimy je

cedrową deską!

¹⁰Ja jestem murem,

a moje piersi jak wieże –

jestem teraz w jego oczach

jak ta, która znalazła pokój.

¹¹Salomon miał winnicę

w Baal-Hamon.

Winnicę tę oddał stróżom.

Każdy miał za jej owoc dostarczać

tysiąc srebrników.

¹²[Ja] moją winnicę mam dla siebie![#8:12 , לְפָנָי (), lub: przed sobą ; może ozn.: (np. Rdz 13:9; 20:15; 24:51; 34:10; 47:6; Jr 40:4; 2Krn 14:6). Wyrażenia tego używano w odniesieniu do właściciela rozporządzającego swoimi dobrami według uznania, np. לְפָנֶיךָ () w Rdz 13:9; Pnp 8:12.]

Ten tysiąc jest twój, Salomonie,

a dwieście – stróżów jej owocu!

¹³O ty, która mieszkasz w ogrodach

– słyszą to przyjaciele –

daj mi usłyszeć swój głos!

¹⁴Pośpiesz, mój ukochany,

bądź podobny do gazeli

lub do młodego jelonka

na górach [porosłych] balsamem.